ΠΛΩΤΟΣ ΓΕΡΑΝΟΣ : Το δέντρο ή το δάσος;

Ανακοίνωση για την απομάκρυνση του πλωτού γερανού και τους υπερβολικούς πανηγυρισμούς που ακολούθησαν εξέδωσε ο Πολιτιστικός Σύλλογος “Πρέβεζα”.

Στην ανακοίνωση αναφέρει:

Μετά από 20 χρόνια συνεχούς περιβαλλοντικής ρύπανσης με θεατές θεσμούς εξαιρετικά « περιορισμένης ευθύνης » και υπηρεσίες αυστηρά γραφειοκρατικής λογικής και παθητικής λειτουργίας « αποχωριστήκαμε » τον πλωτό γερανό με υπερβολικούς πανηγυρισμούς.
Ταυτόχρονα άρχισε η διαδικτυακή μάχη για την πατρότητα του θετικού αποτελέσματος .

Ασυμμάζευτη υστερία προβολής που δυναστεύει κάθε πρόσωπο πολιτικού προσανατολισμού με τα γνωστά αποτελέσματα σε κάθε τοπική κοινωνία .

Ο φάκελος « πλωτός γερανός » για την περιοχή μας δείχνει ότι η απομάκρυνση του ρυπογόνου στοιχείου είναι αποτέλεσμα εντατικοποίησης συλλογικών προσπαθειών και πιέσεων το τελευταίο εξάμηνο, αλλά και εξάντλησης των ορίων της παράνομης παραμονής του, στο στόμιο του κόλπου, για τον τελευταίο ιδιοκτήτη του.

Η απαραίτητη απομάκρυνση της μικρής , αλλά προστιθέμενης στο σύνολο ,βλαβερής ρυπογόνου εστίας και όσα ακολούθησαν, ανέδειξαν για άλλη μια φορά το πρόβλημα διαχείρισης των τοπικών μας θεμάτων από τους καθ ΄υλην αρμόδιους, που εντοπίζεται μόνιμα στην απώλεια διάκρισης του καθολικού και μόνιμου από το αποσπασματικά εφήμερο, του πρωτεύοντος από το απλώς εντυπωσιακό.

Στην προκειμένη περίπτωση το κρίσιμο ερώτημα για όλους μας και κυρίως για τους πολιτικούς ηγέτες μας , δεν είναι η απομάκρυνση του κάθε « γερανού » , αλλά η συνειδητοποίηση και η αποτελεσματική αντιμετώπιση του συνόλου των τεράστιων προβλημάτων του Αμβρακικού, μοναδικής πηγής ανάπτυξης και πλούτου, που τον έχουν κατατάξει πλέον στις « νεκρές θάλασσες » της Μεσογείου.

Ας απαλλάξουμε επιτέλους τον τόπο από τις εξαγγελίες εντυπωσιασμού και την κατασφάλιση του εγώ και ας προχωρήσουμε όλοι μαζί , με υπέρβαση την ειλικρινή συνεργασία των ταγών μας, στη διεκδίκηση όσων μας οφείλουν με αυτοπεποίθηση, αξιοπρέπεια και περηφάνια.

Το ανάστημα κάθε κοινωνίας κρίνεται από τα μέτρα των απαιτήσεων και των στόχων της . Με το επίπεδο της « αρχοντιάς » που θα έλεγε και ο Ελύτης . Αρχοντιά που πρέπει να διακρίνει και αυτούς που άλλοι, κακώς , οικειοποιούνται τις προσπάθειές τους .