Γιατί το “Ελληνορθόδοξο Χάρβαρντ της Φιλιππιάδας” δεν θέλει προσφυγόπουλα;

«Το 100% των μαθητών μας είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι» δήλωσαν οι γονείς σχολείου της Φιλιππιάδας αρνούμενοι τα παιδιά προσφύγων στις αίθουσες του σχολείου (θα πήγαιναν σε ειδικές τάξεις μόνο τα απογεύματα). «Δεν θα επιτρέψουμε των θρησκευτικό φανατισμό που όπως αποδεικνύεται από τις φανατικές επιθέσεις σε άλλα Ευρωπαϊκά κράτη δεν έχουν σκοπό να σεβαστούν, αλλά να πλήξουν την Θρησκεία μας. Οι εικόνες του Χριστού και της Παναγίας, των Αγίων μας αλλά και των ηρώων μας θα εξακολουθούν να κοσμούν τις τάξεις μας και περιμένουμε από όλους τους μαθητές να τις σέβονται».    20.9.2016 «Όχι» σε προσφυγόπουλα από σχολείο στην Φιλιππιάδα – Πρωτοφανής ανακοίνωση για θρησκευτικό φανατισμό και διαφορά πολιτιστικού επιπέδου Ας είμαστε ξεκάθαροι:Είναι γεγονός πως, παρότι ο ακραίος Χριστιανισμός υπήρξε τρομερά βάρβαρος και σκότωσε κόσμο και κοσμάκη, στην περίοδο που ζούμε δεν κινητοποιεί τόσο τους τρελούς πιστούς του να σκοτώσουν. Το ακραίο Ισλάμ απ’ την άλλη -αυτήν τη συγκεκριμένη περίοδο- δίνει γραμμή στους τρελότερους των πιστών του και να σκοτώσουν και να σκοτωθούν. Αυτό το λέω επειδή, παρότι δεν συμφωνώ με, μπορώ να καταλάβω κάποιους πανικόβλητους γονείς που φοβούνται πως κάποιοι απ’ τους πρόσφυγες ή μετανάστες είναι τζιχαντιστές, ενώ δέχομαι ότι οι ακραίες μορφές του ισλαμισμού είναι, τώρα, πολύ πιο επικίνδυνες απ’ τις ακραίες του χριστιανισμού.Όμως μιλάμε για παιδάκια που έφυγαν από έναν εμφύλιο πόλεμο και βρέθηκαν, χωρίς να το θέλουν, στη χώρα μας. Κι η ανακοίνωση των γονιών της Φιλιππιάδας δεν μοιάζει να είναι τόσο αποτέλεσμα των υποχόνδριων που απλώς ανησυχούν μήπως τα προσφυγόπουλα δεν έκαναν τα εμβόλιά τους, όσο των ρατσιστών που γενικεύουν και ουσιαστικά στιγματίζουν ως εν δυνάμει τρομοκράτες όλους ανεξαιρέτως τους πρόσφυγες. 

Μιλούν για πολιτιστική διαφορά και αφήνουν να εννοηθεί η δική τους ανωτερότητα, κάποιοι κάτοικοι μιας κωμόπολης του νομού Πρέβεζας – λες και είναι όλοι τους οι σπουδαιότεροι καθηγητές πανεπιστημίου με IQ 180 που δεν θέλουν αλλόθρησκα μιάσματα στο σούπερ σχολείο τους (στο “Ελληνορθόδοξο Χάρβαρντ” όπως το αποκάλεσε στο Facebook κάποιος).  

 Ναι, η κυβέρνηση τα έχει κάνει θάλασσα με το προσφυγικό. Και ναι, δεν είναι όλοι οι γονείς εκεί ρατσιστές, κάποιοι μπορεί να είναι απλώς τρομαγμένοι ή το σημαντικότερο γι’ αυτούς να είναι οι τυχόν μεταδοτικές ασθένειες. Όμως οι συνωμοσιολογικές αρλούμπες της ανακοίνωσης περί ύποπτης προσπάθειας αφελληνισμού είναι το αποτέλεσμα του εθνολαϊκισμού που δυστυχώς εξέθρεψαν πολλά κόμματα – ένα μάλιστα βρίσκεται τώρα στην κυβέρνηση… 

Mετά το Ωραιόκαστρο, τώρα και στη Φιλιππιάδα!, γράφει στο Facebook η Αλεξία Μπουκουβάλα, κάτοικος Πρέβεζας. «Σαρώνει ο σύλλογος γονέων και κηδεμόνων σε επιχειρηματολογία! Κρίμα τόση φαιά ουσία να περιορίζεται στις δράσεις που οφείλει να έχει ένας τέτοιος σύλλογος… Ήρθε η ώρα να καβαλήσουμε καλάμια, να γίνουμε κριτές, ψυχολόγοι, νομοθέτες, υπουργοί και ρυθμιστές!» Και έχει δίκιο: ολόκληρη η ανακοίνωση που πιάνει κάθε τομέα που μπορείς να φανταστείς (ιατρική, εκπαίδευση, θρησκεία, πολιτισμός, πολιτική) μοιάζει να είναι γραμμένη από ανθρώπους που δεν έχουν καμία σχέση με τους τομείς, που ξοδεύουν πολλή ώρα σε ανυπόληπτες σελίδες του ίντερνετ με πομπώδη ονόματα όπως ΟΙ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΠΟΥ ΣΑΣ ΚΡΥΒΟΥΝ.    Η Νευροψυχολόγος – Ψυχοθεραπεύτρια Δρ. Άννα Πολεμικού σχολιάζει δυο αποσπάσματα απ’ την ανακοίνωση. Τα σχόλιά της είναι στις παρενθέσεις:

«6. ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟΙ ΛΟΓΟΙ. Το χάσμα στον πολιτισμό είναι τόσο μεγάλο που μια βίαιη μετακίνηση και εγκατάσταση μεταναστών στον τόπο μας μόνο προβλήματα προσαρμογής θα δημιουργήσει.» (Το υπό-διαμόρφωση πολιτισμικό χάσμα. Το ΠΑΙΔΙΚΟ πολιτισμικό χάσμα. Το πολιτισμικό χάσμα ανάμεσα [στα “δικά μας” παιδιά] και σε παιδιά που φύγαν απο τον πόλεμο και ήρθαν στην ειρήνη. Είναι βίαιη αλλαγή, το κατανοώ.)τα ψυχικα τραυματα… )   «Σαν σύλλογος γονέων δεν είμαστε αντίθετοι στην μόρφωση των παιδιών των πραγματικών προσφύγων εφόσον επιθυμούν την πραγματική και ομαλή τους ένταξη στην τοπική κοινωνία οικειοθελώς και χωρίς εξαναγκασμό από τρίτους.» (Να σε πιέζουν τρίτοι να ενταχθείς πραγματικά και ομαλά κι εσύ να μην το επιθυμείς, πάει κι έρχεται… Να σε πιέζουν τρίτοι να ΜΗΝ ενταχθείς πραγματικά και ομαλά κι εσύ να το επιθυμείς, πως το βλέπεις;) 

  Τέλος, η Ειρήνη Αγαπηδάκη (ψυχολόγος με MA στην Προαγωγή & Αγωγή Υγείας και Υποψήφια Διδάκτωρ της Ιατρικής Σχολής Αθηνών) έγραψε για μια είδηση που θα ήθελε να διαβάσει, τονίζοντας πως «χωρίς καμιά διάθεση κατηγορίας των γονιών που δε μπορούν να συνυπάρξουν με τα προσφυγόπουλα, απλά ελπίζω, να διαβάσω σε κάποια εφημερίδα τις επόμενες μέρες, με bold και τεράστια γράμματα, την ακόλουθη είδηση:   “ΕΜΕΙΣ ΤΑ ΘΕΛΟΥΜΕ: ο σύλλογος γονέων και κηδεμόνων της πόλης Τάδε αποφάσισε ομόφωνα να δεχτεί τα προσφυγόπουλα στο σχολείο της περιοχής. Η τοπική κοινότητα οργανώνεται, ώστε όσα από αυτά δεν είναι εμβολιασμένα ή έχουν άλλες ανάγκες υγείας, να καλυφθούν άμεσα, από το Κέντρο Υγείας της περιοχής. Τα σχολικά των παιδιών θα καλυφθούν από χορηγίες εμπόρων και από είδη που δώρισαν οι γονείς. Μαθητές Γυμνασίου και Λυκείου δήλωσαν εθελοντικά συμμετοχή στο πρόγραμμα peer-education “Μαθαίνουμε μαζί” για να αναλάβουν την ενισχυτική διδασκαλία των παιδιών και να τα βοηθήσουν να προσαρμοστούν πιο εύκολα. Μάλιστα, ένας μαθητής Β Γυμνασίου, που συμμετέχει στο πρόγραμμα, είπε: “Σκέφτομαι ότι μετά από χρόνια, τα παιδιά θα θυμούνται αυτό που κάναμε για αυτά και αυτό με κάνει να χαίρομαι. Αν ήμουν στη θέση τους, θα ήθελα να έκαναν το ίδιο για μένα. Είναι δύσκολα τα πράγματα, αλλά ό,τι κι αν γίνει, είμαστε άνθρωποι”. Ο Διευθυντής του σχολείου, δήλωσε: “Ουσιαστικά, αυτό που κάνουμε δεν αφορά τόσο την εκπαίδευση αυτών των παιδιών, διότι δε γνωρίζουμε καν πόσο θα μείνουν στην Ελλάδα. Το σχολείο δεν είναι μόνο βιβλία και γράμματα, είναι κοινότητα, είναι η ζωή ολόκληρη για τα παιδιά αυτής της ηλικίας. Αν η ζωή τους “διεκόπη” μια φορά με όλα όσα έχουν βιώσει, τώρα προσπαθούμε να τους δώσουμε μια αίσθηση συνέχειας. Αυτό ουσιαστικά προσπαθούμε να κάνουμε γι’αυτά με την εκπαίδευση.”   Και ως υστερόγραφο, η κυρία Αγαπηδάκη συμπληρώνει: «Και ύστερα η κυρία στο μετρό φώναξε τη στάση που κατεβαίνω. Να μην ονειρεύεσαι στον ξύπνιο, μπορεί να χάσεις τη στάση σου και να βρεθείς αλλού…»     ***