Ο νέος Φράχτης του Έβρου ως εμπόδιο ή ως ανοιχτή …διέλευση;

Όταν το 2015 είχα πάει στην Ν. Ορεστιάδα καλεσμένος του Δήμου σε διημερίδα με το ΕΜΠ για τα «ποδήλατα»- ΣΒΑΚ, ξεναγηθήκαμε απ’ τις Αρχές, στα μουσεία της πόλης, όλα συγκινητικά φορτισμένα από τα πάθη του Ελληνισμού, και τον ξεριζωμό αυτής της πολύπαθης περιοχής, κυρίως μετά τη μικρασιατική «ανοησία» μας!! Η ξενάγηση ολοκληρώθηκε σε δεύτερο χρόνο με επίσκεψή μας στο ποτάμι του Έβρου, στο δάσος του Άρδα, στα παραποτάμια χωριά στη συνοριακή διάβαση στις Καστανιές, και στον αμφιλεγόμενο προσφάτως τότε φράχτη! Με έκπληξη διαπιστώσαμε κάτι που εμείς τουλάχιστον αγνοούσαμε! Παρότι όπως γνωρίζαμε, τα σύνορα Ελλάδας – Τουρκίας είναι στη μέση γραμμή του ποταμού Έβρου, υπάρχει ένα τμήμα 14 χιλιομέτρων, όπου δεν ισχύει η  μέση γραμμή! Στις διαπραγματεύσεις νικητών και ηττημένων το 1922, οι Τούρκοι,  σαν νικητές του πολέμου  απαίτησαν, πέραν της Ίμβρου και Τενέδου και οικονομικές αποζημιώσεις σε χρυσό (4 δις χρυσά φράγκα) που δεν είχαμε! Αντί χρημάτων, η κυβέρνησή μας (Βενιζέλου), τους παραχώρησε νέα έκταση ελληνικού εδάφους δυτικά του ποταμού, που περιελάμβανε το Καραγάτς ή Ορεστιάδα (17 χιλιάδων κατοίκων), και τα χωριά Ντερμεντές και Μπόζνα, με νέες μεταναστεύσεις, απ’ τις οποίες, μαζί με τους Έλληνες της Αδριανούπολης,  προέκυψε η Νέα  Ορεστιάδα και η Νέα  Βύσσα! Το χερσαίο αυτό τμήμα που περιγράψαμε, δεν είχε ποτέ περίφραξη, πλην των συνοριακών διαβάσεων στις Καστανιές και εύκολα μπορούσε κάποιος χαμένος  στο παραποτάμιο δάσος ή «γνωστικός», να βρεθεί εύκολα σε τουρκικό η ελληνικό έδαφος αντίστοιχα! Το σύνορο αυτό της  «ελεύθερης διέλευσης» των 14 km, που αποτελούσε διαχρονικά πέρασμα  «σουρωτήρι», από εμπόρους ναρκωτικών, λαθρεμπόρων, παράνομων μεταναστών και λοιπών παρατρεχάμενων, νομίζω είχε έρθει η ώρα να αποχαιρετήσουμε με φράχτη το 2014 απ’ την κυβέρνηση Σαμαρά, αφού δεν υπήρχαν καθόλου φυσικά σύνορα να μας ξεχωρίζουν! Τους Τούρκους τους βόλευε το ελεύθερο πέρασμα, αφού τους ανήκε όλο το ποτάμι στο τμήμα αυτό (προστασία) και είχαν αφύλακτο το στεριανό έδαφος προς Ελλάδα, ενώ εμείς δεν το φράζαμε ίσως για …συναισθηματικούς λόγους! Όταν στο τμήμα αυτό  κατασκευάστηκε (ορθώς κατ εμέ) ο φράχτης, ξεσηκώθηκε όλη σχεδόν η προοδευτική νεολαία, ενάντια στους φράχτες που χωρίζουν τους λαούς κλπ! Η άγνοια και η παραπληροφόρηση, (όπως και η δική μου μέχρι το 2015 που διαπίστωσα «ιδίοις όμμασι» τι συμβαίνει), ήταν γεγονός! Σπάνια σε σύνορα χωρών, όταν υπάρχει  φυσικό σύνορο ένας ποταμός, δεν ισχύει σε όλο το μήκος του η μέση γραμμή! Εδώ δυστυχώς ισχύει, γιατί χάσαμε τον πόλεμο και παραχωρήσαμε έδαφος στις διαπραγματεύσεις λόγω έλλειψης χρημάτων (πόσο τραγικό), εγκαταλείποντας νέες πατρογονικές εστίες! 

