Σε ένα αυτοκριτικό κείμενο, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος προσπαθεί να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. Λέει, ότι δεν υπολόγισε η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ στις σωστές του διαστάσεις το μπλοκ της εξουσίας. Το ίδιο μας είπε και ο Δραγασάκης. Έλεγε ότι δεν εκτιμήσαμε το γεγονός ότι ο νεοφιλελευθερισμός είχε εφαρμοστεί στη λεπτομέρειά του με νόμους και κανονισμούς στη νομισματική ένωση της Ευρώπης. Αλήθεια, υποτίθεται ότι και οι δύο είναι στελέχη που αποτελούσαν το think tank (δεξαμενή σκέψης του ΣΥΡΙΖΑ) και ήταν και οι δύο “μαρξιστές” οικονομολόγοι.
Και ο τελευταίος αριστερός που έχει διαβάσει τους κλασσικούς (Μαρξ, Λένιν) γνωρίζει καλά ότι ο καπιταλισμός ποτέ δεν παραδίδεται και ούτε θα σου προσφέρει την εξουσία επειδή έχεις δίκιο. Δεν θα τον πείσουμε ποτέ με τον ορθό λόγο μας. Η κατάκτηση της κυβέρνησης και αργότερα της εξουσίας δεν γίνεται με ροδοπέταλα, ούτε με την επιμονή στην αστική νομιμότητα. Το “θα σας ταράξουμε στη νομιμότητα” που είχε πει ο αείμνηστος Ηλίας Ηλιού το επαναλαμβάνει σήμερα μηχανικά ο Τσίπρας σε εντελώς άλλες συνθήκες. Τότε βγαίναμε από τον εμφύλιο, ενώ σήμερα κυβερνάει παντού ο νεοφιλελεύθερος .
Ο νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός έχει πολλές εναλλακτικές λύσεις. Έχει και plan A και plan B και plan C. Και αν χρειαστεί παραβιάζει και τους ίδιους του τους κανόνες. Όπως συνέβη και με την ανακεφαλαιοποίηση των χρεοκοπημένων Τραπεζών από το Κράτος. Η στάση του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στο παραπάνω ζήτημα, χαρακτηρίζεται από το ρεφορμισμό (συμβιβασμό) της ηγετικής του ομάδας και έχει ρίζες στην ιστορία της Αριστεράς. Προέρχεται από το ΚΚ εσωτερικού και τον συναντάμε και σε πολλά στελέχη που έφυγαν από το ΚΚΕ όπως Δραγασάκης, Κοτζιάς , Δαμανάκη, Ανδρουλάκης κ.ά. Αυτοί υιοθέτησαν το δημοκρατικό πέρασμα στο σοσιαλισμό και τον ιστορικό συμβιβασμό αφαιρώντας κάθε ριζοσπαστισμό από αυτή την αντίληψη.
Αποτέλεσμα ήταν να ευνουχίσουν το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ που δούλεψαν πάνω από 120 στελέχη σ’αυτό και αρκετές επιτροπές, Πρόγραμμα που αναφέρεται στον εθνικό έλεγχο των τραπεζών , στην κρατικοποίηση των μεγάλων επιχειρήσεων που έχουν ιδιωτικοποιηθεί (ΟΤΕ , ΔΕΗ , ΔΕΠΑ) , στην παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας και στις δημόσιες επενδύσεις. Το πρόγραμμα αυτό δεν υλοποιήθηκε ποτέ. Γιατί συνδέθηκε με την ιδεοληψία της παραμονής πάση θυσία στο ευρώ που ποτέ δεν αποφασίστηκε από κανένα συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ. Έτσι το έκανε ανεφάρμοστο και μη υλοποιήσιμο.
Ένα άλλο τεράστιο ζήτημα είναι το ζήτημα δημοκρατίας στο ΣΥΡΙΖΑ που την απαξίωσαν όσο οτιδήποτε άλλο. Ξεκόπηκαν από τις οργανώσεις, ξεκόπηκαν από τα συνέδρια, ξεκόπηκαν από την κεντρική επιτροπή του κόμματος. Η ηγετική ομάδα ζούσε σε ένα γυάλινο πύργο και αποφάσιζε έξω από την κοινωνία. Η τακτική αυτή και η στρατηγική αυτή ήταν καταστροφική και για το ΣΥΡΙΖΑ και για τη χώρα. Πήγαν ξυπόλυτοι στ’ αγκάθια χωρίς εναλλακτικά σχέδια , χωρίς υποστήριξη από το λαό. Και όταν τη ζήτησαν ο λαός τους την έδωσε απλόχερα. Αυτοί όμως την πέταξαν στα σκουπίδια.
Συμπέρασμα: δεν υπάρχει λύση από το ίδιο πολιτικό προσωπικό και από την εφαρμογή της ίδιας πολιτικής που είναι το τρίτο μνημόνιο και περιλαμβάνει την πολιτική του νεοφιλελευθερισμού και την εξυπηρέτηση του χρέους δημιουργώντας μια αποικία χρέους. Δεν υπάρχει δεύτερη φορά Αριστερά (όπως ισχυρίζονται πολλοί) εφαρμόζοντας την ίδια πολιτική. Αν πάρεις λάθος τρένο δεν έχει σημασία σε ποια στάση θα κατεβείς. Η λύση για να βγούμε από τις «αντίξοες συνθήκες» είναι να αλλάξουμε πλήρως την πολιτική και τα εργαλεία( το νόμισμα), που μας κατέστρεψε, που έφερε την Ελλάδα στην λαίλαπα των μνημονίων.Αυτό κάνουμε με τη συγκρότηση του δημοκρατικού, αριστερού Κοινωνικού Μετώπου της Λαϊκής Ενότητας.
Εμείς είμαστε για τα δύσκολα Το να εφαρμόζεις το μνημόνιο με τις ευλογίες της Ευρωπαικής νεοφιλελεύθερης ελίτ είναι το μόνο εύκολο. Το να αντιστέκεσαι είναι δύσκολο. Τους υποσχόμαστε ότι θα είμαστε το αντίπαλο δέος τους και στα δεξιά και στα «αριστερά» μνημόνια.
Νίκος Λιβιεράτος, υποψήφιος της ΛΑ.Ε. Πρέβεζας
Μέλος με Α.Μ. 13363
