Κώστας Μπίτσιος, απών

του Ευάγγελου Αυδίκου

Έφυγε για τας αιωνίους μονάς, πριν από λίγες ημέρες, ο Κώστας, Μπίτσιος, ένα δραστήριος μέλος της Συρρακιώτικης κοινότητας στην Πρέβεζα, ένας παθιασμένος με τον πολιτισμό Πρεβεζάνος. Ήταν ένας από τους επιτυχημένους εμπόρους υποδημάτων . Μου έκανε την τιμή να είναι φίλος μου. Αραιά και που περνούσα από το Σαϊτάν παζάρ κι άκουγα τις ιδέες, τα παράπονά του. Μου έκανε εντύπωση που τον θυμήθηκε η “Φιλαρμονική” της Πρέβεζας και τα “Ηχοχρώματα”, ήταν το πάθος του. Θα κάνουν εκδήλωση στη μνήμη του μόλις σιάξουν τα πράγματα. Ελπίζω κι εύχομαι να συμμετέχει και ο Σύνδεσμος Συρρακιωτών Πρέβεζας. Ο Μπίτσιος ήταν παιδί του Βασίλη Μπίτσιου, συγχωρέστε με που δεν γνωρίζω τη φύτρα της μάνας του. Ο πατέρας του ανήκει σ’ εκείνη την ομάδα των τσαγκαράδων που άφησαν τον στίγμα τους και στην πόλη της Πρέβεζας,

  Ο Κώστας ήταν  πρόεδρος των Συρρακιωτών Πρέβεζας για μια δεκαετία περίπου. Αδικούσε συχνά τον εαυτό του, όμως πρόσφερε στους Συρρακιώτες της πόλης. Τι έκανε. 1. Κράτησε όρθιο τον Σύνδεσμο σε μια εποχή που όλοι τον εγκατέλειψαν. Εκεί στην αρχή της δεκαετίας του 1990 λίγοι ήθελαν να ασχοληθούν. 2. Άρπαξε στον αέρα την πρότασή μου να διοργανωθεί ένα συμπόσιο για τον Κρυστάλλη το 1993, ένα χρόνο πριν από τα 100χρονα. Πήγαμε μαζί στον τότε δήμαρχο, τον Νίκο Γιαννούλη. Συμφώνησε   μπρος στην επιθυμία μας, τότε οι Συρρακιώτες έβγαζαν τον δήμαρχο. 2. Βγήκαν τα πρακτικά που επιμελήθηκε η αφεντιά μου. Ήταν το πρώτο συνέδριο που έβαλε πολλά πράγματα σε μια σειρά και ο Μπίτσιος ήταν στην πρώτη γραμμή. Έκανε την πρώτη ημερίδα, ως Σύνδεσμος Συρρακιωτών, για τον Γεώργιο Ζαλοκώστα, μιλούσαμε για πολλές μέρες κάθε πρωί ακριβώς στις 8, μόλις άνοιγε το μαγαζί. Δυστυχώς δεν βγήκαν τα πρακτικά ούτε η ημερίδα είχε την επιτυχία του Κρυστάλλη. 3. Ξεκίνησε η συζήτηση για το μουσείο. 

     Σωστά έπραξε η «Φιλαρμονική» κι έβγαλε την ανακοίνωση. Οφείλουμε να τιμούμε όσους πρόσφεραν. Τους συγχαίρω. 

    Καλό σου ταξίδι, φίλε Κώστα, θα μου λείπει η καρέκλα δίπλα από το γραφείο σου.