Μετά την οργανωμένη από τους Τούρκους μεταναστευτική  «επίθεση» χιλιάδων ταλαίπωρων εγκλωβισμένων μεταναστών το 2020 που απέτυχε, η Ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε, ο φράχτης των 14 χιλιομέτρων, να επεκταθεί ακόμη 34 km ( Ά φάση) και ακόμη 140 km (Β’ φάση), παρότι σε αυτά, η συνοριακή γραμμή είναι στη μέση του ποταμού Έβρου και όχι στη στεριά! Έτσι ο νέος φράχτης γίνεται εκτός συνόρου δλδ εκτός ποταμού και επί Ελληνικού εδάφους, ενώ «χαρίζει»  έμμεσα στους Τούρκους και σε μήκος 126 km (πλέον των 14 km),  όλο το εύρος του ποταμού, καθώς και την δυτική κοίτη του (126 km), μέχρι το εξωτερικό μέρος του φράχτη,  που είναι όπως είπαμε Ελληνικό έδαφος! Να δεχτούμε ότι για την ασφάλειά μας, χάνουμε την πρόσβαση στο ποτάμι και χαλάλι το ψάρεμα των ντόπιων στο τμήμα αυτό, όπως και λοιπές δραστηριότητες που αγνοώ, αν υπάρχουν! Το ερώτημα όμως είναι αν κερδίζουμε κάτι από αυτήν την επέκταση ή κάναμε μια τρύπα στο νερό! Διότι με αφύλαχτο το ποτάμι στα 126km φράχτη, που εμείς θα είμαστε από «μέσα», σε περίπτωση «εισβολής» νέου κύματος μεταναστών, ποιος θα τους σταματήσει στη μέση του ποταμού; Αν περάσουν κάποιες χιλιάδες στην δυτική όχθη χωρίς αντίσταση και σταθμεύσουν κάτω από τον φράχτη στη έξω μεριά, αλλά επί ελληνικού εδάφους, για πόσο καιρό θα τους «καταβρέχουμε» να φύγουν; Αν δεν φύγουν τι θα τους κάνεις αφού είναι στο έδαφός σου! Ότι έγινε στα σύνορα Ισπανίας- Μαρόκου που είχαμε εκατοντάδες νεκρούς στον αντίστοιχο φράχτη; Αποκλείεται! Θα ξεσηκωθεί η παγκόσμια κοινότητα, θα σε υποχρεώσει να τους δεχτείς και να κάνεις ελέγχους έναν προς έναν σύμφωνα με τις νόμιμες διαδικασίες; Στην ουσία ότι είχαμε πετύχει με την αστυνομία και τον στρατό, αλλά χωρίς τον φράχτη το 2020, τώρα τελείως αναίμακτα ίσως τους δεχτούμε όλους, επιτυγχάνοντας τα σχέδια των Τούρκων καθ ολοκληρίαν; Πέραν των χρημάτων που θα ξοδευτούν, μήπως είναι λάθος ένας φράχτης εντός ελληνικού εδάφους και με αντίθετα αποτελέσματα από τα προσδοκώμενα; Μήπως ο φράχτης, αν δεν μπορεί να μπεί στη μέση του ποταμού, που είναι το σύνορό μας, δεν επιτυγχάνει κανένα σκοπό; Μήπως αυτός ο φράχτης εμποδίζει εμάς να βγούμε στο Ελληνικό τμήμα του ποταμού, και είναι ελεύθερο για όλους τους άλλους να μπούνε στο ελληνικό έδαφος, χωρίς αντίσταση μέχρι να τους παραλάβουμε έναν – έναν και με ονοματεπώνυμο στις ελληνικές αρχές; Ο «συνωστισμός» για τους μετανάστες στην ανατολική πλευρά του φράχτη εντός Ελλάδας, πέραν της