«ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε» άρθρο του Βαγγέλη Συγκούνα

Με πρόσφατες τις ανακοινώσεις μετά την εξασφάλιση της εκταμίευσης της επόμενης «πολυδόσης» από τους δανειστές μας, θα πρέπει να τεθούν κάποια ερωτήματα και φυσικά να δοθούν κάποιες απαντήσεις!
Η αλήθεια είναι ότι η κλινικά νεκρή Ελλάδα πήρε μια παράταση ζωής. Δύο, τριών μηνών, τεσσάρων το πολύ μέχρι να πάρουμε και την τελευταία δόση της …δόσης. Επίσης η Ελλάδα κέρδισε σε αξιοπιστία απέναντι στα μάτια των δανειστών. Σωστό και αυτό, αφού αποδείξαμε πως σαν λαός έχουμε «μπέσα» και τον τιμούμε τον λόγο μας… Επίσης ως «ωραίοι Έλληνες» γίναμε και αρεστοί –ξαφνικά, στα μάτια των δύο ισχυρών κυριών (Μέρκελ και Λανγκάρντ) , αφού καταφέραμε να ικανοποιήσουμε όλες τους τις επιθυμίες και μάλιστα σε χρόνο ρεκόρ για τα Ελληνικά δεδομένα. Ακόμα κέρδισε η Ελλάδα την αναγνώριση των θυσιών του Ελληνικού λαού για ένα καλύτερο αύριο για μια καλύτερη προοπτική..
Οι παραπάνω διαπιστώσεις βέβαια αποτελούν ουτοπία και μόνο για κάποιον που βλέπει μόνο την «βιτρίνα» ενός καταστήματος και δεν μπαίνει μέσα, θα είχαν ίσως κάποια αξία.
Κοιτώντας πίσω από όλα αυτά και κοιτώντας σε βάθος και ορίζοντα των τελευταίων 2,5 ετών εύκολα μπορεί να διαπιστώσει κανείς πως μόνο έτσι δεν είναι τα πράγματα. Η χώρα βαδίζει χωρίς κανένα προγραμματισμό με αυτόματο πιλότο τον οποίον χειρίζονται άλλοι, η χώρα έχει φτάσει σε επίπεδα φτώχειας και εξαθλίωσης χειρότερα της Αργεντινής με τα οποία μας απειλούν κάποιοι, η χώρα έχει ξεπουλήσει κάθε ορυκτό, ενεργειακό και παραγωγικό πλούτο πάνω στον οποίο θα μπορούσε να στηριχθεί μια ενδεχόμενη ανάκαμψη, η χώρα έχει φτάσει να λέει ναι σε όλα και όλους αδιακρίτως αρκεί να της εξασφαλίσει με κάθε τίμημα μια παράταση ζωής 2-3-4 μηνών. Και το έργο επαναλαμβάνεται τα τελευταία 2, 5 χρόνια όσο έχουμε ακόμη βέβαια τι να ξεπουλήσουμε και όσο είμαστε χρήσιμοι στους δανειστές μας.
Το ερώτημα βέβαια που καλείται να απαντηθεί είναι τι θα γίνει όταν τελειώσουν όλα τα υπάρχοντα μας τα οποία έχουμε προς πώληση; Ποια θα είναι η επόμενη μέρα σε μια χώρα ξένη προς εμάς αφού ήδη δεν μας ανήκει ούτε το ίδιο μας το σπίτι στο οποίο ζούμε. Ποια θα είναι η επόμενη μέρα για όλους του έλληνες οι οποίοι ήδη «ψοφολογούν» από την φτώχεια, την εξαθλίωση, το κρύο, την έλλειψη υγειονομικής περίθαλψης και στοιχειωδών ειδών πρώτης  ανάγκης, από την έλλειψη ελπίδας για το αύριο, και από την έλλειψη της ίδιας της διάθεσης για ζωή.
Φυσικά και δεν θα απαντηθεί ποτέ αυτό το ερώτημα και από κανέναν αν και η απάντηση είναι αυτονόητη!! Τότε κάνοντας την αποτίμηση των σημερινών δεδομένων θα δούμε πόσο «σωτήρια» ήταν και που, πως και γιατί μας έφεραν εκεί όπου με μαθηματική ακρίβεια οδηγούμαστε.. Το καράβι δυστυχώς έχει πάρει τόσα νερά που όσα «μπαλώματα» και να μας δώσουν ευρωπαϊκή ένωση και ΔΝΤ δεν αποφεύγεται η ..βύθισή του!!
Άρα εξυπηρετεί η συνέχιση μιας τέτοιας τακτικής; Έχει αποδώσει έως σήμερα κάτι όχι με γνώμονα το σήμερα αλλά με προοπτική και σε βάθος ορίζοντα; Έχουν κανένα νόημα οι θυσίες και ο εξευτελισμός στα οποία υποβάλλεται το λαός; Οδηγεί κάπου αυτή η στείρα πολιτική του σήμερα και «αύριο …βλέπουμε» ;…προφανώς όχι…
Επιτακτική λοιπόν η ρήση άλλοτε κυβερνητικού κόμματος «ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε», εάν θέλουμε να περισώσουμε και τα τελευταία μας διαπραγματευτικά όπλα τα οποία μας έχουν απομείνει, αλλά και να μπορέσουμε να δείξουμε ότι δεν είμαστε αυτοί που ντροπιάζουν την μνήμη και τους αγώνες των προγόνων μας, οι οποίοι μας κληροδότησαν αλλά ιδανικά άλλες αξίες ..και σύντομα θα λέμε και …άλλη Ελλάδα!!