ΠΡΕΒΕΖΑ: Η Ομιλία του Βαγγέλη Νάνου

Τέσσερα χρόνια μετά την
έναρξη των μνημονίων και οι πληγές είναι βαθιές στην Ήπειρο και τους ανθρώπους
της. Οι χιλιάδες άνεργοι, , όσες και όσοι είδαν να μειώνονται οι αποδοχές τους
ακόμη και 50%, να διαλύονται οι εργασιακές σχέσεις τους, αυτές και αυτοί που
βρέθηκαν χωρίς ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, οι νέες και οι νέοι που
μεταναστεύουν, τα χιλιάδες κλειστά μαγαζιά, η έκρηξη στην τοξικοεξάρτηση, η
καθημερινή απελπισία όλων μας, διαψεύδουν τις διακηρύξεις ότι «μπήκαμε στην
ανάκαμψη».

Και αυτό δεν περιορίζεται
στην Ήπειρο. Η κυβέρνηση οι περιφερειάρχες και οι δήμαρχοι τους, η ΕΕ και
το ΔΝΤ έχουν βαλθεί να κάνουν πράξη την πιο άγρια και βάρβαρη πολιτική για
να μείνουμε μέσα στη φυλακή του ευρώ και της ΕΕ, για να αποπληρωθεί το ληστρικό
χρέος, για να μπορεί να ληστεύει το μόχθο μας το κεφάλαιο και
να βιάζουν τη φύση οι επενδυτές.

Η κυβέρνηση μόλις ψήφισε
ένα ακόμη μνημόνιο και υποσχέθηκε ότι θα ψηφίσει άλλο ένα το φθινόπωρο.
Την ίδια ώρα το ένα αντιδημοκρατικό πραξικόπημα διαδέχεται το άλλο, με την
κυβέρνηση να απαγορεύει διαδηλώσεις, να βομβαρδίζει με χημικά και να
στοχοποιεί αγωνιστές, να είναι έτοιμη, όπως αποκαλύφθηκε πρόσφατα, ακόμα και να
χρησιμοποιήσει το στρατό ενάντια στον «εχθρό λαό».

Η δολοφονική συμμορία της
Χρυσής Αυγής, οι δολοφόνοι του Παύλου Φύσσα και του Λουκμάν, προσπάθησε να
παρουσιαστεί ως δήθεν «αντισυστημική» δύναμη προβάλλοντας το φασιστικό και
ρατσιστικό δηλητήριο σαν λύση. Το κίνημα πρέπει να αποκαλύψει τον εγκληματικό
και βαθιά αντεργατικό ρόλο της και να ξεσκεπάσει τις σχέσεις της, με τον
κρατικό μηχανισμό(ΚΥΠ ΑΠΟΣΤΡΑΤΟΙ), την κυβέρνηση αλλά και τα μεγάλα συμφέροντα.

Στην Ήπειρο όμως τα
τέσσερα χρόνια που πέρασαν γράφτηκαν και μεγάλες σελίδες αντίστασης και
αγώνα. Οι δεκάδες γενικές απεργίες, οι καταλήψεις , εκείνο το μεγάλο μάθημα
λαϊκής δημοκρατίας στο κίνημα ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της ΔΩΔΩΝΗΣ, οι
μεγάλες αντιφασιστικές διαδηλώσεις: Αυτές οι μάχες ήταν που προκάλεσαν ρήγματα,
αποσταθεροποίησαν κυβερνήσεις, οικοδόμησαν νέες μορφές λαϊκής ενότητας και
αλληλεγγύης, όξυναν την πολιτική κρίση. Βγήκε στο προσκήνιο ένα ρεύμα
μαχητικής δράσης και αντικαπιταλιστικής αναζήτησης που ήταν παρόν και
πρωτοστάτησε στους αγώνες της προηγούμενης περιόδου ενάντια στην ιδιωτικοποίηση
των δημόσιων αγαθών, ενάντια στις απολύσεις σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα,
ενάντια στη διάλυση των εργασιακών σχέσεων, στην εμπορευματοποίηση και το
ξεπούλημα ελεύθερων δημόσιων χώρων.