ταλαιπωρίας τους, δεν ξέρω τι καλό μπορεί να καταφέρει! Αν είναι μόνο για να καθυστερήσουμε την εισβολή, θεωρώ το θέμα αστείο και επικίνδυνο για την ασφάλεια μας που μπορεί να μας γυρίσει  μπούμερανγκ! Είδαμε τι έγινε πριν λίγο καιρό με την νησίδα στον ποταμό και τους μετανάστες, με την ζωντανή ή νεκρή Μαρία κλπ! Αν ήταν η νησίδα ελληνική, έπρεπε να τους περισυλλέξουμε εμείς! Πόσο μάλλον αν είχαν φτάσει στη δυτική όχθη του ποταμού! Αν είναι να γίνει η δυτική όχθη  του Έβρου ένα ανοιχτό hot spot, ίσως με τον φράχτη το έχουμε επιτύχει, να κάνουμε δλδ μια τρύπα στο νερό! Ούτε στον πόλεμο, όταν πολιορκείσαι, κανένα τείχος δεν αντιστέκεται, αν δεν είσαι το ίδιο ισχυρός να αντεπιτεθείς! Χρόνο κερδίζεις λέει η ιστορία, αλλά κανέναν πόλεμο! Όπως στο Σινικό τείχος, στα τείχη της Κωνσταντινούπολης κλπ! Τα τείχη έχουν πάντα κερκόπορτες και πάντα πέφτουν! Πόσο μάλλον όταν δεν έχεις πόλεμο στρατών, παρά μόνο ταλαίπωρους και εξαθλιωμένους ανθρώπους, που ζητούν διέλευση και ασφάλεια για να περάσουν από την Ασιατική και αφρικανική δυστυχία στον ευρωπαϊκό   … «παράδεισο»! Εδώ η βία είναι αδίκημα! Ειδικά στην εποχή μας που οι προβολείς της ανθρωπότητας είναι στραμμένοι πάνω σου και οφείλεις να τηρείς  νόμους, κανόνες και πανανθρώπινες συμφωνίες που σαν σύγχρονο κράτος έχεις αποδεχτεί, οι επιλογές σου είναι λίγες και συγκεκριμένες!!! Αν σε ακουμπήσουν (μπουν στο έδαφός σου) τους παίρνεις εσύ, αν δεν σε ακουμπήσουν μένουν στον γείτονα! Νομίζω αν φτάσουν στον φράχτη, σε έχουν ακουμπήσει προ πολλού! Εκτός και ο φράχτης δεν είναι φράχτης αλλά ανοιχτό παράθυρο, παγίδα για μας τους αφελείς,  που νομίζουμε ότι θα εμποδίσει ένα νέο κύμα προσφύγων να μπουν στη χώρα, ενώ θα είναι ήδη …μέσα!  Επιφυλάσσομαι λοιπόν για την εφαρμοζόμενη ιδέα, παρότι θεωρώ απαραίτητο τον φράχτη φύλαξης μόνο στα 14 km απ’ τις εκβολές του Άρδα στις Καστανιές μέχρι τη Ν. Βύσσα, όπου το σύνορο με την Τουρκία δεν είναι ο Έβρος αλλά μια χερσαία έκταση, ένας κάμπος, ένα δάσος, δυτικά του ποταμού που δεν φυλάσσεται …διαφορετικά!

ΥΓ: Δεν γνωρίζω αν υπάρχουν άλλοι στρατιωτικοί λόγοι για τον φράχτη, αλλά έτσι που γίνεται, νιώθω ότι ο φράχτης είναι μόνο για να μην βγαίνουμε εμείς, λες και αυτοφυλακιζόμαστε, αφού ο νέος φράχτης δεν εμποδίζει την είσοδο στο ελληνικό έδαφος, μόνο μας ξεκόβει από το ποτάμι, απ’ τον ορίζοντα στην Ανατολή και από το λυπημένο βλέμμα μας στις χαμένες πατρίδες!!!

Πρέβεζα 5 Απρίλη 2023.            Σπύρος Κανιώρης