ΑΜΒΡΑΚΙΚΟΣ ΚΟΛΠΟΣ: Η μικρή Μεσόγειος με τον σπάνιο πλούτο

Κοντά στους  ψαράδες-μέλη του Αλιευτικού Συνεταιρισμού Πρεβέζης

Με έκταση περίπου 400 τ.χλμ. και σχήμα που θυμίζει μια «μικρή Μεσόγειο», ο Αμβρακικός κόλπος αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους και πιο αξιόλογους υγροβιότοπους όχι μόνο της Ελλάδας, αλλά και ολόκληρης της Ευρώπης. Εκεί, με τη βοήθεια εκπροσώπου από τον Φορέα Διαχείρισης Αμβρακικού, «ενοχλήσαμε» για λίγο την ήρεμη ζωή των, κυρίως, φτερωτών κατοίκων της περιοχής (καταγράφονται 295 είδη πουλιών από τα 400 περίπου της χώρας).Ο Αμβρακικός κόλπος αποτελεί κόμβο για το κύριο μεταναστευτικό μονοπάτι πολλών ειδών της ορνιθοπανίδας, έξι εκ των οποίων είναι παγκοσμίως απειλούμενα (αργυροπελεκάνοι, ήταυροι, σταυραετοί, στικταετοί, βαλτόπαπιες και …
λαγγόνα). Στη συνέχεια, ακολούθησε περιπλάνηση σε τέσσερις (Τσοπέλι, Βαθύ, Μάζωμα και Πωγωνίτσα) από τις συνολικά 28 λιμνοθάλασσες, όπου ζουν και αναπαράγονται τουλάχιστον 33 είδη ψαριών, όπως η τσιπούρα, το λαβράκι, οι γαρίδες και η περίφημη σαρδέλα Αμβρακικού.Πρώτη μας στάση αποτέλεσε η λιμνοθάλασσα Τσοπέλι, όπου εκβάλλει ο Λούρος ποταμός. Εκεί, οι φύλακες-αλιείς στα ιβαροφυλάκια μας μίλησαν για το σπάνιο χέλι (ανγκουίλα-ανγκουίλα) και τη δύσκολη καθημερινότητά τους. Μάζωμα και Βαθύ ήταν οι επόμενες δύο στάσεις μας, με τις λιμνοθάλασσες να βρίσκονται σχεδόν μέσα στην πόλη της Πρέβεζας και τις λουρονησίδες (σχηματισμοί από σπάνιας υφής υπόστρωμα από μακροχρόνια απόθεση κοχυλιών και άμμου) να σχηματίζουν φυσικά φράγματα.Στο τέλος της περιήγησης στην Πωγωνίτσα γνωρίσαμε τη μοναδική μέθοδο ψαρέματος Νταλιάνι, όπου οι ψαράδες, πάνω σε ξύλινους πύργους, ρίχνουν τα δίχτυα τους κοντά στην ακτή για να μαζέψουν τα κοπάδια από ψάρια που προσπαθούν να ξεφύγουν από τα αξιαγάπητα, κατά τα άλλα, θηλαστικά του Αμβρακικού, τα ρινοδέλφινα (ο πληθυσμός τους υπολογίζεται σε 150 άτομα). Πρόκειται για ένα σπάνιο είδος δελφινιών που κατοικεί μόνιμα εντός του Αμβρακικού κόλπου, σε ομάδες 20-30 ατόμων χωρίς να έρχονται σε επικοινωνία με τους αντίστοιχους πληθυσμούς του Ιονίου.

Στο… ιβάρι του Τσοπέλι
Σε μία από τις τέσσερις λιμνοθάλασσες, στο ιβάρι στο Τσοπέλι, συναντήσαμε δύο ψαράδες-μέλη του Αλιευτικού Συνεταιρισμού Πρεβέζης, που εκτελούν και χρέη φύλαξης των ιχθυοτροφείων. Ο Αλιευτικός Συνεταιρισμός αριθμεί 14 συνεταίρους-μέλη, οι οποίοι κατά έναν τρόπο βοηθούν στο μεγάλωμα των ψαριών στα ιχθυοτροφεία, τα οποία, στη συνέχεια, πωλούνται από το πρατήριό τους.Στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν αναφέρθηκαν ο Χρήστος Βαγγέλης και ο Κωνσταντίνος Βότσης, οι οποίοι μας είπαν ότι οι καταναλωτές, λόγω των οικονομικών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν, δεν αγοράζουν ψάρια. Επίσης, αναφέρθηκαν εκτενώς και στα χέλια της περιοχής. Μάλιστα, είναι χαρακτηριστικό ότι, μέχρι πριν από λίγα χρόνια, η περιοχή έβγαζε περί τους 20 τόνους χέλι, ενώ τώρα πια αυτό το μέγεθος έχει περιοριστεί στα 300 κιλά. Όπως μας είπαν, τα χέλια κάνουν τέσσερα χρόνια για να φτάσουν στην περιοχή και κατευθύνονται εκεί από τη θάλασσα των Σαργασσών μέσω ρευμάτων.«Κοίτα μέσα στον κουβά. Μόλις πέντε χέλια έβγαλα χτες και ήμουν όλη τη νύχτα στη θάλασσα», είπε ο Κ. Βότσης και εξήγησε ο Χρ. Βαγγέλης: «Η μείωση οφείλεται, κατά ένα μεγάλο μέρος, στις κλιματικές αλλαγές. Φανταστείτε ότι το καλοκαίρι που μας πέρασε είδαμε να βγαίνει το χέλι από τη θάλασσα και να σκάει από τον καύσωνα». «Γενικώς, υπάρχει πρόβλημα παντού με το χέλι στην Ευρώπη. Το έχουν απαγορεύσει παντού, επειδή έχει μεγάλη μείωση», συμπλήρωσε ο Κ. Βότσης.Ακόμα ένα μεγάλο πρόβλημα, όπως ανέφεραν και οι δύο, είναι η λαθραλιεία. «Μεγάλο πρόβλημα είναι το κλέψιμο. Όμως, τι να κάνουμε; Ακόμα και να τους πιάσουμε, τι μπορούμε να κάνουμε εμείς; Χρειάζεται συνολική αντιμετώπιση των πραγμάτων», τονίζει ο Χρ. Βαγγέλης.