Το διαζύγιο είναι μια απόφαση οδυνηρή και επίπονη για ένα ζευγάρι, το οποίο καλείται να θέσει υπό αμφισβήτηση τις επιλογές και τις αποφάσεις μιας ζωής και να ορίσει μια νέα καθημερινότητα, η οποία ειδικά τον πρώτο καιρό, δυσκολεύει ολόκληρη την οικογένεια.
Τις περισσότερες φορές, δεν φεύγει κανείς ήρεμα από την κύρια είσοδο του σπιτιού αλλά «δραπετεύει» από την έξοδο κινδύνου.
Τα παιδιά, παρατηρητές της σχέσης των γονιών τους, συνήθως γίνονται μάρτυρες των έντονων και συνεχών καυγάδων, της συναισθηματικής αποξένωσης, του μόνιμου εστιασμού στα αρνητικά χαρακτηριστικά ή και της αποφυγής της πραγματικότητας.
Όταν πια το ζευγάρι αποδεχτεί το αναπόφευκτο, τότε ξεκινά και η διαδικασία του διαζυγίου, με τον έναν από τους δύο γονείς να αποχωρεί από το σπίτι. Η μετακόμιση του ενός γονέα (κατά το 99% του πατέρα) συνοδεύεται από πλήθος ερωτηματικών του παιδιού για τη νέα πραγματικότητα.
Μερικές από τις αντιδράσεις των παιδιών είναι :
● Άρνηση. Δεν θα χωρίσουν, απλά ο μπαμπάς θα μείνει για λίγο αλλού και μετά θα είμαστε πάλι όλοι μαζί.
● Ενοχή. Συχνά τα παιδιά νιώθουν ότι φταίνε για τις συγκρούσεις των γονιών τους, κάτι που ενισχύεται όταν οι γονείς τσακώνονται για την αντιμετώπιση της συμπεριφοράς των παιδιών.
● Θυμός. Τα παιδιά μπορεί να εκφράσουν θυμό ή επιθετική συμπεριφορά απέναντι στα αδέλφια, στους συνομηλίκους, στο/η δάσκαλο/α, ή στους γονείς (ιδιαίτερα στο γονέα που καταλογίζει την ευθύνη).
● Παλινδρόμηση. Είναι πιθανό να επιστρέψουν σε προηγούμενο στάδιο λειτουργικότητας πχ ζητάνε κάποιο αγαπημένο παιχνίδι για να κοιμηθούν, «βρέχονται» τη νύχτα κ.α
● Ανασφάλεια. Κρέμονται συνεχώς από το γονέα, αρνούνται να πάνε στο σχολείο, έχουν αυξημένη κτητικότητα για ανθρώπους, ζώα ή αντικείμενα και ελέγχουν τα όρια που θέτουν οι γονείς.
Όταν πλέον έχετε πάρει την απόφαση του διαζυγίου, είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει πνεύμα συνεργασίας και κοινή στάση προς τα παιδιά. Συγκεκριμένα θα πρέπει να :
● Μην κρύψετε την αλήθεια από το παιδί. Ανακοινώστε την και οι δύο μαζί με σοβαρότητα και χωρίς να «ελαφρύνετε» την κατάσταση.
● Μην κρύψετε τα δικά σας συναισθήματα. Εκφράστε την απογοήτευση σας για την εξέλιξη της σχέσης σας, διαβεβαιώνοντας στη συνέχεια το παιδί ότι εξακολουθείτε να είστε γονείς όπως και πριν, ανεξάρτητα από το γεγονός ότι θα ζείτε χωριστά.
● Ενθαρρύνετε το παιδί να εκφράσει και τα δικά του συναισθήματα.
● Δώστε τη δυνατότητα στο παιδί για συνεχή επαφή με το γονέα που απουσιάζει και την πραγματοποίησή της όποτε εκείνο επιθυμεί.
● Συζητήστε τις αλλαγές που θα συμβούν στην καθημερινότητα του. Που θα μένει, με ποιον, πως θα επικοινωνεί και πότε με το γονέα που δεν θα ζει μαζί του.
● Ενημερώστε τους σημαντικούς άλλους (δάσκαλοι, φίλοι, συγγενείς, γιατροί, οικιακοί βοηθοί) για το διαζύγιο. Πολλές φορές οι ερωτήσεις τους βάζουν τα παιδιά σε δύσκολη θέση.
● Μη μπλοκάρετε την επιθυμία του παιδιού σας να μιλάει και να ρωτάει για το διαζύγιο και τις αλλαγές που φέρνει.
● Μη στέλνετε μηνύματα διαμέσου του παιδιού και μη ζητάτε από το παιδί να κρατήσει μυστικά από τον/την πρώην σύζυγο.
● Μην κατηγορείτε τον άλλο γονέα. Θυμηθείτε ότι το παιδί έχει ανάγκη να αγαπά και τους δύο γονείς του.
Αν αισθάνεστε ότι δυσκολεύεστε, μπορείτε να ζητήσετε τη βοήθεια ενός ειδικού ή να καλέσετε στην «Εθνική Τηλεφωνική Γραμμή για τα Παιδιά SOS 1056» ή ηλεκτρονικά στην διεύθυνση sos1056@hamogelo.gr, ώστε να συζητήσετε με έναν ψυχολόγο όλα αυτά που μπορεί να σας απασχολούν σε σχέση με το παιδί σας.
ΠΗΓΗ: http://www.hamogelo.gr
Μέλος με Α.Μ. 13363
