του Σπύρου Σίσκα
Η Άρτα θυμάται την Εβραϊκή της ιστορία και ο Δήμος Αρταίων τιμώντας την ζωντανή ιστορία του και με γνώμονα, να μην ξεχαστούν οι ναζιστικές θηριωδίες και σύνθημα “Ποτέ Ξανά¨ πραγματοποίησε εκδηλώσεις στις 18 και 19 Μαρτίου για την Ημέρα της Εβραϊκής κοινότητας Άρτας με ομιλίες, μουσικές, κλπ κλπ..
Γιατί στην Πρέβεζα δεν γίνεται τίποτα, παρ’ όλο που έγιναν οι ίδιες φρικαλεότητες και μάλιστα την ίδια περίοδο δηλ. την νύχτα της 24 Μαρτίου του 1944 όπου τα ανθρωποειδή του Χίτλερ οδήγησαν στα στρατόπεδα του θανάτου 250 Πρεβεζάνους Εβραίους απ΄οπου διεσώθησαν μόλις 15;
Μία ομιλία γι΄ αυτούς, μία αναφορά, ένα μνημόσυνο, ένα δάκρυ;
Εχουν περάσει σχεδόν 79 χρόνια από τότε και δεν έχει γραφτεί σχεδόν τίποτα γι αυτό, ή πολύ λίγα , λες και θέλουμε να κρυφτούμε από την Ιστορία μας αντί να ανοιχτούμε σ΄ αυτήν, πράγμα που θα μας βοηθήσει —και κυρίως τις νέες γενιές– να πατάμε πιο στέρεα και ανθρώπινα. Πότε αλήθεια θα γραφτεί η ιστορία της Εβραϊκής κοινότητας της Πρέβεζας;
Τι γίνεται με το μνημείο που ο Δήμος υποσχέθηκε στην μνήμη τους;
Δεν θάπρεπε η Δημοτική Αρχή (και όχι μόνο), να έρθει σε επαφή με τους Πρεβεζάνους Ρωμανιώτες, που μαθαίνω πως υπάρχουν στην Νέα Υόρκη και να τους καλέσει να επισκεφτούν τον τόπο των προγόνων τους; Το τζαμί απέναντι από την εκκλησία του Αγίου Κωνσταντίνου αντί να το αναστηλώσουμε σαν πολιτιστική μας κληρονομιά το εγκαταλείψαμε πνίγοντας το. στην βρώμα και στα βάτα, την Καθολική εκκλησία δε, του Αγίου Ανδρέα, αφού της γκρεμίσαμε το καμπαναριό (το γράφω με κάθε επιφύλαξη) την πνίξαμε και αυτή χτίζοντας οικοδομή ένα μέτρο απο την είσοδο της. Θεσμικός και πολιτιστικός ξεπεσμός. Μάλλον γυρίσαμε την πλάτη μας στην θάλασσα καί νομίζω πως θα πρέπει να ξανακοιταχτούμε.
Μέλος με Α.Μ. 13363