Η Περιφέρεια Ηπείρου αποτελεί στρατηγείο της
επίθεσης

Οι δήμοι και οι
περιφέρειες αποτελούν τμήμα του κρατικού μηχανισμού, αναπόσπαστο στοιχείο
της πολιτικής, ιδεολογικής και οικονομικής λειτουργίας του, ένα ολοκληρωμένο
τοπικό κράτος.

Από την ψήφιση του
Καλλικράτη μέχρι σήμερα έγιναν σημαντικές αλλαγές στο επίπεδο του τοπικού
κράτους, της τοπικής αυτοδιοίκησης. Οι αλλαγές αυτές οδήγησαν στην
περιστολή έως και την κατάργηση κοινωνικών παροχών, στη μεταφορά του
κόστους τους στους εργαζόμενους, στη συρρίκνωση των μισθών, στην απόλυση χιλιάδων
εργαζομένων στους ΟΤΑ και την αντικατάστασή τους με φθηνό εργατικό δυναμικό
ελαστικών σχέσεων, στην ενίσχυση του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου,
στην ιδιωτικοποίηση κερδοφόρων τομέων, στην εκποίηση δημόσιας
περιουσίας και φυσικού πλούτου, στην αυταρχική θωράκιση του
τοπικού κράτους απέναντι στον λαϊκό παράγοντα.

Ο Καλλικράτης επέβαλε
τη συγκέντρωση της «τοπικής εξουσίας» σε όργανα όλο και πιο
απομακρυσμένα από τους κατοίκους των πόλεων και των χωριών προκαλώντας την
ακόμη μεγαλύτερη ερήμωση της υπαίθρου. Ενώ μετέφερε πλήθος αρμοδιοτήτων
στους ΟΤΑ, οι αντίστοιχοι πόροι από το κράτος μειώθηκαν δραματικά. Την
ίδια ώρα οι ΟΤΑ υποχρεώνονται να υποβάλουν ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς και
ελέγχονται γι’ αυτό από το Παρατηρητήριο Οικονομικής Αυτοτέλειας. Κάτι
τέτοιο βέβαια, για να πραγματοποιηθεί, σημαίνει νέες περικοπές κοινωνικών
δαπανών των δήμων (υγεία, παιδεία, υποδομές), ουσιαστική διάλυση των κοινωνικών
υπηρεσιών τους, μείωση μισθών και διαθεσιμότητα εργαζομένων, απολύσεις
συμβασιούχων, παραχώρηση σε ιδιώτες λειτουργιών του δήμου (καθαριότητα κ.λπ.),
τις οποίες φυσικά θα πληρώσουμε εμείς, και ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας.

Στο μεταξύ οι
εργαζόμενοι στους ΟΤΑ μειώνονται κατά χιλιάδες με τις απολύσεις και τη
διαθεσιμότητα –με αποτέλεσμα οι πρώτες υπηρεσίες που πλήττονται να είναι
οι κοινωνικές– και αντικαθίστανται από εργαζόμενους «δούλους» 5μηνης απασχόλησης μέσω
των αμαρτωλών ΜΚΟ, «ωφελούμενους ανέργους» με μισθό 400 ευρώ και χωρίς
δικαιώματα. Παράλληλα ενθαρρύνονται να γίνουν επιχειρηματίες
φτιάχνοντας Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις. Συγχρόνως,
ακριβοπληρωμένα έργα παραχωρούνται σε ιδιωτικές κατασκευαστικές επιχειρήσεις
μέσω του θεσμού των ΣΔΙΤ (Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα).

Μέσω του
Καλλικράτη το τοπικό κράτος συνδέεται πιο έντονα με την ΕΕ, με τα χρήματα
των ευρωπαϊκών ταμείων (ΕΣΠΑ-ΣΕΣ κ.λπ.), προσαρμόζεται ασφυκτικά στις
κατευθύνσεις ανάπτυξής της και γίνεται εργαλείο για το ξεπέρασμα της κρίσης σε
όφελος του κεφαλαίου.

