Ένα μήνα κοντεύουμε με κλειστά τα Σχολεία της Δευτεροβάθμιας (λίγο λιγότερο της Πρωτοβάθμιας) και σε συνδυασμό με την εμπειρία της περασμένης άνοιξης, μπορούμε πλέον να αραδιάσουμε κάποιες σκόρπιες σκέψεις.
Τι βλέπουμε έως τώρα; (Αναφέρομαι κυρίως σε μαθητές Γυμνασίου και Λυκείου, χωρίς αυτό να σημαίνει πως αρκετά δεν γενικεύονται και για μικρότερους).
Μαθητές που μπαίνουν σε μεγάλο ποσοστό από κινητά στην πλατφόρμα τηλεκπαίδευσης για να παρακολουθήσουν (;;;) το υποχρεωτικό (με απουσίες βεβαίως-βεβαίως) μάθημα. Να παρακολουθήσουν; Μα φυσικά και όχι… Απλά να είναι «μέσα».
«Αυτά μωρέ συνδέονται, το αφήνουν ανοιχτό και πέφτουν για ύπνο». ΔΕΝ φταίνε τα παιδιά… Ποιος μπορεί να διαβάσει φυλλάδιο με ολόκληρες ασκήσεις (π.χ. Μαθηματικών) από κινητό, ακόμα και τελευταίας τεχνολογίας, αυτά που κάποτε κοροϊδεύαμε ως «παντόφλες»; Μπορείς εσύ; Εγώ πάντως όχι… Και όσοι δεν μπαίνουν από κινητό και είναι «τυχεροί», συνδέονται από υπολογιστή ή tablet. Αν δεν έχει την ίδια ώρα ο αδελφός μάθημα στο άλλο Σχολείο… Αν δεν έχει η αδερφή μάθημα στο Πανεπιστήμιο… Ή οι γονείς τηλεργασία από το σπίτι. Εκτός και αν το σπίτι είναι ταυτόχρονα και υποκατάστημα που πουλάει τέτοιες συσκευές… Δύσκολο! Αμ το άλλο; Αν δεν έχεις λέει πρόσβαση στο internet ή καμία διαθέσιμη συσκευή στο σπίτι για να συνδεθείς, τότε κάλεσε από το τηλέφωνο τον αριθμό της «τάξης» του κάθε εκπαιδευτικού και χωρίς χρέωση (χαχα) θα ακούσεις το μάθημα που γίνεται. Εντυπωσιακό… Γεωμετρία από το τηλέφωνο. Ότι πιο αστείο έχω ακούσει στη ζωή μου!
Αλλά «έλα μωρέ, ποιος δεν έχει σήμερα σύνδεση internet σπίτι του ή συσκευές για να συνδέεται; Βαριούνται και δεν μπαίνουν… Δικαιολογίες είναι…». Βέβαια, ποιος και πότε νοιάστηκε για τα παιδιά που ζουν στα απομακρυσμένα χωριά και ξυπνάνε στις 6 για να έρθουν Σχολείο για να νοιαστεί και τώρα; Ποιος ενδιαφέρθηκε για τους μαθητές που δεν έχουν την δυνατότητα να αγοράσουν ούτε καν μία τσάντα για να προβληματιστεί και τώρα αν έχει τα βασικά απαιτούμενα; Ποιος ασχολήθηκε…; Μόνο η αγάπη, ο εθελοντισμός και η μεγαλοψυχία από Εκπαιδευτικούς και άλλους γονείς δεν φτάνει σήμερα, τώρα, σε αυτή την κατάσταση.
Αλλά ας τα αφήσουμε αυτά τα στενάχωρα, τα ξέρουμε άλλωστε… Τα βλέπουμε, τα διαβάζουμε, τα συζητάμε. Ας μιλήσουμε για ΜΑΘΗΜΑ. Για αυτό τέλος πάντων που υποχρεώνει τους μαθητές να συνδεθούν και τους εκπαιδευτικούς να διδάξουν.
Αυτό, που παρά τις ελάχιστες εξαιρέσεις απέδειξε ότι οι μαθητές έχουν την ωριμότητα σε αυτή την κατάσταση να συνεργαστούν, να επικοινωνήσουν και να αντιληφθούν πολλά. Βιώνουν κάτι που δεν τους αξίζει, όμως το κάνουν αξιοπρεπώς. Το παλεύουν. Με μόνους συμμάχους τους γονείς και τους δασκάλους τους…
Αυτό, επίσης, που οι εκπαιδευτικοί εφηύραν ότι «εργαλείο» και μέθοδο μπορείς να φανταστείς ώστε να κάνουν το μάθημα όσο γίνεται πιο ρεαλιστικό και κοντά στο δια ζώσης (το αληθινό) μάθημα. Χωρίς εργαλεία, αλλά με πυξίδα τα παιδιά τους… Για απόδοση ας μη συζητήσουμε. Μα πώς να γίνει άλλωστε; Με σφεντόνα πας στον πόλεμο;
Από την άλλη έχουμε και αυτούς που ολημερίς προσπαθούν να αποδείξουν ότι ένα παιδί τόσες ώρες μπροστά σε μία οθόνη καταστρέφεται. Βέβαια, το τι προκαλεί η έκθεση ενός νέου ανθρώπου αρκετές ώρες μπροστά σε μία οθόνη το έχουν αποδείξει έρευνες και επιστήμονες και όχι οι καραντινο-ειδήμονες του πληκτρολογίου. Η αλήθεια είναι ότι σε κανέναν μαθητή και εκπαιδευτικό δεν αρέσει αυτή η κατάσταση. Επιβλαβές είναι για όλους… Εγώ θα έλεγα να κρατήσουμε κάποια ελάχιστα θετικά που μπορούμε να αντλήσουμε από αυτή τη διαδικασία (αν τη ξεζουμίσουμε αρκετά και σωστά όμως).
