Προβληματισμοί.

Άραγε, ποιοι διαμορφώνουν
τις πολιτικές; Οι πολιτικοί, ή οι πολίτες; Ο οποιοσδήποτε, αβασάνιστα θα
απαντούσε οι πολιτικοί. Ποιοι όμως επιλέγουν και εκλέγουν τους πολιτικούς; Οι
πολίτες. Κατά συνέπεια, οι πολίτες με τις επιλογές των προσώπων που θέλουν να
τους εκπροσωπούν, συμβάλλουν στη διαμόρφωση των πολιτικών θέσεων. Τούτο δε,
διότι, εάν δεν συμφωνούν με τις πολιτικές θέσεις, οφείλουν και πρέπει να
αντικαθιστούν τους πολιτικούς που τους διέψευσαν. Βέβαια, όλο αυτό το σκεπτικό
μπορεί να θεωρηθεί απλοϊκό και παιδιάστικο. Τόσο εύκολα μπορεί να γίνει η
αντικατάσταση; Οι πολιτικές και τα πρόσωπα που τις κουβαλάνε, είναι βαθιά
ριζωμένες μέσα μας. Ρέουν στο αίμα μας και απεικονίζονται στο DNA μας. Μεταφέρονται από γενιά σε γενιά και κληροδοτούνται
χωρίς καμία αντίσταση στις επόμενες γενιές. Έτσι φτάσαμε και στη δικιά μας και
απ’ ότι  φαίνεται, αυτές τις πολιτικές θα
μεταλαμπαδεύσουμε και στα παιδιά μας, που στα μάτια μας φαντάζουν αδιάφορα και
κυνικά. Δεν είναι όμως. Είναι βαθιά πολιτικοποιημένα και προβληματισμένα. Ναι
προβληματισμένα διότι βλέπουν εμάς τους γονείς, γιαγιάδες, παππούδες, θείους,
θείες, να επιδεικνύουμε εγκληματική απέναντί τους αδιαφορία. Μήπως θέλουμε να
τους μεταθέσουμε το πρόβλημα; Να φύγει από εμάς και να το μεταφέρουμε στις
δικές τους πλάτες και ευθύνες;

Άραγε, η δική μας γενιά, των
γονέων, των παππούδων και των θείων, μπορούμε, είμαστε ικανοί να ανατρέψουμε
και να αναστρέψουμε τα δεδομένα; Μπορούμε να κοιτάξουμε στα μάτια τους
πολιτικούς μας και να τους πούμε: «Ευχαριστούμε, δεν θα πάρουμε, θέλουμε
άλλους, με νέες, φρέσκες σκέψεις, θέσεις, οράματα και προβληματισμούς για το
αύριο των παιδιών μας»; Να πάψουν να μας κυβερνούν σκουριασμένα από το χθες
μυαλά και κοντόφθαλμα. Να ανοίξουν οι ορίζοντες, να βλέπουν το δάσος και όχι το
δέντρο και να μας οδηγήσουν κι εμάς, τους πολίτες, σε νέους δρόμους για να
μπορέσουμε να ξεπεράσουμε την ανθρωπιστική κρίση που μας μαστίζει. Γιατί η
κρίση πρωτίστως δεν είναι οικονομική, είναι κρίση αξιών και άξιων ανθρώπων.
Γιατί οι πολίτες με αξίες δεν μπαίνουν μπροστάρηδες φοβούμενοι το απόστημα του
κατεστημένου όταν σπάσει και την αμφισβήτηση από αυτούς που, ίσως αργότερα, θα
είναι έτοιμοι να τους επικροτήσουν.

Άραγε, έχουμε τη δύναμη, το
σθένος και την παλικαριά να το κάνουμε; Μήπως ήρθε η ώρα να το κάνουμε;

Να ενώσουμε όλοι μαζί τις
φωνές και τις καρδιές μας και με μια ψυχή, μια γροθιά, όλοι μαζί, να αλλάξουμε
τις σκέψεις που μέχρι σήμερα έχουμε διαμορφώσει στο μυαλό μας για τους πολιτικούς
και το ρόλο των πολιτών στη διαμόρφωση των πολιτικών θέσεων.

Χριστίνα Κριτσιμά

Δικηγόρος Πρέβεζας