Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας, κ.κ. Χρυσόστομος σήμερα Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου, συμπαραστατούμενος από Κληρικούς της Ι. Μητροπόλεώς μας ευλόγησε την μαθητιώσα νεολαία της Αποστολικής Ιεράς Μητροπόλεώς μας, κατά την προσέλευσή της στα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα, την πρώτη ημέρα του νέου σχολικού έτους 2016-2017. Συγκεκριμένα τέλεσε την Ιερά Ακολουθία του Αγιασμού στα παρακάτω Σχολεία: Δημοτικό Σχολείο Λούρου, Γυμνάσιο Λούρου, Λύκειο Λούρου και στο Εσπερινό Γυμνάσιο και Λύκειο Πρεβέζης. Ο Σεβ. Ποιμενάρχης μας νουθέτησε τους μαθητές, να ενδιαφέρονται όχι μόνο για την τροφή του σώματος αλλά και για αυτήν του πνεύματος, με επιμέλεια και ζήλο να επιζητούν την γνώση και την μάθηση, να παρακολουθούν τα μαθήματά τους, ώστε έχοντας αποκομίσει την πρέπουσα Παιδεία, να καταστούν υγιή μέλη της κοινωνίας μας. Επίσης, ευχήθηκε τόσο στους μαθητές όσο και στους δασκάλους, καθηγητές και τους γονείς των παιδιών με υγεία να διανύσουν την νέα σχολική χρονιά και να αποδειχθεί αυτή καλή, ευλογημένη παρά Θεού και καρποφόρα.
Ακολουθούν τα μηνύματα του Σεβασμιώτατου Μητροπολίτη προς τους μαθητές Δημοτικού, Γυμνασίου και Λυκείου του Νομού Πρέβεζας
Τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου
Νικοπόλεως καί Πρεβέζης κ. Χρυσοστόμου
Πρός τούς μαθητές καίτίς μαθήτριεςτῶν Γυμνασίων καί Λυκείων
τῆςἹερᾶς Μητροπόλεως Νικοπόλεως καί Πρεβέζης
ἐπί τῇ ἐνάρξει τῆς νέας ΣχολικῆςΧρονιᾶς.
Ἀγαπητά μου παιδιά,
ΣτούςὈλυμπιακούςἈγῶνες πού ἔγιναντό καλοκαίρι στό Ρίο τῆς Βραζιλίας συμμετεῖχανἀθλητές ἀπό ὅλο τόν κόσμο και τήν πατρίδα μας.Ὅπωςθά μάθατε πήραμε συνολικά ἕξι μετάλλια. Ἡ ἑλληνικήἀποστολήἐφυγεἀπότήν Βραζιλία μέτρία χρυσά, ἕναἀσημένιοκαί δύο χάλκινα.
Θάεἴδατετή στιγμή πού στεφανώνεται κάποιος Ὀλυμπιονίκης καί τοῦ περνοῦν στό λαιμό τό μετάλλιο. Τή στιγμή αὐτήδημιουργεῖταιἕνακλῖμαἐνθουσιασμοῦκαίχαρᾶς, ἀκούγονται χειροκροτήματα καίπαίζει ὁ ἐθνικόςὕμνοςτῆς χώρας του.Εἶναιμιά στιγμή πού τόν νικητή κυριεύει ὁλοκληρωτικά ἡ χαρά τῆς νίκης. Εἶναι ὁ νικητής τοῦἀγώνα.
Ὅμως πρέπει νά γνωρίζετε πώς ἡ χαρά αὐτή εἶναι ἀποτέλεσμα κόπων, στερήσεων καί μεγάλων ἀγώνων. Ἄραγε πόσες ὧρες προπονήσεων χρειάστηκαν, πόσος ἱδρώτας;Ὅμως ὁ ἀγώναςαὐτόςτοῦ χάρισε τή χαρά τῆς νίκης, τόν ἔκανε ἥρωα, πρόσωπο θαυμασμοῦ.
Τή νέα αὐτή χρονιά μπαίνετε καί σεῖς σ’ἕνα στίβο. Στό στίβο τῆς γνώσης, τῆς μελέτης καί τῆς σπουδῆς. Στό στίβο γιά μιά ἐπιτυχημένη ζωή, γιά ἕνα καλύτερο αὔριο, ἀλλά καί γιά ἕνα ὁλοκληρωμένο χαρακτῆρα.
Ὁ ἀγώναςδένεἶναι πάντα εὔκολος. Οὔτε ὅλοι εἶναι προσοντοῦχοι. Οἱ περισσότεροι προσπαθοῦν. Αὐτό ὅμως δέν πρέπει νά ἀποτελεῖ γιά σᾶς ἐμπόδιο. Ἀρκεῖνά θελήσετε,νάἀποφασίσετεκαίνά προσπαθήσετε.