Αρχικά, αποδείχθηκε (δυστυχώς) πως παρά την απίστευτη εξοικείωση των μαθητών με τις νέες τεχνολογίες, δυσκολεύονταν σε απλά, καθημερινά πράγματα (από e-mail μέχρι χρήση του internet – και όμως…). Με την κατάσταση αυτή, οι περισσότεροι βοηθήθηκαν, έμαθαν, μπήκαν στα βαθιά και κολύμπησαν… Κάτι είναι και αυτό… Επίσης είδαν πως τα κοινωνικά δίκτυα δεν είναι μόνο μηνύματα (και μάλιστα σε greeklish) αλλά είναι και επικοινωνία, με ήχο και εικόνα… Ταυτόχρονη… Όλη η τάξη μαζί να συνομιλεί! Να χαμογελά που βλέπει έστω και έτσι γνώριμα πρόσωπα. Πόσο ωραία εικόνα μέσα στην ασχήμια της καραντίνας…
Ας μας μείνουν ακόμα και τα θετικά αυτών των πλατφορμών. Δεν υποκαθιστούν το αληθινό μάθημα. Ούτε να το πλησιάσουν δεν θα καταφέρουν ποτέ. Σαν ένα βοηθητικό εργαλείο ας μας μείνει. Άλλωστε η τεχνολογία ως βοήθημα του ανθρώπου ξεκίνησε και ως τέτοια ας παραμείνει…
Τελικά, τι είναι αυτό που θα κρατήσουμε; Η ύλη «διδάσκεται»… Καμία σχέση, βέβαια, με το πώς θέλουν οι εκπαιδευτικοί… Πολύ αλλιώτικα, επίσης, από ότι μπορούν να την αφομοιώσουν οι μαθητές. Και τι θα γίνει; Δεν πειράζει… Πλην εξαιρέσεων (βλέπε τελευταίες τάξεις του Λυκείου και μάλιστα η Γ΄) δεν πειράζει. Ας περάσει το «φέτος» και αν υπάρχει υγεία και θέληση κάτι θα καταφέρουμε (ελπίζω όχι πάλι τελείως μόνοι μας…).
Τι θα μας (μου) μείνει από όλο αυτό;
Οι καλημέρες που ακούω κάθε πρωί στον υπολογιστή μου και αυτά τα (έστω και αγουροξυπνημένα) χαμόγελα.. Τι άλλη δύναμη να ζητήσει κανείς;
Η προθυμία, η βοήθεια και η συνεργασία τους όταν κάποιος δυσκολεύεται σε κάτι (είτε αυτό λέγεται πρόβλημα ήχου και σύνδεσης είτε λέγεται λύση εξίσωσης δευτέρου βαθμού). Πόσο ελπιδοφόρο;
Τα μηνύματα και τα e-mail που σε ρωτάνε «κύριε τι κάνετε» και «πότε θα γυρίσουμε στο Σχολείο μας».
Το άγχος των παιδιών όταν δεν μπορούν να συνδεθούν και τον τρόπο που σου ανακοινώνουν ότι πρέπει να βγουν γιατί από το ίδιο laptop πρέπει σε 1 λεπτό να συνδεθεί ο μικρός αδερφός.
Οι εικόνες με τους μαθητές που ζητιάνευαν λίγο… internet στα καφενεία.
Η μάνα που πήρε τα παιδιά της εν μέσω καραντίνας και ιού και τα πήγε όπου βρήκε λίγο internet…
Η προσπάθεια των Εκπαιδευτικών ΓΙΑ ΑΚΟΜΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ να σώσουν την παρτίδα για τα ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ.
Ας ελπίσουμε όλα σύντομα να είναι μια μακρινή ανάμνηση και να γυρίσουμε όλοι και υγιείς στα Σχολεία μας. Εκεί που πρέπει… Από αυτή την «εκπαιδευτική» δοκιμασία ας μας μείνουν μόνο τα ελάχιστα, τα θετικά…
Δημήτριος Χαρ. Γάτσιος
Μαθηματικός – M.Ed (Ειδική Εκπαίδευση)
Μέλος με Α.Μ. 13363