Η Περιφέρεια Ηπείρου πρωτοστάτησε
στην εφαρμογή των μνημονιακών πολιτικών. Το βασικό πλαίσιο στο οποίο
κινήθηκε ήταν η επιτάχυνση των αναδιαρθρώσεων που προβλέπονται από τις
δανειακές συμβάσεις, η ιδιωτικοποίηση του δημόσιου χώρου, της ακίνητης
περιουσίας, της διαχείρισης των απορριμμάτων, των ενεργειακών και μεταφορικών
υποδομών και των υδάτων.

Αποτέλεσε
το στρατηγείο των περιβαλλοντικών εγκλημάτων. Στήριξε τα σχέδια
καταστροφής του περιβάλλοντος. Νομιμοποίησε το ξεπούλημα του δημόσιου
χώρου. Στήριξε την ιδιωτικοποίηση της ΔΩΔΩΝΗΣ. Συναινεί πλήρως στη λογική
των fast track επενδύσεων.. Στη διαχείριση
των σκουπιδιών ενδιαφέρεται αποκλειστικά και μόνο να τα πάρουν ντόπιοι και
ξένοι εθνικοί «εργολάβοι» .

Πρωτοστάτησε στην
εφαρμογή τοπικών συμφώνων απασχόλησης, Προγραμμάτων Κοινωφελούς
Εργασίας, θέσεων πεντάμηνης απασχόλησης, κ.ά. διαφημίζοντας την εμπλοκή
της ως «συμβολή στην αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου στην Ήπειρο» (!), με
δημιουργία θερμοκοιτίδων κοινωνικής επιχειρηματικότητας και άλλα παρόμοια, αλλά
και με παρεμβάσεις στον ιδιωτικό τομέα ( όπως η προσπάθεια κατάργησης της
κυριακάτικης αργίας). Στήριξε το έγκλημα με τα διόδια προς όφελος των
μεγαλοεργολάβων. Ακόμα και τον εξαιρετικά χαμηλό προϋπολογισμό της και το
αποθεματικό της δεν τα διέθεσε σε ουσιαστικά μέτρα αντιμετώπισης της κοινωνικής
καταστροφής, ακριβώς επειδή οι πολιτικές της δεν στοχεύουν σε αυτό.

Προβάλλει ως κοινωνική
πολιτική τα προγράμματα του ΕΣΠΑ, δηλ. τον βασικό μοχλό ελαστικοποίησης
των εργασιακών σχέσεων και ιδιωτικοποίησης των βασικών υποδομών.

Αυτή την πολιτική
εκφράζει σήμερα ο
συνδυασμός του Καχριμάνη. Είναι ο κατεξοχήν εκπρόσωπος, μαζί με τον «επίσημο»
υποψήφιο του ΠΑΣΟΚ Ζάψα , της μνημονιακής λογικής και της εξυπηρέτησης των
μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων. Οργάνωσαν και οργανώνουν το πλιάτσικο σε
βάρος της εργαζόμενης πλειοψηφίας στην Ήπειρο.  Πρέπει να τους μαυρίσουμε
σε αυτές τις εκλογές.

Πρόκληση για το λαό
αποτελεί η κάθοδος της Χρυσής Αυγής, που λειτουργεί σαν μοχλός συνολικότερης
αντιδραστικής και αυταρχικής μετατόπισης. Είναι αναγκαίο να παλέψουμε με όλες
μας τις δυνάμεις για να μη βρει καμία κοινωνική αποδοχή η φασιστική και
ρατσιστική πολιτική, είναι αναγκαίο να τους μαυρίσουμε εκλογικά

Η υποψήφια του
ΣΥΡΙΖΑ Όλγα Γεροβασίλη, από την άλλη, προσπαθεί να παρουσιαστεί ως η
επόμενη περιφερειάρχης. Καταθέτει ένα πρόγραμμα διαχείρισης σε αρμονία με το
συνολικότερο διαχειριστικό μοντέλο εντός συστήματος και ΕΕ που προβάλλει ο
ΣΥΡΙΖΑ. Κάνει λόγο για «δημοκρατικές» αλλαγές στον Καλλικράτη, προωθεί μια νέα
«υγιή» επιχειρηματικότητα. Θεωρεί πανάκεια τις χρηματοδοτήσεις από
την ΕΕ, που στοχεύουν ουσιαστικά στην ενίσχυση του κεφαλαίου, χωρίς να
αμφισβητεί τους όρους που τις συνοδεύουν, και προβάλλει τη χρηστή διαχείρισή
τους. Δεν προωθεί την ενεργητική συμμετοχή και δράση των κινημάτων, αλλά
λειτουργεί με τους συνήθεις επικοινωνιακούς όρους άσκησης πολιτικής μέσω της
ανάθεσης των λύσεων στους «ειδικούς» επαγγελματίες πολιτικούς. Η πολιτική τους
γραμμή θα οδηγήσει την Αριστερά σε ιδεολογική συντριβή.

