Από την νύχτα των κρυστάλλων ή των «μεγάλων μαχαιριών» επί εποχής ναζιστικού καθεστώτος οι καλοί και αγαθοί νοικοκυραίοι εύποροι Γερμανοί πολίτες προσπαθούσαν να σώσουν την περιουσία τους από την κακή και άκρως επικίνδυνη για το αρραγές γερμανικό έθνος εβραϊκή σπορά.
Του Σωτήρη Νούσια
Τότε που μια νύχτα με εντολή της κυβέρνησης του Χίτλερ ξεκίνησε ένα ανελέητο πογκρόμ εις βάρος των περιουσιών και κατοικιών των «μολυσμένων» Ισραηλινών, που θα αλλοίωναν το υγιές και καθαρό αίμα των Άρειων με την ύπαρξη τους και μόνο.
Τα χρόνια πέρασαν και το φαινόμενο της εμφάνισης των «αγανακτισμένων» εμφανιζόταν όσο η κρατική και η οικονομική εξουσία αυθαιρετούσαν η ένδεια εξαπλωνόταν και η παιδεία εξαφανιζόταν μπροστά στον ορυμαγδό της κατανάλωσης, την «εμπορικότητα» των ιδεών, την φθήνια των αξιών με την ταυτόχρονη άνθηση των ηλεκτρονικών media κι ενός αισθητικά κενού πλουτισμού.
Του πλουτισμού που πάντα πατά επί πτωμάτων για να επιβληθεί. Κάπως έτσι «διαβρώθηκε» κατά τους ασπάζοντες το όραμα του ευρωπαϊσμού κρατούντες η δυτική ευρωπαϊκή κουλτούρα από την εποχή του ξύλινου εκσυγχρονισμού μέχρι την επικράτηση του ρεαλισμού της λιτότητας και της φτωχοποίησης.
Μέχρι όμως την στιγμή αγανακτισμένα μέλη νεοναζιστικών ομάδων να κλωτσήσουν «άρρωστους»…μουσουλμάνους «λάθρο»- μετανάστες όλοι είχαν γαλουχηθεί με το πρότυπο του αιμοσταγούς ελευθερωτή Μεγάλου Αλεξάνδρου, τους «ΕΑΜΟΒΟΥΛΓΑΡΟΥΣ», τα «κονσερβοκούτια» των κομμουνιστών και τον μεγαλοιδεατισμό των αστών που διαμέλισε την Ελλάδα, φτωχοποιώντας έτι περαιτέρω τον ήδη καθημαγμένο πληθυσμό της. Οι πόλεμοι που πέρασαν άφησαν στο διάβα τους ολίγον από Αγγλία, Γερμανία, Τουρκία,Αμερική με γαρνιτούρα φράγκικη κουλτούρα.
Το Μέγαρο Μουσικής στήθηκε και ολοκληρώθηκε δια του γνωστού εκδοτικού συγκροτήματος που θώπευε ξανά το όνειρο μιας εκσυγχρονισμένης και καταχρεωμένης Ελλάδας με την σκλαβιά της ΟΝΕ να βρίσκεται προ των πυλών. Τα ραδιόφωνα έπαιζαν λαϊκό-πόπ επιτυχίες και οι εφημερίδες πούλαγαν dvd και βιβλία διότι την περίοδο της υπερπληθώρας δεν ευδοκιμούν οι ειδήσεις…
Ας μην μεγαλοποιούνται λοιπόν όσοι «αγανακτούν» βλέποντας τούρκικες σειρές, όσοι παίρνουν παγανιά τους δρόμους για μετανάστες, δολοφονώντας Έλληνες ή όσοι κοιμούνται στην σιωπή της απάθειας, της αποποίησης των ευθυνών τους και της αυταρέσκειας των λαθεμένων τους επιλογών.
Εν κατακλείδι υπάρχουν οι πραγματικοί πένητες που ακόμη ψάχνουν διαφυγή, οι ιδέες που εξεγείρονται απέναντι στον χρόνο και οι άνθρωποι που ψάχνουν πέρασμα…
Μέλος με Α.Μ. 13363
