Με μία επιστολή ΚΟΛΑΦΟ προς την Νομαρχιακή ΕΠιτροπή ΣΥΡΙΖΑ Πρέβεζας, οι πρώην εργαζόμενοι της Ένωσης Αγροτικών Συνεταιρισμών, εγκαλούν τον Σύνδικο Πτώχευσης. Το θέμα είχε αναδείξει τόσο το mypreveza.gr όσο και το web radio ΣΤΑΘΜΟΣ της ΠΡΕΒΕΖΑΣ (ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ), όπου ο πρόεδρος των Πρώην Εργαζομένων είχε μιλήσει αναλυτικά στην Εκπομπή Αριστερά του Αμβρακικού , για το θέμα της έφεσης που άσκησε ο σύνδικος, με αποτέλεσμα 56 οικογένειες να στερούνται για αρκετό ακόμα χρονικό διάστημα ταμείου ανεργίας.
«Δυνάμει αποφάσεων του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πρέβεζας αποφασίστηκε αφενός η πτώχευση της «ΕΝΩΣΗΣ ΑΓΡΟΤΙΚΩΝ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΩΝ ΠΡΕΒΕΖΑΣ» τον Σεπτέμβριο του 2012, αφετέρου η προσωρινή συνέχιση της λειτουργίας της, υπό την ευθύνη και τη διαχείριση του συνδίκου της πτώχευσης κ. Δημητρίου Αλ. Κωνή, η οποία (λειτουργία) έπαυσε οριστικά τον Ιούνιο του 2014 ένεκα της τελεσίδικης απόρριψης του προταθέντος σχεδίου αναδιοργάνωσης της ΕΑΣΠ.
Απ’ την αρχή της μεταπτωχευτικής λειτουργίας της ΕΑΣΠ όλοι οι εργαζόμενοι παραμείναμε στις θέσεις μας και συνεχίσαμε να προσφέρουμε ευσυνείδητα και υπομονετικά τις υπηρεσίες μας. Πλην όμως, ενόψει του ότι ο σύνδικος καθυστερούσε και δεν μας κατέβαλε τις (μετά την πτώχευση) δεδουλευμένες αποδοχές μας, περιάγοντάς μας σε δραματική και απελπιστική κατάσταση οικονομικής εξαθλίωσης, αναγκαστήκαμε να καταφύγουμε στο εργασιακό μας δικαίωμα της επίσχεσης της εργασίας – μας (που αποτελούσε τότε μονόδρομο για εμάς). Εκείνη δε την περίοδο θεωρούσαμε καλόπιστα ότι, ο σύνδικος της πτώχευσης κατανοούσε πλήρως την τραγική μας κατάσταση και σιωπηρά αναγνώριζε την επίσχεσή μας ως απολύτως δικαιολογημένη και επιτακτική απέναντι στο οικονομικό μας αδιέξοδο. Προς έκπληξη και απογοήτευσή μας όμως, λίγο διάστημα πριν την απόλυσή μας διαπιστώσαμε ότι η επίσημη θέση του συνδίκου (όπως εκφράστηκε με την μη πίστωση των μισθών και των ενσήμων του χρόνου της επίσχεσης) ήταν η άρνηση-αμφισβήτηση της νομιμότητας και εγκυρότητας της επίσχεσής μας.
Μετά την απόλυσή μας και προσερχόμενοι στον ΟΑΕΔ Πρέβεζας προκειμένου να αιτηθούμε την χορήγηση σε μας του προβλεπόμενου επιδόματος ανεργίας, διαπιστώσαμε ότι, δεν πληρούσαμε τις νόμιμες προϋποθέσεις γι’ αυτό, μιας και για το χρονικό διάστημα της εκ μέρους μας επίσχεσης (ένα έτος περίπου) δεν φερόμασταν ασφαλισμένοι στο IKA. Σημειωτέον ότι, ενόψει της οικτρής οικονομικής κρίσης, που ήδη είχε συνταράξει την εθνική οικονομία μας και της γιγάντωσης του προβλήματος της ανεργίας, το επίδομα ανεργίας αποτελούσε λύτρωση και «σανίδα σωτηρίας» για όλους μας, μιας και είχε καταστεί εξαιρετικά απίθανο να κατορθώσουμε να απορροφηθούμε σε νέες θέσεις εργασίας αμέσως μετά την απόλυση μας από την ΕΑΣΠ.