Μαθητές χωρίς καλή ἐπίδοσηἦταν ὁ Νεύτωνας, ὁ Ἀϊνστάϊν, ὁ Τσῶρτσιλ, ὁ Παστέρ. Τελικά ὅμως τά ὀνόματά τους συνδέθηκαν μέ τήν ἐπιστήμη, τήν πολιτική, τήνἐξύψωσητῆςἀνθρωπότητας.
Ἡ ἐμπειρίατῆςζωῆς διδάσκει πώς:
- Γιά νά φθάσεις κάπου, πρέπει νά προσπαθήσεις!
- Γιά νά ἀνεβεῖς μιά βουνοκορφή, πρέπει νά ἱδρώσεις.
- Γιά νά αἰσθανθεῖς χαρά ἀληθινή, θά δοκιμάσεις καί λύπες.
Ἡ ζωή ἀπαιτεῖἕνασυνεχῆἀγώνα. Μέ θάρρος, καρτερία, ὑπομονή.
Ρώτησαν ἕνα νέο πού ἀγωνιζόταν γιά τή διαμόρφωση τοῦ χαρακτῆρα του πῶς πέρασε τήν ἡμέρα του. Κι ἐκεῖνος ἀπάντησε, ὅτι εἶχε πολλή δουλειά νά κάνει. Νά φυλάξει δύο γεράκια, νά συγκρατήσει δύο ζαρκάδια, νά γυμνάσει δύο κυνηγετικά σκυλιά, νά νικήσει ἕνα φίδι, νά δαμάσει μιά ἀρκούδα καί νά περιποιηθεῖ ἕναν ἄρρωστο.
-Τι εἶναι αὐτά πού λές; ρωτάει ὁ ἄνθρωπος παραξενεμένος.
Ὁ νέος ἐξηγεῖ:
- Τά δύο γεράκια εἶναι τά μάτια μου πού πρέπει ἀδιάκοπα νά προσέχω.
- Τά δύο ζαρκάδια εἶναι τά πόδια μου πού χρειάζεται νά ρυθμίζω τό βῆμα τους, ὥστε νά βρίσκονται πάντα σέ σωστό δρόμο.
- Τά δύο κυνηγετικά σκυλιά εἶναι τά χέρια μου πού τάὑποχρεώνωνάἐργάζονται πάντα τό καλό.
- Τό φίδι εἶναι ἡ γλῶσσα μου πού ἔχειἀνάγκηνάτήχαλιναγωγῶ.
- Ἀρκούδα εἶναι ἡ καρδιά μου πού πρέπει νά τῆς δαμάζω τόνἐγωϊσμόκαίτάἄτακτααἰσθήματα.
- Ἄρρωστο εἶναι τό σῶμα μου, μέ τά ἐλαττώματα καί τίς ἀδυναμίες του, πού θέλει συνεχῆ ἐπαγρύπνηση, γιά νά μή προσβληθεῖ ἀπό τίς θανατηφόρες ἀρρώστιες τῆς φιληδονίας, τῆς κακίας, τῆς τεμπελιᾶς.
Ἐπίσης πρέπει νά ξέρετε ὅτι μεγάλη σημασία στήνἐπιτυχίατοῦἀγώναἔχειτό ξεκίνημα, αὐτό πού λέμε ἡ καλή ἀρχή.
Ὁ ἀρχαῖος φιλόσοφος Πλάτων τόνιζε: «Ἀρχή παντός ἔργουμέγιστον», δηλ. σέ κάθε ἔργο τό πιό βασικό εἶναι ἡ ἀρχή, τό ξεκίνημα.
Ἕνας Ὀλυμπιονίκης ὁμολόγησε: «Ἔφυγα γρήγορα κι’αὐτό μέ ἔκανε νά κόψω πρῶτος τό νῆμα. Ἦταν ἡ καλύτερη ἐκκίνηση τῆς ζωῆς μου».
Ἔτσι λοιπόν, ὅτανξεκινᾶς σωστά, τότε σίγουρα ἔχειςτίς προϋποθέσεις τῆςἐπιτυχίας.Καί σωστά ξεκινᾶςὅτανἔχειςἕνα σωστό ὅραμακαίἕνα καλό πρόγραμμα γιάνάτό πραγματοποιήσεις.
Σᾶςεὔχομαιμέτήνἔναρξητῆς νέας σχολικῆςχρονιᾶς, καλό ξεκίνημα γιάτήν κατάκτηση τῆς επιτυχίαςμέτήν συμπαράστασηκαί βοήθεια τῶν γονέων καίκαθηγητῶν σας πού μοχθοῦνκαί κοπιάζουν γιάσᾶς.
