Υπάρχει σήμερα πολύς θυμός και πολλή οργή εναντίον του πολιτικού συστήματος. Κανείς δεν πείθεται από τα παραμύθια που του πουλάνε σε τιμή ευκαιρίας μέσα από τα κανάλια οι διάφοροι εκπρόσωποι και εντεταλμένοι του δικομματισμού.
Ενας ιδιότυπος εργασιακός μεσαίωνας έχει σχηματιστεί και στρέφεται με δριμύτητα εναντίον των νέων ανθρώπων εκείνων Που φιλοδοξούν να αξιοποιήσουν τις σπουδές τους και τα πτυχία τους και να προσφέρουν στην κοινωνία αυτά που οφείλουν και να πάρουν το δρόμο τους δημιουργώντας τη δικιά τους οικογένεια και να αναλάβουν το ρόλο που τους αναλογεί στην ζωή τους.Αντί για αυτό παίρνουν το δρόμο της μετανάστευσης.
Σύγχυση και ταραχή επικρατεί σε όλα τα πεδια και το κοινωνικό και το εθνικό.
Κανείς δεν ξέρει τι μπορεί να γίνει αύριο, κανείς δεν είναι σε θέση να προγραμματίσει και να εγγυηθεί. Εργάζεσαι χωρίς να είσαι σίγουρος ότι θα πληρωθείς η ότι θα συνεχίσεις να έχεις την δουλειά σου. Η ολη πολιτική ατμόσφαιρα φέρνει εκνευρισμό. Οι σημερινοί άνθρωποι ζουν σε μία διαρκή εξάρτηση. Κανείς δεν εμπιστεύεται κανέναν και αυτοί που ανέλαβαν να σώσουν τη χώρα και να τη βγάλουν από την κρίση αποδεικνύονται κάθε μέρα όλο και περισσότερι κατώτεροι των περιστάσεων ,μοιάζουν να μην έχουν ούτε οι ίδιοι την εμπιστοσύνη στον εαυτό τους. Δεν χαράζουν πολιτική, απλώς διαχειρίζονται την πολιτική που τους παραγγέλνουν οι δανειστές μας. Τα περιθώρια για τις συνήθεις αντιπαραθέσεις και την επίδειξη της διαφορετικότητας και καθαρότητας των προγραμμάτων του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ έχουν στενέψει αρκετά. Οι Ελληνες δεν μπορούν να περιμένουν τίποτε εφόσον δεν αφυπνιστούν οι ίδιοι και δεν εξεγερθούν , ιδίως οι νέοι που βλέπουν να σφίγγει ο κλοιός τους και να ορθώνεται η ανεργια γύρω τους. Υπάρχει ένας τεράστιος θυμός που καταγράφεται ,αλλά δυστυχώς αυτός ο θυμός δεν μετατρέπεται σε πολιτική πράξη γιατί ο θυμός και η οργή μπορεί να ξεθυμάνει κάποια στιγμή. Το είδαμε με το κίνημα των πλατειών .Το σύστημα δεν φοβάται την οργή και το θυμό ακόμα και αν γίνει ποτάμι , γιατί έχει τη δύναμη και τα μέσα να κάνει εκτροπή της κοίτης του και να στρέψει το θυμό προς άλλη κατεύθυνση,να βγει αλώβητο φορτώνοντας εύκολα τα βάρη αλλού.
Το μόνο που φοβάται είναι μήπως αυτή η οργή γίνει η ώριμη σκέψη και ανησυχεί όταν ο θυμός επενδύεται πολιτικά και παίρνει το δρόμο της οργανωμένης πάλης. Η αποχή και γενικά η αποστροφή από τις δημοκρατικές διαδικασίες βολεύουν το σύστημα που τις ευνοεί κιόλας .Μόνο η ενότητα της πραγματικής συνεπούς αγωνιστικής Αριστεράς και η ενίσχυση της μπορεί να αποτρέψει την καταστροφή.. Οσο δεν το καταλαβαίνουν αυτό οι διάφορες γκρούπες και τα καπετανάτα της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, ακόμα και το ΚΚΕ , τόσο το σύστημα θα κυριαρχεί και δεν θα υπάρχει καμία ελπίδα ανατροπής του.
Προς αυτή την κατεύθυνση παλεύει η Λαϊκή Ενότητα – ΛΑΕ, αλλά δυστυχώς δεν εισακούεται. Ομως δεν κάνουμε βήμα πίσω. Δεν μπορεί να γίνεται αλλιώς, η συνέπεια και η αγωνιστικοτητα στο τέλος θα επιβραβευτεί αργά η γρήγορα.
Νίκος Λιβιεράτος: Υποψήφιος βουλευτής της ΛΑΕ Πρέβεζας.
Μέλος με Α.Μ. 13363
