Κοινή ανακοίνωση του Συλλόγου Εργαζομένων στο Γ.Ν Πρέβεζας και του Σωματείου Ιδιωτικών Υπαλλήλων για τις καθαρίστριες του Νοσοκομείου

Σύλλογος εργαζομένων νοσοκομείου Πρέβεζας
Σωματείο ιδιωτικών υπαλλήλων Νομού Πρέβεζας
Ανακοίνωση
Την Τρίτη 28-12-2017  αντιπροσωπεία από τα ΔΣ του Συλλόγου εργαζομένων του Νοσοκομείου Πρέβεζας και το Σωματείο Ιδιωτικών Υπαλλήλων Νομού Πρέβεζας επισκέφτηκαν διαδοχικά την επίτροπο του ελεγκτικού συνεδρίου και τον διοικητικό διευθυντή του νοσοκομείου προκειμένου να ενημερωθούν οι εργαζόμενοι των δύο σωματείων τους λόγους για τους οποίους οι καθαρίστριες του νοσοκομείου, αν και εργάζονται με σύμβαση έργου από την 01-11-2016 στο νοσοκομείο Πρέβεζας, δεν έχουν ακόμα πληρωθεί.
Κοινή διαπίστωση της αντιπροσωπείας ήταν το ότι η αστική νομοθεσία μέσα από πραγματικά δαιδαλώδεις διαδρομές έχει εγκλωβίσει 9 εργαζόμενες  στο να εργάζονται 4 μήνες τώρα χωρίς να μπορούν να λάβουν ούτε αυτά τα λίγα χρήματα τα οποία όμως είναι εντελώς απαραίτητα για τη διαβίωση τους.
Στους εκπροσώπους των ΔΣ δεν δόθηκε καμία σαφή διαβεβαίωση για την άμεση καταβολή των δεδουλευμένων, παρά μόνο υποσχέσεις οι οποίες πρόκειται να τηρηθούν μόνο υπό προϋποθέσεις.
Η αλήθεια είναι πως δεν περιμέναμε και πολλά περισσότερα. Κοινή πεποίθηση των δύο σωματείων, αλλά και όλων των σωματείων με ταξικό προσανατολισμό, είναι πως τα προβλήματα κατά κανόνα δεν λύνονται, παρά μόνο μέσα από την οργανωμένη πάλη των εργαζομένων, μέσα από μια διαδικασία που βασικά της συστατικά έχει την επιμονή και την αλληλεγγύη.
Γι΄ αυτό λοιπόν καλούμε τις εργαζόμενες στην καθαριότητα του νοσοκομείου να πάρουν την υπόθεση   στα χέρια τους και να διεκδικήσουν τα δεδουλευμένα τους. Άλλωστε, στην πρόσφατη γενική συνέλευση του νοσοκομείου πάρθηκε απόφαση ο σύλλογος εργαζομένων να καλύψει όποια κινητοποίηση αποφασίσουν οι ίδιες οι εργαζόμενες.
Στο πλευρό των καθαριστριών, εκτός από τον σύλλογο των εργαζομένων του Νοσοκομείου, βρίσκεται και το σωματείο ιδιωτικών υπαλλήλων, καθώς και όλα τα ταξικά σωματεία.
Συναδέλφισσες, δεν έχετε να φοβηθείτε τίποτα γιατί δεν έχετε να χάσετε και τίποτα. Ας διεκδικήσουμε όλοι μαζί στον 21ο αιώνα να μη ζούμε σαν σκλάβοι, αλλά σαν άνθρωποι που θα ζούνε αξιοπρεπώς και δεν θα χρειάζεται να απλώνουνε το χέρι τους και να παρακαλάν έξω από πόρτες για τον κόπο τους.