Μέ πατρικές εὐχές
Ὁ Μητροπολίτης
† ὁ Νικοπόλεως καί Πρεβέζης Χρυσόστομος
Μ Η Ν Υ Μ Α
Τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου
Νικοπόλεως καί Πρεβέζης κ. Χρυσοστόμου
Πρός τούς μαθητές καί τίς μαθήτριες τῶν Δημοτικῶν τῆς
Ἱερᾶς Μητροπόλεως Νικοπόλεως καί Πρεβέζης
ἐπί τῇ ἐνάρξει τῆς νέας Σχολικῆς Χρονιᾶς.
Ἀγαπητά μου παιδιά,
Στήν ἀρχή τοῦ φθινοπώρου ὁ γεωργός στέκεται μπρός στό ἀκαλλιέργητο χωράφι του σκεφτικός. Βλέπει τή χέρσα ἔκταση πού ἁπλώνεται μπροστά του καί προβληματίζεται. Τό χωράφι του εἶναι κατάξερο ἀπ’ τά λιοπύρια τοῦ καλοκαιριοῦ. Μπορεῖ, ἀκόμα χειρότερα, νά εἶναι γεμάτο σκληρά ἀγκάθια καί ἄγρια βάτα. Τί θά κάνει ὁ γεωργός;
Ἔχει μπροστά του δύο προοπτικές: Νά ἐγκαταλείψει κάθε προσπάθεια γιά καθαρισμό καί καλλιέργεια τοῦ χωραφιοῦ του. Ἡ σκληρή ἐργασία δέν εἶναι εὐχάριστη. Ἀπαιτεῖται κόπος καί ἱδρώτας γιά νά βγοῦν τά ἀγριάγκαθα. Καί πολλή ὄρεξη γιά νά ὀργωθεῖ τό ξερό ἔδαφος. Δέν εἶναι καλύτερα νά περνάει ξεκούραστα ὁ καιρός, μέ ἄνεση, μέ καλοπέραση, μέ εὐχάριστες δραστηριότητες;
Ἀπό τήν ἄλλη πλευρά, ὁ γεωργός ἔχει τήν προοπτική νά ριχτεῖ μέ τά μοῦτρα στή δουλειά. Νά ξεχερσώσει τό χωράφι του, νά τό ὀργώσει, νά τό σπείρει, νά τό ποτίσει, νά τό περιποιηθεῖ. Νά ἱδρώσει καί νά κοπιάσει μέχρι νά ἔρθει ὁ καιρός τοῦ θερισμοῦ. Ἀλλά θά πάρει τότε ἄφθονο καρπό, πλούσια ἀνταμοιβή γιά τήν κοπιαστική καί ἐπιμελημένη ἐργασία του.
Στήν ἀρχή τῆς νέας σχολικῆς χρονιᾶς συμβαίνει κάτι ἀνάλογο καί μέ σᾶς. Μοιάζετε καί σεῖς μέ τόν γεωργό. Μπροστά σας ἁπλώνεται ἕνα μεγάλο χωράφι ἀκαλλιέργητο. Εἶναι τό χωράφι τῆς γνώσης καί τῆς σοφίας. Τῆς πνευματικῆς σας ἀνάπτυξης. Τῆς ψυχικῆς ἀγωγῆς σας. Μά ὅπως ὅλα τά χωράφια, χρειάζεται καί αὐτό καλλιέργεια. Πρέπει νά ὀργωθεῖ μέ τήν ἐπίμονη μελέτη σας. Νά φυτευτεῖ ὑπομονητικά ὁ σπόρος τῆς γνώσης. Νά ποτιστεῖ μέ τόν ἱδρώτα σας. Γιά νά ἔλθει κάποτε ὁ πλούσιος θερισμός.
Ὅμως καί σεῖς ἔχετε δύο ἐπιλογές, ὅπως καί ὁ γεωργός. Μπορεῖτε νά καλλιεργήσετε τό χωράφι τῆς γνώσης, νά κοπιάσετε βέβαια λίγο, ἀλλά νά τρυγήσετε στό τέλος καί νά κάμετε δικό σας τόν πολύτιμο καρπό τῆς σοφίας. Ἤ μπορεῖτε νά μήν κάνετε τίποτε. Νά προτιμήσετε τήν εὔκολη λύση τῆς καλοπέρασης. Τῆς τεμπελιᾶς. Τῆς ἀνάπαυσης. Νά ἀφήσετε τό χωράφι σας ἀκαλλιέργητο. Καί νά στερήσετε τόν ἑαυτό σας ἀπ᾽ τή χαρά μιᾶς πλούσιας συγκομιδῆς. Νά χάσετε τήν ἀνταμοιβή. Νά μή γίνει κτῆμα σας ὁ πλοῦτος τῆς σοφίας πού θά θερίζατε στό τέλος τῆς χρονιᾶς.