Ανατροπή και ελπίδα  στην Ήπειρο ΥΠΑΡΧΕΙ!

ΣΑΣ ΚΑΛΟΥΜΕ ΝΑ ΣΤΗΡΙΞΕΤΕ
ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΡΕΡΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ

Υπάρχει άλλος δρόμος,
χωρίς χρέος και μνημόνια, έξω από ευρώ και ΕΕ

Σήμερα δύο
δρόμοι ανοίγονται στην ελληνική κοινωνία. Ο ένας δρόμος, που τον στηρίζουν
οι δυνάμεις του κεφαλαίου, ντόπιες και ξένες, είναι ο δρόμος ξεπεράσματος της
καπιταλιστικής κρίσης μέσα από την κοινωνική καταστροφή των εργαζόμενων, της
νεολαίας, του λαού. Αυτός ο δρόμος περνάει μέσα από την παραμονή στη
φυλακή των μνημονίων, του χρέους, του ευρώ και της ΕΕ. Περνάει μέσα από τον
αυταρχισμό στους τόπους δουλειάς, από την ένταση της κρατικής καταστολής. Είναι
ο δρόμος της πρόσδεσης στην «ευρωπαϊκή ενοποίηση» μέσα από την πρόσδεση στην
ΕΕ των μνημονίων, της φτώχειας, της ανεργίας, των πολυεθνικών και της
επιτροπείας, του ολοκληρωτισμού και της στήριξης του φασισμού,
της Ευρώπης-φρούριο που οδηγεί στις Λαμπεντούζες, τις
εκατόμβες μεταναστών και προσφύγων, την ένταση του ρατσισμού και των
αντιμεταναστευτικών πολιτικών. Η «Κοινή Εξωτερική Πολιτική» μεταφράζεται σε
στρατιωτικές επεμβάσεις στην Κεντρική Αφρική για την υπεράσπιση των συμφερόντων
των πολυεθνικών. Η ΕΕ είναι μια φυλακή των λαών, ένας ιμπεριαλιστικός
μηχανισμός και το τοπικό της γραφείο είναι η περιφερειακή διοίκηση: καθημερινά
επιβάλλει επιτροπεία και καταλύει κάθε έννοια λαϊκής κυριαρχίας.

Το ευρώ, το «κοινό
νόμισμα», αποδείχτηκε βασικός μοχλός αυτών των πολιτικών κι έκανε ακόμα
εντονότερη την οικονομική και κοινωνική κρίση. Δεν είναι «εγγύηση
σταθερότητας» αλλά παράγοντας φτωχοποίησης και εξαθλίωσης. Εμείς λέμε
ότι η μεγαλύτερη καταστροφή θα είναι να παραμείνουμε στο ευρώ και στην ΕΕ,
να συνεχίσουμε σε αυτό τον καταστροφικό δρόμο. Η έξοδος από το ευρώ και η
αποδέσμευση από την ΕΕ θα ανακόψουν μια πορεία καταστροφής, θα
κατοχυρώσουν ξανά τη δημοκρατία και τη λαϊκή κυριαρχία, θα επιτρέψουν στην
εργαζόμενη πλειοψηφία να μπει μπροστά και να αξιοποιήσει, με βάση τον
δημοκρατικό κοινωνικό σχεδιασμό, τις συλλογικές παραγωγικές δυνατότητες του
τόπου προς όφελός της. Και δεν θα είναι δρόμος «απομόνωσης» αλλά ισότιμης
διεθνιστικής συνεργασίας με τους λαούς και τα κινήματα στην Ευρώπη, τα
Βαλκάνια, τη Μεσόγειο.

