ΠΡΕΒΕΖΑ: Η ώρα των αποκαλύψεων για τα οικονομικά του Δήμου

Η παράταξη «Δύναμη Ενότητας και Δημιουργίας» και ο υποψήφιος δήμαρχος Μιλτιάδης Κλάπας έθεσαν μέχρι τώρα μία σειρά ερωτημάτων προς την απερχόμενη Δημοτική Αρχή.

Δεν υπήρξε καμία απάντηση. Είναι η απόδειξη της αδυναμίας του κ. Μπαίλη και τον συνεργατών του. Είναι η παραδοχή της παντελούς ανικανότητάς τους.
Η σιωπή τους δεν μπορεί να κρύψει την αλήθεια. Η ώρα των αποκαλύψεων λοιπόν έφτασε.
Επί τρία και πλέον χρόνια ο κ. Μπαίλης, ανά τακτά διαστήματα και για να καλύψει τη δική του ανεπάρκεια, επικαλείται την καμένη γη που παρέλαβε στην Πρέβεζα. Έκανε τα χρέη ασανσέρ… Ανεβοκατέβαζε τα ποσά, όπως κάθε φορά τον βόλευε.
Επί τρία και πλέον χρόνια ο κ. Μπαίλης και οι συνεργάτες του έλεγαν ψέματα. Έκαναν σπέκουλα. Πίστευαν ότι θα εξαπατήσουν τους πολίτες.
Στον ισολογισμό του 2010, τον οποίο υπέγραψε ο κ. Μπαίλης, μετά τον έλεγχο των ορκωτών λογιστών εμφανίζεται ξεκάθαρα ότι το οικονομικό άνοιγμα του έτους ήταν 633.940 ευρώ. Το συνολικό χρέος του Καποδιστριακού Δήμου Πρέβεζας, από ιδρύσεώς του,  ανέρχονταν στα 5.738.876 ευρώ.
Αυτή ήταν η πραγματική εικόνα.
Ενδιαφέρον όμως έχει η «προίκα» που έφερε ο κ. Μπαίλης, στο νέο Δήμο, από τον Λούρο.
Σύμφωνα με τον ισολογισμό του ίδιου έτους, τον οποίο υπογράφει και πάλι ο κ. Μπαίλης, μετά τον έλεγχο των ορκωτών λογιστών, το οικονομικό άνοιγμα του έτους ήταν 783.645 ευρώ και το συνολικό χρέος του πρώην Καποδιστριακού Δήμου Λούρου έφτανε στα 2.695.642 ευρώ.
Επί τρία και πλέον χρόνια, ο κ. Μπαίλης  ισχυρίζονταν ότι με τα χρήματα που έφερε από τον Λούρο, έσωσε την Πρέβεζα. Τελικά έλεγε ψέματα.
Άλλωστε το ταμείο που παρέλαβε στην Πρέβεζα έφτανε στο 1.339.736 ευρώ. Τα χρήματα στο ταμείο του Δήμου Λούρου ήταν μόλις 95.895 ευρώ.
Τα επόμενα χρόνια το Υπουργείο Οικονομικών δίνει αναλυτικά στοιχεία για τα οικονομικά στοιχεία των Δήμων. Και για τον Δήμο Πρέβεζας. Σύμφωνα με τα τελευταία δημοσιοποιημένα τα χρέη του ενοποιημένου πλέον Δήμου Πρέβεζας, τον Σεπτέμβριο του 2012 φτάνουν στα 7.055.861 ευρώ.
Αυτή λοιπόν είναι η αλήθεια. Σκληρή για τον κ. Μπαίλη. Τα παραμύθια άλλωστε έχουν πάντα ένα τέλος.