Η ελαιοκομική χρονιά 2013-2014 βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, καθώς η συλλογή του ελαιόκαρπου έχει ξεκινήσει στις περισσότερες περιοχές και τα ελαιοτριβεία έχουν “βάλει μπρός τις μηχανές”,
σημειώνει ο Σύλλογος Γεωπόνων Πρέβεζας.
Όπως τονίζει, η ελαιοκομική χρονιά 2013-2014 ήταν εξαρχής αναμενόμενο ότι θα κυμανθεί σε επίπεδα παραγωγής μικρότερα από την προηγούμενη, με βάση την πολύ καλή σοδειά της περιόδου 2012-2013. Δυστυχώς κάποιοι απρόβλεπτοι παράγοντες όπως οι ασυνήθιστα υψηλές θερμοκρασίες και η ξηρασία την περίοδο της άνθησης-καρπόδεσης, επιδείνωσαν το πρόβλημα και προκάλεσαν εκτεταμένη ακαρπία σε πολλές περιοχές της χώρας μας.
Στην περιοχή της Περιφερειακής Ενότητας Πρέβεζας, σημειώνουν οι Γεωπόνοι της περιοχής, η ακαρπία “χτύπησε” κυρίως την περιοχή της Λάκκας Σουλίου: Θεσπρωτικό, Παπαδάτες, Άσσος, Νικολίτσι κλπ. όπου ουσιαστικά δεν υπήρχε παραγωγή και λιγότερο την περιοχή Λούρου-Ωρωπού, όπου η παραγωγή γενικά κυμάνθηκε σε χαμηλά έως μέτρια επίπεδα.
Αντίθετα μεγάλη παραγωγή είχε η παραλιακή ζώνη (Κανάλι, Καστροσυκιά, Λούτσα, Βράχος, Ριζά) και η περιοχή της Πάργας. Μέτρια παραγωγή είχαν Μυρσίνη, Μεγαδέντρο, Χειμαδιό, Καμαρίνα, Κρυοπηγή κ.ά. με την εικόνα να ποικίλλει πολύ από κτήμα σε κτήμα.
Οι προσβολές από δάκο εκτινάχθηκαν μετά τα μέσα Οκτωβρίου. Η ακαρπία “τράβηξε ” το δάκο προς τις περιοχές με μεγαλύτερη παραγωγή.
Στην Περιφερειακή Ενότητα Πρέβεζας διενεργήθηκε και κατά τη φετινή χρονιά πρόγραμμα Δακοκτονίας από τη Δ.Α.Ο.Κ. Πρέβεζας με δολωματικούς ψεκασμούς από εδάφους.
Το καινούργιο στοιχείο, όπως λένε, που υπήρχε φέτος ήταν ότι το ΥΠΑΑΤ αποφάσισε να αναθέσει την τοποθέτηση και έλεγχο των δακοπαγίδων σε ιδιώτες εργολάβους, μέσω διαγωνισμού, αντί της απευθείας πρόσληψης παγιδοθετών από τις Δ.Α.Ο.Κ.
Το σύστημα αυτό, τονίζουν οι Ηπειρώτες γεωπόνοι, ενώ θεωρητικά ακουγόταν καλό σαν ιδέα και έδινε μάλιστα και μία δυνατότητα απασχόλησης (εποχιακής έστω) συναδέλφων, αφού προέβλεπε ότι ο ιδιώτης εργολάβος θα πρέπει να είναι ο ίδιος γεωπόνος ή ν’ απασχολεί με πλήρη απασχόληση γεωπόνο ως υπάλληλο. Στην πράξη όμως τα οικονομικά δεδομένα της προκήρυξης που ετοίμασε το Υπουργείο ήταν τέτοια που καθιστούσαν ασύμφορη έως απαγορευτική για τους ιδιώτες την ανάληψη του έργου, ειδικά σε μικρές ελαιοκομικές περιοχές όπως η δική μας, όπου τα περιθώρια κέρδους ήταν ελάχιστα.
Ένα άλλο πρόβλημα, όπως λένε, που προέκυψε είναι πως επειδή η ανάθεση γίνεται κατά τομείς, υπήρξε το ενδεχόμενο για κάποιους τομείς να υπάρξει εργολάβος και για κάποιους όχι, με αποτέλεσμα να οδηγηθούμε πάλι σ’ ένα “μικτό” σύστημα ιδιώτη εργολάβου και παγιδοθετών που θα προσληφθούν από τη Δ.Α.Ο.Κ. για να καλύψουν το κενό.
Οι Γεωπόνοι της Πρέβεζας τονίζουν πως ΥΠΑΑΤ θα πρέπει να επανεξετάσει το θέμα, αφενός ως προς τα οικονομικά δεδομένα και αφετέρου ως προς τη δυνατότητα των Δ.Α.Ο.Κ. να επιλέγουν εάν θέλουν να προχωρήσουν σε ανάθεση με διαγωνισμό ή σε απευθείας πρόσληψη παγιδοθετών.
Η ουσία είναι ότι το σύστημα αυτό στην Πρέβεζα δεν δούλεψε, με αποτέλεσμα μετά από δύο άγονους διαγωνισμούς να οδηγηθεί η Δ.Α.Ο.Κ. εσπευσμένα στα μέσα Ιουλίου στην πρόσληψη παγιδοθετών, κι ενώ είχε χαθεί ήδη πολύτιμος χρόνος. Από τις 19 θέσεις παγιδοθετών, που προκηρύχθηκαν, υποστηρίζουν, καλύφθηκαν μόλις οι 13, με αποτέλεσμα ο αριθμός και η κατανομή των παγίδων να μην είναι ο καλύτερος δυνατός.
Ως προς την πρόσληψη των τομεαρχών (γεωπόνων) δακοκτονίας, φέτος εγκρίθηκαν δύο θέσεις από μία που ήταν πέρυσι πράγμα που είναι οπωσδήποτε θετικό και υπενθυμίζουν πως παλιότερα εργάζονταν τέσσερις συμβασιούχοι γεωπόνοι στη δακοκτονία.
Οι Γεωπόνοι της Πρέβεζας κάνουν λόγο για απίστευτη γραφειοκρατία στην έγκριση της δαπάνης και της σχετικής προκήρυξης, η οποία οδήγησε σε μεγάλη καθυστέρηση την όλη διαδικασία με αποτέλεσμα οι τομεάρχες να πιάσουν δουλειά στα μέσα Αυγούστου κι ενώ το πρόγραμμα βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη. Ως προς την εφαρμογή των ψεκασμών, οι δύο πρώτοι έγιναν χωρίς προβλήματα, ενώ ο τρίτος συνέπεσε με μία περίοδο παρατεταμένων βροχοπτώσεων που δημιούργησε αρκετά προβλήματα στον ψεκασμό και την αποτελεσματικότητά του.
Σε ό,τι αφορά στην τιμή του ελαιολάδου, ενώ ξεκίνησε γύρω στα 2,40-2,50 € (τιμή παραγωγού στο ελαιοτριβείο για το έξτρα παρθένο) στη συνέχεια έπεσε στα 2,10-2,20 € η τάση είναι πτωτική. Κι αυτό σε μία χρονιά με μειωμένη ελληνική παραγωγή, όπου από ότι φαίνεται οι αυξημένες εισαγωγές, κυρίως από Ισπανία, έχουν παίξει το ρόλο τους στη συμπίεση των τιμών.
www.agrocapital.gr
Μέλος με Α.Μ. 13363
