Κοινωνικό Ιατρείο Πρέβεζας: «Να δώσουμε στον κόσμο την αξιοπρέπεια του, να παλέψει με τις δικές του δυνάμεις.»

Συνέντευξη του Σωτήρη Νούσια με τον Νίκο Λιβιεράτο και την Πέγκυ Κανελλοπούλου

-Να ξεκινήσουμε λίγο από την πανελλαδική σύναξη των κοινωνικών ιατρείων στην Θεσσαλονίκη, ανάμεσα σε 25 κοινωνικά ιατρεία, κατά την οποία υπήρχαν κάποιες τοποθετήσεις που κατέληγαν στο ότι δεν θα γίνουν τα κοινωνικά ιατρεία δεκανίκι της εξουσίας. Σ’ένα κράτος του οποίου το εθνικό σύστημα υγείας καταρρέει. Γίνεται κάτι τέτοιο;

Νίκος Λιβιεράτος: «Αυτή η ερώτηση με στοιχειώνει εδώ και πέντε χρόνια όταν δημιουργήθηκε το κοινωνικό ιατρείο της Πρέβεζας το οποίο ήταν το δεύτερο που μετά το Ρέθυμνο, πανελλαδικά. Η ιδέα για την συγκρότηση αυτού του φορέα ήταν μια πολιτική απόφαση από την δημοτική παράταξη Πρέβεζα-Λούρος-Ζάλογγο με τον κύριο Ρέντζο. Στην πρωτοβουλία αυτή συσπειρώθηκαν ευρύτερες δυνάμεις, όπως είναι η Αντιρατσιστική επιτροπή αλληλεγγύης της Πρέβεζας, ο φαρμακευτικός σύλλογος, ο δικηγορικός σύλλογος, πολιτικοί οργανισμοί όπως η Ανταρσύα, και μέλη του παλιού ενιαίου Σύριζα. Η πρωτοβουλία αυτή χαρακτηρίστηκε από μια ξεκάθαρη πολιτική κίνηση η οποία πρωτοστάτησε ώστε να φτιαχτεί μια κοινωνική οντότητα εκείνη την εποχή, διότι διαβλέπαμε πως η κρίση ξεκινά. Θεωρούσαμε πως η οικονομική κρίση θα έχει θύματα και παλεύαμε να ανατρέψουμε αυτή την κατάσταση. Σ’ αυτή την πορεία των πέντε χρόνων που κλείνουμε φέτος, θεωρήσαμε πως μια δομή όπως το κοινωνικό ιατρείο θα δημιουργούνταν ώστε πρόσκαιρα να αντιμετωπίσουμε τις παθογένειες της κρίσης στον τομέα αυτό, πιστεύοντας πως όταν τα πράγματα εξομαλυνθούν δεν θα υπάρχουμε. Καταλάβαμε όμως συν των χρόνω πως η κρίση όχι μόνο δεν ολοκληρώνεται αλλά βαθαίνει, αντιμετωπίζοντας επιθέσεις όπως αυτές που τίθενται στο ερώτημα, κυρίως από το ΚΚΕ. Το ΚΚΕ μας αποκάλεσε συμπλήρωμα και δεκανίκι του συστήματος, μας είπε ότι βοηθάμε τον καπιταλισμό, με στόχο την μη ενεργοποίηση του κόσμου κινηματικά ώστε να συρθεί σε μια τέτοια κατάσταση. Από την πλευρά μας θεωρούμε πως δεν είναι καθόλου έτσι τα πράγματα, ο κόσμος και οι ασθενείς θα πρέπει να διατηρούν την αξιοπρέπεια τους. Αυτό ακριβώς παλεύουμε. Να δώσουμε στον κόσμο την χαμένη του αξιοπρέπεια ώστε να επανακτήσει τις δικές του δυνάμεις. Παράλληλα είμαστε σε ανοιχτή γραμμή με το νοσοκομείο της πόλης ώστε να στελεχωθεί ξανά με το απαραίτητο προσωπικό μέσω μόνιμων προσλήψεων, ώστε να αποκτηθεί ξανά μια κανονικότητα με πρόταγμα την αντίσταση όλων μας απέναντι στα σχέδια συγχώνευσης και διάλυσης που προωθούνται από την σημερινή κυβέρνηση και την Ευρωπαϊκή Ένωση.»