Στην καταστροφή απαντάμε με παλλαϊκό ξεσηκωμό
για ανατροπή

Σήμερα αντιμέτωποι με όλη
την εμπειρία της καταστροφής από τα μνημόνια και τις πολιτικές που επέβαλε η
τρόικα ΕΕ-ΔΝΤ-ΕΚΤ, μπορούμε να χαράξουμε έναν άλλο δρόμο: Το δρόμο του
παλλαϊκού ξεσηκωμού και της αντικαπιταλιστικής ανατροπής της επίθεσης, ένα
δρόμο αλλαγών, ένα δρόμο ελπίδας.

Σήμερα γίνεται φανερό ότι
απαιτείται ένα πρόγραμμα για την επιβίωση αλλά και την ουσιαστική βελτίωση των
όρων οικονομικής και κοινωνικής ζωής των εργαζομένων και του λαού. Οι βασικοί
άξονες ενός τέτοιου προγράμματος είναι οι εξής:

– Η Έξοδος από το
ευρώ και την ΕΕ.

– Μονομερής καταγγελία
των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων, κατάργηση όλων των μνημονιακών
νόμων.

– Ανατροπή της
συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και κάθε κυβέρνησης που εφαρμόζει τα μνημόνια και
διαχειρίζεται την επίθεση του κεφαλαίου.

– Εκδίωξη της
τρόικας ΕΚΤ-ΕΕ-ΔΝΤ και όλων των παραμηχανισμών της ΕΕ, κατάκτηση και
διεύρυνση της εργατικής λαϊκής κυριαρχίας και του δικαιώματος του λαού να
αποφασίζει για την τύχη του.

– Διαγραφή του
δημόσιου χρέους με άμεση στάση πληρωμών στους πιστωτές.

ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ

Αυτό το πρόγραμμα
είναι πρόγραμμα μεταβατικό. Απαραίτητες προϋποθέσεις για να γίνει αυτό
είναι ένα ρωμαλέο και ταξικά ανασυγκροτημένο εργατικό κίνημα και
εκτεταμένες μορφές αυτοοργάνωσης του λαού, με επέκταση του εργατικού
ελέγχου σε όλη την κοινωνία – αλλά και μια ενισχυμένη αντικαπιταλιστική
ανυπότακτη ενωτική Αριστερά.

Συμπολίτισσες συμπολίτες

Σήμερα δεν
έχουν θέση οι αυταπάτες για «αξιοποίηση των θεσμών της αυτοδιοίκησης». Τη
λύση μπορεί να δώσει μόνο ένα μαζικό κίνημα με ανεξάρτητα λαϊκά όργανα,
συνελεύσεις βάσης στις γειτονιές, επιτροπές αγώνα και συντονιστικά, εργατικές
λέσχες και κοινωνικά κέντρα που θα αγωνίζονται ενάντια στους θεσμούς του
Καλλικράτη και θα επιβάλουν τις εργατικές και λαϊκές διεκδικήσεις, θα
οικοδομούν την αλληλεγγύη των «από κάτω» κόντρα σε λογικές φιλανθρωπίας, θα
συμβάλλουν στη μάχη για τη λαϊκή επιβίωση. Θα απαιτούν κοινωνική ευημερία, που
δεν είναι η «έξοδος στις αγορές» αλλά μια κοινωνία όπου κανείς δεν θα πεινάει
και κανένα παιδί δεν θα κρυώνει. 

.

Η ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ όλα
αυτά τα τέσσερα χρόνια δεν έλειψε από κανέναν αγώνα για την ανατροπή της
σύγχρονης βαρβαρότητας. Βρεθήκαμε σε όλες τις απεργίες,
τις διαδηλώσεις, τις συγκρούσεις με τις δυνάμεις
καταστολής. Στηρίξαμε τις καταλήψεις και τα κινήματα ανυπακοής. Βάλαμε
πλάτη στον αγώνα για τη διάσωση της δωδωνη

Στο Περιφερειακό
Συμβούλιο σθεναρά αντισταθήκαμε σε κάθε προσπάθεια της πλειοψηφίας να
νομιμοποιήσει επικίνδυνες και αντιλαϊκές
επιλογές. Καταθέσαμε ολοκληρωμένες προτάσεις για κρίσιμα
ζητήματα όπως η διαχείριση των απορριμμάτων. Επιμείναμε με συγκεκριμένες
προτάσεις στο δρόμο της κοινής δράσης και του αγωνιστικού συντονισμού της
Αριστεράς.

