Μνήμη με ουρά … Τα διβάρια του Αμβρακικού και οι αναμνήσεις του Λέανδρου Σπαρτιώτη “ταξιδεύουν” Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης

Μνήμη με ουρά

Memories with a tail

Όταν τα χέλια ωριμάζουν,

επιστρέφουν στον τόπο που γεννήθηκαν,

για να γεννήσουν και αυτά εκεί και να πεθάνουν.
Στη θάλασσα της παιδικής τους ηλικίας.

σκηνοθεσία ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΙΝΔΑΡΕΣ διεύθυνση φωτογραφίας ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΤΣΑΪΤΗΣ

μοντάζ ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΚΟΝΤΑΡΓΥΡΗ ήχος ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΕΛΙΔΟΝΙΔΗΣ και ΚΩΣΤΑΣ ΦΥΛΑΚΤΙΔΗΣ

μουσική σύνθεση ΝΕΦΕΛΗ ΜΠΕΡΗ μίξεις μουσικής ΟΡΕΣΤΗΣ ΦΑΛΗΡΕΑΣ

παραγωγή ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΙΝΔΑΡΕΣ

με την υποστήριξη του ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ και ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ και του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ

επικοινωνία | contact : indijim64@gmail.com

*

Ένας 90χρονος ζωγράφος, μια νευροεπιστήμονας κι ένας βιολόγος θαλάσσιας οικολογίας συναντιούνται στον Αμβρακικό Κόλπο, ένα οικοσύστημα μεγάλου φυσικού πλούτου και ιστορίας. Ανάμεσα στα χέλια, στα υγρά τοπία και στις ακουαρέλες ανακαλείται το παρελθόν στην κλίμακα της μικροϊστορίας και οι όροι επιβίωσης μιας γενιάς που βγήκε από τον πόλεμο επίμονη κι ανθεκτική.

Η αφήγηση ακολουθεί τις αναμνήσεις του ζωγράφου Λέανδρου Σπαρτιώτη, από την Πρέβεζα και την Αμφιλοχία, τα παιδικά του χρόνια την περίοδο του πολέμου στα διβάρια του Αμβρακικού. Με αφορμή τις αναμνήσεις του καταθέτουν πολύτιμα σχόλια δυο σημαντικοί επιστήμονες:

η κα Φωτεινή Στυλιανοπούλου, Ομότιμη καθηγήτρια βιολογίας ΕΚΠΑ, όσον αφορά τους μηχανισμούς και τη διαδικασία της μνήμης σε συνάρτηση με την επιβίωση, και

ο κ. Κωνσταντίνος Κουστικόπουλος, καθηγητής βιολογίας Πανεπιστημίου Πατρών και Πρόεδρος του φορέα διαχείρισης Λιμνοθαλασσών Αμβρακικού, σχετικά με τον τρόπο που λειτουργεί το οικοσύστημα γύρω από τον άνθρωπο και τις δραστηριότητές του.

*

Όλη η βόρεια πλευρά του Αμβρακικού είναι γεμάτη λιμνοθάλασσες και διβάρια, πασσαλόπηκτους φραγμούς για τον έλεγχο των μετακινήσεων των ψαριών από και προς τη θάλασσα, και την παγίδευσή τους. Παλαιότερα κατασκευάζονταν με καλάμια, που κάρφωναν οι ψαράδες στον πυθμένα.

Με αφορμή κάποιες τελευταίες ζωντανές μαρτυρίες από τον πόλεμο και την Κατοχή βρεθήκαμε σε αυτό το θαυμαστό οικοσύστημα, όπου άνθρωποι, πουλιά και ψάρια ακολουθούν ένα αέναο μεταναστευτικό γαϊτανάκι.

Όπως τα ψάρια παγιδεύονται στα διβάρια, έτσι και η εμπειρία παγιδεύεται στον εγκέφαλο, ως μνήμη και ανάμνηση. Και το ίδιο όμως το ντοκιμαντέρ μοιάζει πολύ με το ψάρεμα. Τα πλάνα παγιδεύουν την πραγματικότητα με τακτικές αντίστοιχες  των αλιευτικών, επιλέγοντας ό,τι αξίζει κάθε φορά να “φαγωθεί”, αφήνοντας τα υπόλοιπα να μεγαλώσουν.

*

Καινούργιοι φίλοι, άνθρωποι άξιοι, ευγενείς και γενναιόδωροι, ανταποκρίθηκαν στην καλλιτεχνική επιθυμία καταθέτοντας υλικό μπροστά και πίσω απ’ το φακό, με το δικό τους αισθητήριο. Όταν δούμε μαζί αυτά που δοκιμάσαμε παρέα, ελπίζουμε το αποτέλεσμα να φανεί αντάξιο της εμπιστοσύνης που μας έδειξαν. Τους ευχαριστούμε.

*

Η παραγωγή υλοποιήθηκε στα πλαίσια του ειδικού προγράμματος του ΥΠΠΟ για την ενίσχυση της κινηματογραφικής κοινότητας την περίοδο της πανδημίας.

Βοήθησαν μεταξύ άλλων ο Αλιευτικός Συνεταιρισμός Πρέβεζας, ο Πολιτιστικός Σύλλογος Πρέβεζας, οι Μαρίνες Πρέβεζας και Ακτίου και πολλοί παράγοντες της πόλης, που αναφέρονται σε εκτενή λίστα στους τίτλους της ταινίας.

Η διάρκεια της ταινίας είναι 45΄.

Θα είναι διαθέσιμη σε on line προβολές από Τρίτη 15 έως Κυριακή 20 Μαρτίου από την πλατφόρμα του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.

https://online.filmfestival.gr/film/mneme–me–oura–memories–with–a–tail/