Πέγκυ Κανελλοπούλου: «Δεν το συζητάω, δεν είναι σε καμία περίπτωση δεκανίκι του συστήματος το κοινωνικό ιατρείο. Εξάλλου ο στόχος μας δεν ήταν αυτός, ήταν να βοηθήσουμε τον κόσμο που έχει προβλήματα. Πιστεύω ότι μέχρι τώρα τα έχουμε καταφέρει. Το βασικότερο απ’όλα είναι ότι μας έχει αγκαλιάσει ο κόσμος της περιοχής, κάτι που πρέπει να επισημάνουμε καθώς από τους πολίτες επιβιώνει το κοινωνικό ιατρείο, δεν υπάρχει κάποια άλλη βοήθεια. Ο κόσμος μας χρηματοδοτεί υπό την έννοια του ότι διοργανώνουμε εκδηλώσεις από τις οποίες εξοικονομούμε χρήματα ώστε να αγοράσουμε φάρμακα και εμβόλια για τα παιδιά. Δεν είμαστε δεκανίκι κανενός απλά βοηθάμε τον κόσμο.»

-Ποια είναι σήμερα τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το κοινωνικό ιατρείο Πρέβεζας αλλά και γενικότερα τα κοινωνικά ιατρεία αν έχτε πανελλαδική εικόνα σε σχέση με την έλευση του πάσχοντος πληθυσμού από την έναρξη της λειτουργίας των κοινωνικών ιατρείων;

Νίκος Λιβιεράτος: «Είμαστε ουσιαστικά μια αυτοδιευθυνόμενη οργάνωση, αυτοδιαχειριστική η οποία δεν παίρνει από λεφτά από πουθενά. Σ’ αυτό το σημείο θέλω να διαχωρίσω την θέση του κοινωνικού ιατρείου Πρέβεζας από τις άλλες ΜΚΟ οι οποίες διέπονται από μια ιεραρχία και λαμβάνουν πάρα πολλά χρήματα από την Ευρωπαϊκή Ένωση και από το κράτος, εφαρμόζοντας μια πολιτική η οποία δεν είναι προς όφελος του κόσμου υπό τη έννοια ότι πολλά από αυτά τα χρήματα δεν κατευθύνονται εκεί που πρέπει αλλά πηγαίνουν στις δομές της οργάνωσης. Εμείς είμαστε μια δομή χωρίς χρηματοδότηση, και αντιμετωπίζουμε τεράστιες δυσκολίες να φέρουμε εις πέρας το έργο μας. Όπως το να παρέχουμε περίθαλψη για την οποία χρειάζονται εμβόλια, τα οποία κοστίζουν πάρα πολύ. Τα φάρμακα για παράδειγμα συλλέγονται μέσω ενός δικτύου αλληλέγγυων, οι οποίοι καταβάλλουν μια τεράστια προσπάθεια. Χωρίς χρήματα δεν μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο. Στηριζόμαστε στην αγάπη και την βοήθεια ου κόσμου και μόνο έτσι μπορούμε να τα βγάλουμε πέρα.»

-Πως πιστεύετε ότι μπορούν να βελτιωθούν οι συνθήκες στον τομέα δημόσιας υγείας, σ’έναν χώρο που γνωρίζετε καλά καθώς έχετε θητεύσει πολλά χρόνια και στο δημόσιο αλλά και ως ιδιώτης γιατρός;

Νίκος Λιβιεράτος: «Πρέπει το κράτος και η κυβέρνηση, πρίν αλλά και τώρα, να κάνει αυτά που υποσχέθηκε. Να δαπανήσει χρήματα για την δημόσια υγεία. Να προσληφθούν γιατροί κι όλο το απαραίτητο ώστε να λειτουργούν εύρυθμα τα περιφερειακά νοσοκομεία. Για να συμβεί αυτό πρέπει να γυρίσουμε στο «προπατορικό αμάρτημα» των μνημονίων. Πρέπει να αντισταθούμε στην πηγή του προβλήματος που είναι τα μνημόνια .Να αντισταθούμε στην πολιτική του κουαρτέτου και των δανειστών οι οποίοι πιέζουν με κάθε τρόπο την υγεία συμπιέζοντας τα έξοδα με τελικό στόχο την συγχώνευση και διάλυση της δημόσιας υγείας. Μια πολιτική που από την πλευρά της κυβέρνησης αντιμετωπίζεται με ημίμετρα, μ’ένα τρόπο πρόχειρο, μη παραγωγικό να μπορέσει να τα βγάλει πέρα.»

