Πρέβεζα Τζαζ Φέστιβαλ (γράφει ο Σπύρος Σίσκας)

Ατροφικός εαυτός του Ρωμιού πού αδυνατεί

να προχωρήσει στην ψυχική του ανασυγκρότηση

καθηλωμένος σε μια παραδοσιοκρατία.

Ελλάδα, πέτρα ασάλευτη.

Σ.Ρ.

Πλησιάζουν οι μέρες που η Πρέβεζα θα οργανώσει για 23η συνεχόμενη χρονιά το φεστιβάλ τζαζ μουσικής (ξεπερνώντας προσδοκίες και προβλέψεις για τη βιωσιμότητά του), φιλοξενώντας μουσικά γκρούπ από την Ελλάδα και την Ευρώπη, ένα φεστιβάλ που το έχει αγκαλιάσει ένα μεγάλο κομμάτι της πόλης, ενώ νέες ηλικίες προστίθενται όλα αυτά τα χρόνια δίνοντας το απαραίτητο οξυγόνο στον θεσμό.

Έτσι έχει δημιουργηθεί μία παράδοση πολιτισμού (μουσικής κυρίως) από ανθρώπους πού διψούσαν να συνομιλήσουν και να συνδιαλλαγούν με μουσικές φόρμες έξω και πέρα από την ξενοφοβική παραδοσιοκρατία.

Παράδοση πού ξεκινά για να αναφέρω ενδεικτικά από το μακρινό ’60 με ροκ μπάντες (kidnappers) με ροκ συναυλίες μέσα στη χούντα (σινε Ακταίον), με τζαζ συναυλίες το ’80 (διήμερο τζαζ στο Ωδείο της Νικόπολης, με τους Ούγγρους αδελφούς Lakatos και Μηνά Αλεξιάδη), με swing messengers στην Θεοφάνειο, Bakti jazz quintet στην Όαση, διήμερο ροκ στην Κυανή Ακτή, με κορυφαία εκδήλωση το διήμερο στο Άκτιο και μεγάλες μουσικές συναυλίες που συνεχίζονται μέχρι τις μέρες μας με Eric Burdon, Stranglers, Buena Vista, Αγγελάκας, Σαββόπουλος και άλλοι πολλοί και σπουδαίοι, εκδηλώσεις πού προκαλούν έκπληξη λαμβάνοντας υπ’oψιν τη γεωγραφική θέση και την πληθυσμιακή κατάσταση της πόλης όπως και τη γενικότερη πολιτιστική κατάσταση της χώρας.

Είναι αυτό το κομμάτι της πόλης πού φωνάζει σε πολιτικά κόμματα και πολιτιστικούς φορείς να βγουν από την εθνική τους αυταρέσκεια και να επαναπροσδιορίσουν τη σχέση τους με το λαϊκό πολιτισμό και να αντιληφθούν ότι παράδοση χωρίς επαναστατικότητα είναι απολίθωμα, και όπως έλεγε ο Χατζιδάκης “καλές είναι οι ρίζες αλλά πρέπει να βγάζουν κλαριά”.

Η Πρέβεζα οσονούπω θα βάλει πάλι τα “καλά” της για να γίνει πάλι μιά κοσμοπολίτισσα πού θα κοιτάξει πάλι προς την θάλασσα, χωρίς φόβο, με δίψα για καινούργιους αυτοσχεδιασμούς, σε ένα άλλο είδος συντονισμού και εσωτερικής ακρόασης και μιά σχέση βαθύτερης και ουσιαστικότερης επαφής με αυτό που συμβαίνει πέρα απο τα συνορά της.

Για να μας κάνει πάλι χαρούμενους.

ΥΓ Θενκς κ. Μήτσιε!

Ευχαριστούμε Γιώργο!