Γράφει ὁ σοφώτατος ἀρχαῖος μυθογράφος μας Αἴσωπος, πώς ἕνας γέρος γεωργός βρισκόταν στήν ἐπιθανάτια κλίνη του. Γύρω του εἶχαν μαζευτεῖ τά παιδιά του, νά τοῦ παρασταθοῦν στίς τελευταῖες του στιγμές καί νά πάρουν τήν εὐχή του. Μά ἐκτός ἀπ᾽ τήν ἀγωνία του θανάτου, στό μυαλό τοῦ πατέρα κυριαρχοῦσε καί μιά ἔγνοια ἀκόμα: Τό μέλλον τῶν παιδιῶν του. Ἤξερε πώς τά παιδιά του δέν ἀγαποῦσαν καί πολύ τήν ἐργασία. Προτιμοῦσαν νά τεμπελιάζουν. Καί αὐτό τόν ἀνησυχοῦσε ἰδιαίτερα. Μαζεύοντας λοιπόν τίς λίγες δυνάμεις πού τοῦ ἀπέμεναν, τά φώναξε γιά νά τους πεῖ τά τελευταῖα του λόγια:
– Παιδιά μου ἀγαπημένα! τούς λέει. Ἐγώ φεύγω, μά σᾶς ἀφήνω γιά κληρονομιά ἕνα μεγάλο θησαυρό. Εἶναι κρυμμένος μέσα στό ἀμπέλι μας. Σκάψτε, σκάψτε βαθιά καί θά τόν βρεῖτε!
– Σέ ποιό σημεῖο τοῦ ἀμπελιοῦ, πατέρα, τόν ἔκρυψες; ρώτησαν μέ ἀγωνία τά παιδιά, μά ὁ γερο-γεωργός εἶχε ἤδη κλείσει τά μάτια του γιά πάντα.
Τά παιδιά εἶχαν τώρα μπροστά τούς δύο ἐπιλογές: Νά σκάψουν γιά νά ἀνακαλύψουν τόν κρυμμένο θησαυρό, ἤ νά ἀδιαφορήσουν καί νά συνεχίσουν τήν τεμπέλικη ζωή τους. Σκέφτηκαν ὀρθά καί ἅρπαξαν τίς ἀξίνες καί τά φτυάρια τους. Ἔσκαψαν καί ξανάσκαψαν προσεκτικά ἀπ᾽ ἄκρη σ’ ἄκρη τό ἀμπέλι τους. Δέν βρῆκαν ὄμως ἀπολύτως τίποτε. Ἀπογοητεύτηκαν. Μά ὅταν ἔφτασε ὁ καιρός τοῦ τρύγου, τό καλό σκάψιμο ἔφερε μιά πλούσια καρποφορία. Τά κλήματα ἦταν καταφορτωμένα μέ σταφύλια. Ἀκουμποῦσαν στή γῆ ἀπό τό βάρος τους. Τά τρύγησαν χαρούμενοι καί ἕνας ὁλόκληρος θησαυρός ἦρθε στά χέρια τους. Τότε κατάλαβαν τί ἐννοοῦσε ὁ πατέρας τους: Ὁ κρυμμένος θησαυρός ἦταν ἡ ἐργασία καί ὄχι κάποια ἕτοιμα, μαζεμένα χωρίς κόπο, ἀγαθά.
Ἀγαπητά μου παιδιά,
Εἶστε καί σεῖς μπροστά στόν ἀγρό, ὅπου βρίσκεται κρυμμένος ὁ θησαυρός τῶν γνώσεων. Μά τό χωράφι περιμένει ὄργωμα, σκάψιμο, περιποίηση. Θέλει τή φιλόπονη ἐργασία σας. Δέν καρποφορεῖ μέ τήν ὀκνηρία. Θά κοπιάσετε λίγο, θά ἱδρώσετε μελετώντας, μά στό τέλος, σᾶς περιμένει μιά πλούσια συγκομιδή. Ὁ κρυμμένος θησαυρός θά γίνει δικός σας!
Σᾶς τό εὔχομαι μέ ὅλη μου τήν καρδιά!
Νά ἔχετε ὅλοι μια πλούσια, καλή, εὐλογημένη χρονιά!
Μέ πατρικές εὐχές
Ὁ Μητροπολίτης
† ὁ Νικοπόλεως καί Πρεβέζης Χρυσόστομος
Μέλος με Α.Μ. 13363