-Κυρία Κανελλοπούλου μήπως θέλετε να συμπληρώσετε κάτι πάνω σε αυτό;

Πέγκυ Κανελλοπούλου: «Νομίζω ότι ο Νίκος γνωρίζει καλύτερα το θέμα, το μόνο που θα ήθελα να πώ είναι ότι παρότι τελευταία υπογράφηκε κοινή υπουργική απόφαση η οποία κατοχυρώνει τους ανασφάλιστους ώστε να έχουν περίυθαλψη, με τις δομές υγείας που υπάρχουν και στην κατάσταση στην οποία βρίσκονται η απόφαση αυτή πέφτει στο κενό. Την στιγμή που ούτε οι ασφαλισμένοι δεν έχουν περίθαλψη ,με ποιά σειρά προτεραιότητας θα δρομολογηθεί αυτή η διαδικασία, αν αναλογιστούμε ότι ο χρόνος αναμονής για μια εξέταση μπορεί να φτάσει και τους τρεις, τέσσερις , πέντε ή και έξι μήνες. Είναι δώρο άδωρο. Από την άλλη βέβαια θα πρέπει να περιμένουμε να δούμε πως θα λειτουργήσει. Δεδομένου ότι ένα ποσοστό ιατρών θα αποχωρήσει από τα κοινωνικά ιατρεία λόγω της δυνατότητας των ασθενών να επισκέπτονται το ΕΣΥ, ενώ σε ότι αφορά το φάρμακο το πρόβλημα παραμένει καθώς όταν κάποιος είναι άνεργος δεν θα μπορεί να πληρώσει το 25% της συμμετοχής ώστε να λάβει το φάρμακο.»

Νίκος Λιβιεράτος: « Η απόφαση να πούμε βέβαια πως αποτελεί απόρροια και της πίεσης από την λειτουργία των κοινωνικών ιατρείων. Όπως θα πρέπει επίσης να σημειώσουμε πως το Κοινωνικό ιατρείο δεν είναι μόνο ιατρικός χώρος αλλά και ένας κοινωνικός χώρος στον οποίο διεξάγονται πάρα πολλές εκδηλώσεις…

Πέγκυ Κανελλοπούλου: ‘ Έχουμε μια ομάδα θεατρικού παιχνιδιού και εμψύχωσης, η οποία υπάρχει εδώ και τρία χρόνια και εκπαιδεύει εμψυχωτές ώστε να διδάσκουν θεατρικό παιχνίδι σε παιδι. Όσον αφορά την πρώτη μας πλατιά εκδήλως, ήταν μια εκδήλωση που κάναμε στο στρατόπεδο Φιλιππιάδας για τους πρόσφυγες, ενώ τέλος Μαίου θα κάνουμε μια εκδήλωση για την διαφορετικότητα στην οποία θα θιγεί και το προσφυγικό ως ένα θέμα που μας απασχολεί έντονα αυτή την περίοδο, καθώς είναι και θέμα ψυχικής υγείας όχι μόνο σωματικής.»

–Ο κύριος Γιώργος Βήχας ιδρυτής του κοινωνικού Μητροπολιτικού ιατρείου Ελληνικού, ενός εκ των πρώτων κοινωνικών ιατρείων στην Ελλάδα, δήλωσε πρόσφατα πως προσέτρεξαν σε οικονομική βοήθεια και παροχή μηχανικού εξοπλισμού ακόμη και Γερμανοί τουρίστες που έκαναν τουρισμό στην χώρα ή είχαν επιστρέψει στην πατρίδα τους κάνοντας από’κει τις απαραίτητες ενέργειες. Υπάρχει δυνατότητα το κοινωνικό ιατρείο να διαδραματίσει έναν ρόλο ώστε διαφορετικοί λαοί με διαφορετικές κουλτούρες να έρθουν πιο κοντά ενώνοντας τις δυνάμεις τους, για πιο δυναμικές διεκδικήσεις με φόντο ένα καλύτερο μέλλον;

Πέγκυ Κανελλοπούλου: «Να κάνω μόνο την διευκρίνιση πως το κοινωνικό ιατρείο του Ελληνικού δεν ήταν το πρώτο που έγινε. Το πρώτο ήταν του Ρεθύμνου και το δεύτερο είναι της Πρέβεζας.»

