(Γράφει το μακρύ Πετάλι . . .)
Είσαι 30; Δεν έχεις Αυτοκίνητο; Κυκλοφορείς στην πόλη με το ποδήλατο; Τι κρίμα! Έχεις αποτύχει!Έτσι τουλάχιστον νομίζουν οι γνωστές και οι φίλες σου. Τι και αν εσύ όταν προσπερνάς τα αυτοκίνητα το ένα μετά το άλλο στα φανάρια, τι και όταν περνάς το πλακόστρωτο της παραλίας νιώθεις ελεύθερη και ωραία; Μόλις οι φίλες σου δουν έστω και μια σακουλίτσα με ψώνια να κρέμεται από την άκρη του τιμονιού σου, με ένα περίλυπο μορφασμό σε αποδοκιμάζουν με το τρόπο τους .
“Έχεις και άλλα ψώνια ;” Σε ρωτούν, λες και πρόκειται να τα κουβαλήσεις με γαιδουράκι που έχεις παρκάρει κάτω από το ρολόι του Αγίου Χαραλάμπους, δίπλα στον κακόμοιρο ανάπηρο που ξεροσταλιάζει εκεί για ελεημοσύνη, μήνες τώρα και που είσαι έτοιμη να την αρπάξεις από το μαλλί, απλά την ρωτάς; “Εσύ γλυκιά μου με το αυτοκίνητο κατέβηκες; Μα καλά πόση ώρα έκανες να παρκάρεις; Χαρά στο κουράγιο σου τόση ώρα μες στο αυτοκίνητο! Φυσικό είναι που πήρες κάνα δυο κιλάκια . . . άλλες στην θέση σου θα είχαν πάρει περισσότερα βέβαια!
Ευγενικά την χαιρετάς, αφήνοντας την να αναρωτιέται τι έχει συμβεί και εσύ φεύγεις χαμογελώντας, νοιώθοντας απέραντη λατρεία για το ποδήλατο σου που σε περιμένει ακριβώς έξω από το μαγαζί που μόλις ψώνισες, πάντα πιστό και υπομονετικό.
Γιατί κορίτσια κακά τα ψέματα . . .το ποδήλατο μας είναι ο πιο καλός μας φίλος! Μας κουβαλάει χωρίς να γκρινιάζει, το φορτώνουμε με σακούλες, του αλλάζουμε τις ταχύτητες και τα φώτα, του βγάζουμε την αλυσίδα και το λάδι, το αφήνουμε στην βροχή και σκουριάζει, σπάνια το πλένουμε, το ταλαιπωρούμε στις λακούβες και ξεσπάμε πάνω του αν δεν έχει αρκετό αέρα στα λάστιχα, λες και φταίει αυτό που δεν πήρε μια τρόμπα να βάλει αέρα μόνο του!
Και όλα αυτά τα κάνει χωρίς να γκρινιάζει, κιχ δεν βγάζει. . . Μόνη του ευχαρίστηση, να κάτσουμε πάνω του και να πάμε μια βόλτα μαζί του, όπου θέλουμε εμείς. Ελάχιστες ομοιότητες με τους συντρόφους μας, ε κορίτσια ;
Το μόνο ίσως κοινό τους στοιχείο είναι ότι και το ποδήλατο και ο Άνδρας μας . . . χρειάζονται αλυσίδα για να δουλέψουν!
Μέλος με Α.Μ. 13363
