Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι οι ενήλικες και τα παιδιά χρειάζονται ευκαιρίες για να συνηθίσουν τις νέες εμπειρίες. Η συνεχής ενθάρρυνση και ο θετικός προβληματισμός της νέας μάθησης που εφαρμόζονται, δημιουργούν αυτοπεποίθηση και καλλιεργούν τη διαδικασία μεταξύ των εκπαιδευτικών συνεδριών. Αυτό στη συνέχεια θα παρέχει τις προϋποθέσεις για την καλύτερη πιθανότητα επιτυχίας για τους συμμετέχοντες και βελτιωμένη εμπειρία για τα παιδιά.
Η ενασχόληση με παιδιά κάθε ηλικίας είναι μια δύσκολη και συχνά κουραστική εργασία. Για να διατηρήσουμε το ενδιαφέρον και τον ενθουσιασμό μας, είναι σημαντικό να βρούμε τρόπους ανταλλαγής ιδεών με συναδέλφους, να επεκτείνουμε τις γνώσεις και την εμπειρία μας και να διατηρούμε τα προσόντα και την εκπαίδευσή μας ενημερωμένα. Δεν υπάρχει ποτέ μια στιγμή που θα μπορούσαμε να πούμε ότι γνωρίζουμε τα πάντα για τα παιδιά. Κάθε μέρα τα ίδια τα παιδιά θα μας διδάσκουν κάτι νέο, αν τα αφήσουμε. Επίσης, η έρευνα αποκαλύπτει όλο και περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το πώς μαθαίνουν οι άνθρωποι από μικρή ηλικία και τους πιο αποτελεσματικούς τρόπους υποστήριξης αυτής της μάθησης. Εάν δεν κάνουμε τίποτα για να βελτιώσουμε τη μάθηση και την ανάπτυξή μας, δεν είμαστε σε θέση να δώσουμε στα παιδιά μας τις καλύτερες δυνατές ευκαιρίες για τη μάθησή τους. Δεν μπορούμε να προβλέψουμε ποιες δεξιότητες και γνώσεις θα χρειαστούν τα παιδιά μας ως ενήλικες, αλλά μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι θα πρέπει να είναι σε θέση να διατηρήσουν σχέσεις με άλλους και να έχουν επαρκή αυτοπεποίθηση και σιγουριά για να μπορούν να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις που παρουσιάζει η ζωή.
«Μικρά βήματα»
Ένα μακρύ ταξίδι ξεκινά πάντα με ένα μικρό βήμα. Ανεξάρτητα από το πόσο δύσκολη είναι η εργασία ή η νέα μάθηση, είναι δυνατόν να χωριστεί σε μικρά βήματα που μπορούν στη συνέχεια να κάνουν τη διαδικασία διαχειρίσιμη. Αυτό ισχύει τόσο για τη μάθηση ενηλίκων όσο και για παιδιά. Αν αυτή η προσέγγιση συνδυαστεί με ρεαλιστικές προσδοκίες από εκείνους που εμπλέκονται, τότε έχουμε εικόνα από τα δυνατά και δυναμικά μαθησιακά χαρακτηριστικά. Εξερευνώντας με τους συναδέλφους τα διάφορα στοιχεία που αποτελούν ένα παιδί που ολοκληρώνει με επιτυχία μια δραστηριότητα, μπορούμε να είμαστε πιο ρεαλιστές στις προσδοκίες μας για την πρόοδό τους. Αυτό δε σημαίνει ότι θα διδάξουμε στο παιδί κάθε βήμα μεμονωμένα, αλλά μπορεί να μας βοηθήσει να συνειδητοποιήσουμε πόσα περισσότερα ζητάμε από τα παιδιά σε μια μόνο δραστηριότητα
Για παράδειγμα, για να έχει το σνακ του ένα παιδί πρέπει:
1 να αφήσει την προηγούμενή του δραστηριότητα
2 να μετακινηθεί στο τραπέζι
3 να βρει χώρο
4 να βρει μια καρέκλα
5 να καθίσει στην καρέκλα
6 να ζητήσει ένα ρόφημα
7 να κρατήσει ένα ποτήρι
8 να πει ευχαριστώ
9 να πιει το ρόφημα
10 να αφήσει το ποτήρι στο τραπέζι
11 να σηκωθεί
12 να απομακρυνθεί από το τραπέζι
Έχοντας «σπάσει»-αποδομήσει τη δραστηριότητα, μπορούμε στη συνέχεια να εντοπίσουμε τις δραστηριότητες που «μπορεί να κάνει». Αυτό παρέχει την ευκαιρία να δοθεί συγκεκριμένος έπαινος για τα επιτεύγματα και να επικεντρωθεί η διδακτική μας υποστήριξη στο επόμενο μικρό βήμα της μάθησης που απαιτείται. Έτσι, είμαστε σε θέση να αναγνωρίσουμε ότι το παιδί μπορεί να επιτύχει τα πρώτα πέντε βήματα, αλλά ότι οι δυσκολίες εμφανίζονται τακτικά στο σημείο που το παιδί αναμένεται να ζητήσει το ρόφημα-παραδείγματος χάριν.
Μπορεί να προκύψουν πολλές δυσκολίες και μπορεί να σχετίζονται με γλωσσικές δεξιότητες, κατανόηση, ντροπή, άγχος, επικοινωνία ενηλίκων για το τι πρέπει να κάνει το παιδί, μη ρεαλιστικές προσδοκίες για το παιδί που «παίζει», απόκριση άλλων παιδιών και λοιπά. Ο κατάλογος είναι σχεδόν ατελείωτος, αλλά για να προσδιοριστεί ακριβώς πού βρίσκεται στη διαδικασία η δυσκολία, οι εκπαιδευτές και οι γονείς μπορούν να συνεργαστούν για να εξετάσουν τα βήματα αυτά για να ενημερώσουν τους τρόπους επίλυσης προβλημάτων που βοηθούν το παιδί να επιτύχει αυτό το επόμενο βήμα.
Αυτό διασφαλίζει την άποψη, ότι ο ρόλος του ενηλίκου -τόσο του θεραπευτή όσο και του γονέα- είναι να είναι ενεργός συμμετέχων στη μάθηση του παιδιού, αντί να θέτει στόχους που είναι «βουνά που πρέπει να ανέβουν» τα παιδιά.
Η ευκαιρία για κοινή επίλυση προβλημάτων με γονείς και συναδέλφους είναι απαραίτητη ώστε να αυξηθούν οι πιθανότητες εύρεσης μιας εφαρμόσιμης λύσης. Κανένα άτομο δεν μπορεί να σκεφτεί κάθε πιθανή πτυχή ενός προβλήματος ή λύσης, αλλά σε συζήτηση με άλλους το όφελος της κοινής σκέψης είναι ένα ευκολότερο και μικρότερο ταξίδι προς μια καλή στρατηγική.
Λίνα Σίσκα
Ψυχοπαιδαγωγός-Ειδική παιδαγωγός
M.Sc Σχολική Ψυχολογία
Επιστημονική υπεύθυνη του Κέντρου Ενταξιακής Προσαρμοσμένης Εκπαίδευσης & Ψυχικής Υγείας – Κ.Ε.Π.Ε.Ψ.Υ Πρέβεζα
Μέλος με Α.Μ. 13363
