Είναι γνωστό σε όλους ότι κατά την διάρκεια της Γ’ Οθωμανικής Περιόδου, στην Πρέβεζα υπήρχε Οθωμανικό Διοικητήριο, ωστόσο μετά την απελευθέρωση της Πρέβεζας το συγκεκριμένο κτίριο χρησιμοποιήθηκε ως Στρατιωτικό Νοσοκομείο, ενώ από το 1914 μέχρι σήμερα στεγάζεται σε αυτό το Δικαστικό Μέγαρο.
Τη συγκεκριμένη χρήση του κτιρίου φαίνεται πως δεν τη γνωρίζει η Google η οποία στους χάρτες της αναφέρει το σημείο ως Οθωμανικό Διοικητήριο, έχοντας μάλιστα και το σήμα που υποδηλώνει πως το συγκεκριμένο κτίριο είναι Ιστορικό Αξιοθέατο.
Ιστορικό Αξιοθέατο είναι σίγουρα, δεν είναι όμως Οθωμανικό Διοικητήριο, είναι ΠΡΩΗΝ Οθωμανικό Διοικητήριο, το οποίο σήμερα έχει άλλη χρήση.
Πολίτες μας κατήγγειλαν το γεγονός αυτό δηλώνοντας εξοργισμένοι, καθώς πιστεύουν πως στους χάρτες θα έπρεπε να αναγράφεται η σημερινή χρήση του κτιρίου και μέσα σε παρένθεση η ιστορική του χρήση.
Για σκεφτείτε τι θα γίνονταν αν αντί για «Οθωμανικό Διοικητήριο» αναγράφονταν στους χάρτες η άλλη του χρήση ως «Στρατιωτικό Νοσοκομείο» πόσο ακόμα μεγαλύτερο μπέρδεμα θα είχε δημιουργηθεί …
Το σίγουρο είναι πως αν κάποιος αναζητήσει στους χάρτες της Google τα Δικαστήρια της Πρέβεζας δεν θα τα βρει!
Σύμφωνα με την πληροφοριακή ταμπέλα που έχει τοποθετήσει στο κτίριο ο Πολιτιστικός Σύλλογος Πρέβεζας, το Οθωμανικό Διοικητήριο κατασκευάστηκε το 1884 (κατ΄ άλλους το 1887), την περίοδο του «Τανζιμάτ»,
δηλαδή της Μεταρρύθμισης, η οποία είχε στόχο τον εξευρωπαϊσμό και τη μετατροπή της Οθωμανικής
αυτοκρατορίας σε σύγχρονο κράτος δυτικού τύπου.
Στο κτίριο, που κατασκευάστηκε με σχέδια Γερμανού μηχανικού και εργολάβο τον Πρεβεζάνο Κ. Περδίκη
(Βλαχοπερδίκη) στεγάστηκαν οι τουρκικές υπηρεσίες, καθώς η Πρέβεζα ήταν έδρα σαντζακίου του
Βιλαετίου των Ιωαννίνων. Κατά τη θεμελίωση του κτιρίου παρουσιάστηκαν τεχνικά προβλήματα, λόγω του
σαθρού υπεδάφους, με συνέπεια η Κωνσταντινούπολη να χορηγήσει 1.000 χρυσά ναπολεόνια για επιπλέον
εργασίες.
Πρόκειται για ένα διώροφο λιθόκτιστο κτίριο, ορθογώνιας κάτοψης, με αρχιτεκτονικές επιρροές από τον
εκλεκτικισμό και το νεοκλασικισμό. Ο χαρακτήρας του ως δημόσιου κτιρίου προβάλλεται με την κλίμακα,
τις αυστηρές αναλογίες και τη λιτότητά του. Ο μεγάλος όγκος «σπάει» με τα δύο προστώα, τα οποία
τονίζουν τη συμμετρία του κτιρίου. Οι κίονες των προστώων είχαν ραβδώσεις, οι οποίες σήμερα έχουν
επικαλυφθεί. Το κτίριο ήταν υπερυψωμένο με εξωτερικά σκαλοπάτια ανόδου στο ισόγειο, τα οποία όμως
καταχώθηκαν λόγω της ανύψωσης του οδοστρώματος της παραλίας. Η τυπολογία της κάτοψης παρουσιάζει
περιμετρική διάταξη των χώρων γύρω από το κλιμακοστάσιο ανόδου. Το τμήμα πάνω από το προστώο
περιλάμβανε το σημαντικότερο χώρο του διοικητηρίου, την αίθουσα συνεδριάσεων του σαντζακιού.
Μετά την απελευθέρωση της πόλης (1912) το κτίριο χρησιμοποιήθηκε ως Στρατιωτικό Νοσοκομείο, ενώ
από το 1914 μέχρι σήμερα στεγάζει το Δικαστικό Μέγαρο. Από το 1913 μέχρι το 1921 στο χώρο του
ισογείου φιλοξενήθηκαν, με τη φροντίδα του Αλ. Φιλαδελφέα, τα πρώτα αρχαιολογικά ευρήματα από τις
ανασκαφές της Νικοπόλεως. Από την περίοδο του Μεσοπολέμου έως και τις δεκαετίες ΄60-΄70 στο ισόγειο
στεγάστηκαν τη τηλεγραφείο, το τηλεφωνείο, το ταχυδρομείο (3Τ) και το στρατολογικό κέντρο.
Από το 1965 και μετά έγιναν επεμβάσεις, με σημαντικότερες την αντικατάσταση των ξύλινων πατωμάτων
και του κλιμακοστασίου από οπλισμένο σκυρόδεμα και την πλήρη ανακατασκευή της στέγης.