Το ψηφοδέλτιο της ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ
ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ αποτελείται από ανθρώπους του αγώνα, από τα συνδικάτα, από το κίνημα
νεολαίας, από τα τοπικά κινήματα, από τα κινήματα αλληλεγγύης, από τη μαχόμενη
διανόηση. Τη μισθολογική υποβάθμιση, την επισφάλεια, την ανεργία τις
έχουμε νιώσει στο πετσί μας, όπως έχουμε βιώσει και την αυτοπεποίθηση που
φέρνει ο συλλογικός αγώνας. Δεν κατεβαίνουμε στις εκλογές για να
«εκπροσωπήσουμε» αλλά για να συστρατευτούμε στον κοινό αγώνα για την ανατροπή.

Γιατί σήμερα περισσότερο
παρά ποτέ χρειαζόμαστε μια άλλη Αριστερά. Εκείνη την Αριστερά που θα
μπορούσε να είναι η ραχοκοκαλιά του πανεργατικού και παλλαϊκού
ξεσηκωμού. Η Αριστερά που θα μπόλιαζε
το κίνημα με στόχους και πρόγραμμα ανατροπής, που θα έβαζε στο στόχαστρο της
την ΕΕ, το κεφάλαιο, το πολιτικό σύστημα, η Αριστερά που δεν θα ζητούσε
απλώς να εκπροσωπήσει εκλογικά την οργή, αλλά να τη μετασχηματίσει σε κίνημα
ανατροπής και συλλογικής δημιουργίας μιας νέας κοινωνικής οργάνωσης προς όφελος
των εργαζομένων και του λαού.

Σε αυτή τη μετωπική
Αριστερά θέλουμε να συμβάλουμε. Ξέρουμε ότι δεν είμαστε μόνοι
μας σε αυτή την αναζήτηση. Αγωνιστές από τη βάση των κομμάτων της
Αριστεράς, ρεύματα αριστερής αναζήτησης, μαχητικές πρωτοπορίες από τα κοινωνικά
κινήματα μοιράζονται αυτό το στόχο. Επιμένουμε στο δρόμο για τη δημιουργία
ενός μετώπου ρήξης και ανατροπής των δυνάμεων που καταλαβαίνουν ότι δεν μπορεί
να υπάρξει φιλολαϊκή διαχείριση στα πλαίσια της Ε.Ε.

Γι’ αυτό και σήμερα απευθυνόμαστε
πρώτα από όλα σε όλες τις αγωνίστριες και τους αγωνιστές του εργατικού και του
νεολαιΐστικου κινήματος με τους οποίους συναντηθήκαμε στους αγώνες.

Απευθυνόμαστε σε όλους
αυτούς που αγωνίζονται στις γειτονιές και τις πόλεις της Ηπείρου ενάντια στην
επιχειρηματική-αντιδραστική μετάλλαξη του «τοπικού κράτους», στην οικολογική
καταστροφή, στην καταπάτηση των ελεύθερων χώρων.

Απευθυνόμαστε σε όλους
τους κατοίκους της Ηπείρου που πλήττονται από αυτή την πολιτική και
καταλαβαίνουν ότι μια άλλη «διαχείριση» της ίδιας φτώχειας δεν τους χωράει – σε
όλους εκείνους που καταλαβαίνουν ότι μπορούμε να πάρουμε την κατάσταση στα δικά
μας χέρια.

Απευθυνόμαστε σε όλους
τους αγωνιστές που συνειδητοποιούν την ανάγκη για μια Αριστερά αντίπαλο δέος
στο σύστημα της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης.

