Ξαφνικά ακούμε φασαρία ,κακό, έλεγαν έγινε επανάστασις ,χαίρονταν οι δεξιοί, μαζεύονταν στα σπίτια τους με τρόμο οι αριστεροί. Το διαλύσαμε και έφυγα τρέχοντας για το σπίτι . Η μάνα μου έκλαιγε, ο πατέρας μου άφαντος. Της λέω μαμά έγινε επανάσταση! Μπες μέσα κουτσοκέφαλο μου είπε με δάκρυα στα μάτια. Πήγε να τηλεφωνήσει απέναντι στους Φιφήδες αλλα δεν την άφησαν ,που να μπλέξουν με κομμουνιστές.
Την άλλη μέρα πλάκωσε η ασφάλεια στο σπίτι. Που ειναι ο άνδρας σου ρώταγαν την μάνα μου Δεν ξέρω , πήγε ταξίδι έλεγε αυτή . Με πήραν και εμένα παράμερα. Που ειναι ο πατέρας σου με ρωτούσαν, Ταξίδι τους έλεγα..
Πράγματι ο πατέρας μου ηταν λογιστής στο Συνεταιρισμό της Πρεβεζας και είχε φύγει για δουλείες στην Θεσσαλονίκη. Εκεί κρύφτηκε σε κάτι δεξιούς συγγενείς βονιτσάνους που είχαμε, στην οικογένεια Λιώνη ή Ζώτου οι οποίοι προς τιμή τους τον δέχτηκαν, Ακόμα ο Ανδρέας ο δικηγόρος και θεολόγος μιλαει με θαυμασμό για τις γνώσεις του πατερά μου και για τις συζητήσεις που έκαναν. Μιλούσε Γαλλικά και Ιταλικά και άκουγαν τους σταθμούς του εξωτερικού.
Τον έπιασαν όμως αρκετά αργότερα όταν τον επισκέφτηκε η μάνα μου στο ξενοδοχείο η οποία όμως λέγονταν Λιβιεράτου! Μάλλον την παρακολούθησαν. Τον πήγαν στην Μπουμπουλίνας και τον πέταξαν σε ένα κελί σαν ντουλάπα. Εν τω μεταξυ το καθεστώς είχε σταθεροποιηθεί , δεν κινδύνευε από κομμουνιστές και τον άφησαν μετα από 2 μήνες.
Ετσι γλύτωσε αυτή την φορά την εξορία ,τον Αη Στράτη που ειχαν πάει «κρουαζιέρα» οι υπόλοιποι αριστεροί της Πρέβεζας.