Απόλυτα επίκαιρο, μια και η σχέση κυβέρνησης Τραμπ – Τύπου είναι τόσο εχθρική όσο επί εποχής Νίξον. Το 1971 η εκδότρια της οικονομικά στριμωγμένη «Washington Post» πρέπει να αποφασίσει αν θα δημοσιεύσει μια απόρρητη κυβερνητική έκθεση πάνω στον πόλεμο του Βιετνάμ, ρισκάροντας έτσι το μέλλον της εφημερίδας της. Τα γεγονότα τα οποία οδήγησαν μέχρι την περιπετειώδη δημοσίευσή τους και την «ενηλικίωση» της εκδότριας­ Κάθριν Γκράχαμ ως δυναμικής και ανεξάρτητης προσωπικότητας σε έναν ανδροκρατούμενο κόσμο. Σε άλλη μία αφοπλιστική ερμηνεία, γεμάτη μετρημένες σιωπές, κομπιάσματα και διακριτικά αμήχανες κινήσεις, η Μέριλ Στριπ υποδύεται την καλοαναθρεμμένη αστή, η οποία το 1963 βρέθηκε ξαφνικά, μετά την αυτοκτονία του εκδότη συζύγου της, επικεφαλής της «Washington Post». Οκτώ χρόνια αργότερα κι ενώ –χωρίς η ίδια να ελέγχει απόλυτα το διοι­κητικό συμβούλιο της εταιρείας– ο εκδοτικός όμιλος ετοιμάζεται να εισαχθεί στο χρηματιστήριο, οι ανταγωνιστές «New York Times» δημοσιεύουν ένα πολύκροτο άρθρο πάνω σε μια απόρρητη έκθεση του Πενταγώνου, η οποία αποκαλύπτει τις «βρόμικες» πρακτικές της αμερικανικής εμπλοκής στο Βιετνάμ, αποδεδειγμένα καταδικασμένης να αποτύχει. Η κυβέρνηση Νίξον αντιδρά και πετυχαίνει δικαστική απόφαση προσωρινής απαγόρευσης, κατά τη διάρκεια της οποίας οι 7.000 σελίδες της έκθεσης φτάνουν στα χέρια του διευθυντή της «Post» Μπέντζαμιν Μπράντλι. Μέχρι το άκρως ριψοκίνδυνο «τυπωθήτω» όμως θα μεσολαβήσουν πολλά.