Δεν μπορούμε να αφήσουμε
την απελπισία να κυριαρχήσει. Να σπάσουμε το φόβο γιατί

·        
Φοβηθήκαμε μη χάσουμε μισθούς κι επιδόματα κι έγινε ο μισθός μας
επίδομα,

·        
Φοβηθήκαμε μη χάσουμε μεροκάματα από τις απεργίες και χάσαμε τις
δουλειές μας,

·        
Φοβηθήκαμε τους μετανάστες και γίνανε μετανάστες τα παιδιά μας,

·        
Φοβηθήκαμε μη και χρεοκοπήσουν οι τράπεζες κι αυτές μας παίρνουν
τώρα τα σπίτια,

·        
Φοβηθήκαμε μη χάσουμε τις καταθέσεις μας και μείναμε ταπί,

·        
Φοβηθήκαμε μη χάσουμε τις επιδοτήσεις και μας παίρνουν τα
χωράφια,

·        
Φοβηθήκαμε μη χάσουμε τις συντάξεις και δεν έχουμε να πάρουμε
ούτε για τα φάρμακά μας,

·        
Φοβηθήκαμε το δελτίο στα καύσιμα και μείναμε χωρίς θέρμανση

·        
Φοβηθήκαμε τη φτώχεια και την εξαθλίωση και κόσμος τρέφεται από
τα συσσίτια

·        
Φοβηθήκαμε μη καταρρεύσουν τα ασφαλιστικά ταμεία και μέσω του PSI
φάγανε όλα τα αποθεματικά τους

·        
Φοβηθήκαμε τους κομμουνιστές και τους αναρχικούς και
ανεχτήκαμε να τρομοκρατούν οι νεοναζί ακόμη και να δολοφονούν

·        
Φοβηθήκαμε να τα βάλουμε με την κυβέρνηση και μισήσαμε τον
δημόσιο υπάλληλο, τον μετανάστη, τον άστεγο, τον ζητιάνο,

·        
Φοβηθήκαμε  να διεκδικήσουμε από τον εργοδότη μας και
ενοχλούμαστε από όποιον τολμά να αντιστέκεται ακόμη,

·        
Φοβηθήκαμε την προπαγάνδα του ΜEGA και του ΣΚΑΙ και
κλείσαμε μέχρι και την ΕΡΤ!

·        
Φοβηθήκαμε τη ζωή μας χωρίς ευρώ κι ευρώ στην τσέπη μας δεν
έχουμε!

·        
Φοβηθήκαμε μήπως πεθάνουμε εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης και αυξήθηκε
για πρώτη φορά η βρεφική και παιδική θνησιμότητα, ενώ μειώθηκε το προσδόκιμο
επιβίωσης!

·        
Φοβηθήκαμε να ονειρευθούμε τη ζωή μας καλύτερη κι έγινε η
πραγματικότητά μας εφιάλτης

ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ Ο ΦΟΒΟΣ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ! ΝΑ ΑΝΟΙΞΕΙ ΕΝΑΣ
ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ! Γιατί.

·        
Μπορούμε να ανατρέψουμε την συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και
κάθε κυβέρνηση με την ίδια πολιτική.

·        
Μπορούμε να ζήσουμε χωρίς ευρώ και εκτός Ε.Ε.

·        
Μπορούμε να καταργήσουμε τα μνημόνια και να διαγράψουμε
το χρέος.

·        
Μπορούμε να συντρίψουμε το ρατσισμό και το φασισμό.

·        
Μπορούμε να απολαύσουμε τον πλούτο που εμείς παράγουμε
και καρπώνεται μια χούφτα ανθρώπων.

·        
Μπορούμε να ανοίξουμε το δρόμο για την επαναστατική
αλλαγή της κοινωνίας και να ζήσουμε με αξιοπρέπεια, με αλληλεγγύη και
διεθνιστική συνεργασία με τους άλλους λαούς!

ΜΑΣ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ ΜΕΓΑΛΟΙ, ΓΙΑΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ
ΓΟΝΑΤΙΣΤΟΙ. ΑΣ ΣΗΚΩΘΟΥΜΕ

Αυτή τη χώρα άλλωστε και τον λαό της δεν τους
λευτέρωσαν ποτέ ο φόβος και η υποταγή στους ισχυρούς, μα η ανυπακοή, η ρήξη κι
η ανατροπή.

·        
 

Με το μυαλό στις ανάγκες
μας και την καρδιά στα όνειρά μας…

…για την Ήπειρο των
αναγκών μας και της Ελπίδας!