Νίκος Λιβιεράτος: «Είναι μια ερώτηση που έχει να κάνει με το προσφυγικό ζήτημα. Το κοινωνικό ιατρείο Πρέβεζας ήταν το πρώτο που προσέτρεξε σε βοήθεια στο στρατόπεδο της Φιλιππιάδας όπου φιλοξενούνται πρόσφυγες, είδαμε τις συνθήκες διαβίωσης των ανθρώπων, βοηθήσαμε, κάναμε ιατρείο, και θα συνεχίσουμε να είμαστε παρόντες. Μας ενδιαφέρει οι πρόσφυγες να αισθάνονται καλά αλλά παράλληλα να αντισταθούμε στην προπαγάνδα που γίνεται από τους νεοταξίτες, τους φασίστες κι όλους αυτούς που εναντιώνονται διακηρύσσοντας πως θα μουσουλμανοποιηθεί η Ελλάδα ή θα χαθει. Η Ελλάδα αντέχει τρείς χιλιάδες χρόνια 300.00 ακροδεξιούς και φοβούνται από 50.000 πρόσφυγες; Είναι αστεία πραγματικά όσα λέγονται..»

-Σήμερα μάλιστα στην Ειδομένη υπήρξε σύρραξη αντιφασιστικών ομάδων με μέλη της Χρυσής Αυγής,με τους πρόσφυγες να γίνονται θεατές…

Νίκος Λιβιεράτος: « Σήμερα μόλις παρακολούθησα στο Σκάϊ ότι κάψανε μια δομή που έδινε φαγητό στους πρόσφυγες. Με τον δημοσιογράφο του Σκάϊ παρόντα την ώρα που καιγόταν η δομή αυτή. Είχαν ουσιαστικά συνεννοηθεί από κοινού γι’αυτή την ενέργεια. Πρέπει κανονικά να επέμβει ο αρμόδιος εισαγγελέας. Όχι μόνο δεν παρενέβη το μέσο που μετέδιδε την είδηση αλλά ήταν και στην κατάλληλη ώρα την κατάλληλη στιγμή.

-Πόσες ιατρικές ειδικότητες περιλαμβάνει το κοινωνικό ιατρείο και πόσα από τα περιστατικά που παραπέμπονται στο Νοσοκομείο Πρέβεζας από εσάς , επιστρέφουν σε εσάς;

Νίκος Λιβιεράτος : «Το κοινωνικό ιατρείο περιλαμβάνει πολλές ειδικότητες, όμως με αυτούς τους γιατρούς κυρίως συνεργαζόμαστε, δεν έρχονται εδώ. Υπάρχει συνεννόηση όποτε τους χρειαστούμε με μια δική μας σφραγίδα που αποστέλλεται να παρακολουθούν κάποιους ασθενείς οι οποίοι εξετάζονται δωρεάν. Στο κοινωνικό ιατρείο εξετάζω εγω ως καρδιολόγος , η Πόπη Μιχελάκου που είναι παιδοψυχίατρος, ο Θεοχαρόπουλος που είναι ψυχιάτρος. Υπάρχουν φυσικά κι όλοι οι άλλοι εξωτερικοί ιατροί με τους οποίους συνεργαζόμαστε όπως οδοντίατροι, ορθοπεδικοί κ.α. Στέλνουμε βέβαια ασθενείς και στο Νοσοκομείο στο οποίο ασκείται μια πίεση ώστε να μπορέσουν να λάβουν και την απαραίτητη φαρμακευτική αγωγή. Έχει παρατηρηθεί το φαινόμενο να μην βρίσκουν τα φάρμακα τους ειδικά όταν είναι ακριβά στο φαρμακείο του Νοσοκομείου όπου δεν τους δέχονταν. Τώρα αυτό εχει αλλάξει με τον νέο νόμο. Ακόμη και στο ΠΕΔΥ όταν δεν τους δέχονταν κάναμε τα πάντα για να εξυπηρετηθούν.»

-Έχετε παρατηρήσει φαινόμενα διαμαρτυριών από συνεργαζόμενους εξωτερικούς ιατρούς οι οποίοι δεν δέχονταν να περιθάλπουν άτομα ανασφάλιστα στο ιατρείο τους, επειδή δεν ήθελαν οι ανασφάλιστοι και άποροι να απολαμβάνουν ειδικής μεταχείρισης έναντι των υπόλοιπων ασθενών τους;

Νίκος Λιβιεράτος: « Όχι δεν έχουν υπάρξει τέτοια φαινόμενα ως τώρα. Το μόνο θέμα ας πούμε που έχουμε αντιμετωπίσει είναι πέραν των ανασφάλιστων να έρχεται και κόσμός που δεν έχει χρήματα να πληρώσει το 25% της συμμετοχής που απαιτείται ώστε να πάρει τα φαρμακά του. Όπως είναι οι χαμηλοσυνταξιούχοι στους οποίους δίνουμε φάρμακα και κάποιοι φαρμακοποιοί στην πόλη αντιδρούν. Μιλάμε για 100 άτομα σε μια ολόκληρη πόλη, δεν νομίζω ότι θα πέσουν έξω τα φαρμακεία.»

