Την πόλη της Πρέβεζας, έτσι όπως την γνώρισε η ίδια, παρουσιάζει μέσα από ένα εξαιρετικό αφιέρωμα η Δημοσιογράφος Μαρίνα Αγγελάκη, στην προσωπική της στήλη «Ημέρες της ζωής μας», που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Documento, την Κυριακή 10 Σεπτεμβρίου.
Με ξεναγούς τους ανθρώπους της πόλης και πολύ καλούς της φίλους, η δημοσιογράφος κάνει ένα όμορφο ταξίδι στην ιστορία της πόλης, με μικρές στάσεις στις φυσικές ομορφιές της.
Η Μαρίνα Αγγελάκη γνώρισε την Πρέβεζα το 2004. Προτού την προσπεράσει θέλησε να δει το σημείο όπου το 1928 έβαλε τέλος στη ζωή του ο Κώστας Καρυωτάκης. Σύντομα όμως την μάγεψε αυτός ο τόπος, καθώς θαύμαζε το φυσικό κάλλος της περιοχής και δοκίμαζε τα γλυκά κουταλιού της Λένας και τις λαχταριστές ψαροσυνταγές του Λάμια στη Λασκάρα, ενώ σεργιανίζοντας στα στενά της μάθαινε από το Σπύρο (Σίσκα) ότι η Πρέβεζα είναι επίσης η πόλη όπου έζησε ο σπουδαίος ζωγράφος Γιάννης Μόραλης την δεκαετία του 20′, ότι εκεί περνούσε κάποια διαστήματα σε ώριμη ηλικία ο Νίκος Εγγονόπουλος και πως από αυτό το νοτιοδυτικό λιμάνι της Ηπείρου ο φωτογράφος Νίκος Οικονομόπουλος εξορμούσε στον κόσμο φωτογραφίζοντας τον με έγνοια.
Σύμφωνα με την Δημοσιογράφο στην πόλη δεν ταιριάζει η μελαγχολία, παρά το βάρος που φέρει από τον χαμό του ποιητή Κώστα Καρυωτάκη.
Η Πρέβεζα παρουσιάζεται σαν μια πόλη που μοιάζει με νησί και στην οποία, όπου και αν ρίξεις το βλέμμα σου βλέπεις θάλασσα, ενώ στην Κασσώπη η θέα κόβει την ανάσα καθώς ο χάρτης ο χάρτης ζωντανεύει μπροστά στα μάτια σου, με τον Αμβρακικό και το Ιόνιο Πέλαγος να απλώνονται στα πόδια σου!
Από την «δικής της Πρέβεζα» δε θα μπορούσε να λείψει το Ιστορικό Κέντρο με τον Πύργο του Ρολογιού και το Σαϊτάν Παζάρ, αλλά και η γαστρονομία όπου πρωταγωνίστριες για ακόμα μία φορά είναι η σαρδέλα και η γαρίδα του Αμβρακικού.
Αν εξαιρέσει κανείς την πλατιά αναφορά στον Κώστα Καρυωτάκη και την εμφανή προσπάθεια της Δημοσιογράφου να ανατρέψει και εκείνη με την σειρά της, την ταύτιση της Πρέβεζας με την μιζέρια, την σκοτεινιά και την μελαγχολία που της άφησε «προίκα» ο ποιητής με την αυτοκτονία του, το συγκεκριμένο αφιέρωμα στην πόλη είναι σίγουρα ένα από τα πιο αντιπροσωπευτικά που γράφτηκαν ποτέ για εκείνη.