Πέγκυ Κανελλοπούλου: «Προσέχουμε όσο γίνεται στο ζήτημα της χορήγησης των φαρμάκων να παίρνουν τα φάρμακα μόνο χαμηλοσυνταξιούχοι, βέβαια μπορεί να μας ξεφεύγει κάποιος άνθρωποι είμαστε. Προσπαθούμε να είμαστε όσο το δυνατόν πιο δίκαιοι σ’αυτό το κομμάτι.Οι φαρμακοποιοί δίκιο έχουην από την πλευρά τους αλλά κι εμείς δεν μπορούμε να αφήσουμε τον άλλον να πεθάνει επειδή δεν διαθέτει 50 ευρώ για τα φάρμακά του».

Νικός Λιβιεράτος: « Δεν ευθύνονται τα κοινωνικά ιατρεία που δεν έχουν δουλειά οι φαρμακοποιοί, η κρίση φταίει. Είναι προφανές αυτό»

-Πώς συντηρείται το κοινωνικό ιατρείο οικονομικά ,όταν πρόκειται για έναν ελεύθερο κοινωνικό χώρο σ’ένα άγριο καπιταλιστικό περιβάλλον;

Πέγκυ Κανελλοπούλου: « Πρώτα από όλα δεν δεχόμαστε χορηγίες,είναι ένας από τους βασικούς όρους. Δεν δεχόμαστε χρήματα από μεγάλες εταιρίες ή από φορείς. Όλα μας τα έσοδα προέρχονται από καλλιτεχνικές εκδηλώσεις που κάνει το κοινωνικό ιατρείο, μουσικές παραστάσεις, θεατρικές παραστάσεις και πιο πολλή βοήθεια παρέχεται από τον κόσμο έξω. Τα έσοδα για παράδειγμα από μια παράσταση ενός συλλόγου ή μιας ομάδας για παράδειγμα πηγαίνουν στο κοινωνικό ιατρείο. Από το εξωτερικό υπάρχει επίσης βοήθεια, αφού μας έχουν ζητήσει μέσω τιμολογίου που στέλνεται για λογαριασμό μας σ’ένα φαρμακείο να πληρώσουν εμβόλια. Άλλα έσοδα προκύπτουν από bazaar ή σε μια κηδεία αντί στεφάνου τα χρήματα δίνονται στο κοινωνικό ιατρείο. Υπό την έννοια ότι δεν έχουμε πάρει χρήματα από κανέναν εκτός του κόσμου της Πρέβεζας μπορούμε να παινευτούμε ότι είμαστε σε πολύ καλή οικονομική κατάσταση. Λάβαμε μια οικονομική βοήθεια από το εξωτερικό ύψους 700 ευρώ μέσω του κοινωνικού ιατρείου Θεσσαλονίκης το οποίο διαθέτει πολύ καλή δικτύωση αλληλέγγυων στο εξωτερικό. Η μεγαλύτερη χορηγία που έχουμε λάβει είναι αυτή.Τα άλλα έσοδα προέρχονται μόνο από τον λαό της Πρέβεζας και θέλω να τον ευχαριστήσω γι’αυτό διότι χωρίς αυτόν δεν θα υπήρχαμε.»

-Να σας ευχαριστήσω και να αφήσω το κλείσιμο της συνέντευξης σε σας…

Νίκος Λιβιεράτος: « Νομίζω τα είπαμε όλα, να κλείσω λέγοντας ότι καλούμε τον κόσμο να μας βοηθάει διότι η βοήθεια που μας παρέχεται επιστρέφει σε αυτόν.

Πέγκυ Κανελλοπούλου: «Να πραγματοποιηθεί ο στόχος που είχαμε θέσει από την αρχή. Να αυτοδιαλυθούμε διότι αυτό θα σημαίνει πως δεν έχουμε πια λόγο ύπαρξης. Δεν μπορούμε και δεν θέλουμε να αντικαταστήσουμε και πολύ περισσότερο να υποκαταστήσουμε την δημόσια υγεία. Η βοήθεια μας είναι μόνο επικουρική.»