Αναγκαστήκαμε λοιπόν (56 εργαζόμενοι) να προσφύγουμε στο Πρωτοδικείο Πρέβεζας με αγωγή η οποία κατατέθηκε την 1/5/2014 και εκδικάστηκε, µετ’ αναβολή, την 20/1/2015. Κατά τη
συζήτηση της αγωγής µας ο σύνδικος αντιδίκησε µαζί µας, επιχειρηματολογώντας υπέρ του άκυρου και παρανόµου χαρακτήρα της επίσχεσης µας. Η απόφαση επί της αγωγίας µας, δυνάµει της οποίας δικαιώθηκαν πλήρως οι ισχυρισµοί µας και η επίσχεσή µας κρίθηκε καθ’ όλα νόµιµη, εκδόθηκε την 21/6/2016 (δηλαδή δύο περίπου χρόνια µετά την άσκησή της). Μετά δε την πάροδο του αναγκαίου χρόνου για την καθαρογραφή και την θεώρησή της, εν τέλει η απόφαση κοινοποιήθηκε στον σύνδικο την 10/10/2016.
Τότε λοιπόν, όλοι µας πιστεύαμε καλοπροαίρετα ότι ο σύνδικος θα αποδεχθεί την ορθότατη και δίκαιη πρωτόδικη απόφαση, δεν θα την εφεσιβάλλει και ότι αυτή θα τελεσιδικήσει την 10/11/2016, προκειμένου εν συνεχεία να ενεργήσουμε για την ασφαλιστική τακτοποίηση µας για τους μήνες της εκ µέρους µας επίσχεσης και ακολούθως να διεκδικήσουμε – επιτέλους- το επίδομα ανεργίας, που είχαμε αδίκως στερηθεί κατά το χρόνο της απόλυσής µας. Πλην όμως, ο σύνδικος της πτώχευσης εφεσίβαλε την εν λόγω απόφαση (τρεις ημέρες πριν την λήξη της προθεσμίας), µε αποτέλεσμα η υπόθεση να οδηγηθεί πια στο Εφετείο Ιωαννίνων µε άγνωστο χρονοδιάγραµµα συζητήσεώς της σε β’ βαθµό και έκδοσης τελεσίδικης απόφασης (που ίσως θα υπερβεί και το ένα έτος). Συνεπεία όλων αυτών αδυνατούμε πλέον να διεκδικήσουμε άμεσα το επίδομα ανεργίας, τη στιγμή που οι περισσότεροι από µας παραµένουµε ακόμη (δυόμιση έτη μετά την απόλυσή µας) άνεργοι και καταδικασμένοι σε καθεστώς µόνιµης οικονομική ανέχειας, άγχους και απογοήτευση ς, µε τις ελπίδες µας για κάποια οικονομική ανάσα να μετατίθενται σε άγνωστο χρονικό διάστημα στο μέλλον.
Επειδή ο σύνδικος της πτώχευσης τυγχάνει γνωστό, ενεργό και προβεβλημένο µέλος των τοπικών οργανώσεων του ΣΥΡΙΖΑ Πρέβεζας, µε συνεχή και επώνυμη πολιτική δράση, ως και εκλεγμένος περιφερειακός σύμβουλος µε την εν λόγω παράταξη.
Επειδή είναι αυτονόητη και επιτακτική ανάγκη τα ενεργά και προβεβλημένα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ (όπως και κάθε πολιτικού κόµµατος) να ενστερνίζονται και να αναδεικνύουν έμπρακτα (πριν από όλους τους άλλους) την θεμελιώδη πολιτική φιλοσοφία της εν λόγω αριστερής παράταξης, που, όπως η ίδια διακηρύσσει, αποτελεί η δυναμική προάσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων, η πρόληψη ή η καταγγελία κάθε μορφής προσβολής θεμελιωδών εργατικών κεκτηµένων, η βελτίωση των όρων και των συνθηκών εργασίας, η τάχιστη αποκατάσταση αδικιών σε βάρος ανυπεράσπιστων εργαζοµένων, η οικονοµική προστασία και αρωγή των ασθενέστερων εργατικών στρωμάτων, η ουσιαστική µέριµνα για απολυμένους και ανέργους κλπ. Η δική µας δε περίπτωση συνιστά µια εξόφθαλμη και απτή περίπτωση πρωτοφανούς και άδικης ταλαιπωρίας 56 οικογενειών βιοπαλαιστών, που συνεχίζεται και θα συνεχιστεί για πολλούς μήνες ακόμη.
Επειδή πέρα από την επίκληση ή το άλλοθι επαγγελματικών υποχρεώσεων, θεωρούμε ότι, εάν στη συνείδηση κάποιου συγκρούεται το όποιο (νοµιζόµενο ή υπαρκτό) συγκεκριμένο επαγγελματικό καθήκον (εδώ ως συνδίκου πτώχευσης) µε την ηθική ανάγκη και το χρέος για πολιτική συνέπεια και πίστη στις αρχές της παράταξης, την οποία υπηρετεί, θα πρέπει να επιλέγει µε αξιοπρέπεια και παρρησία να ακολουθήσει το ένα απ’ τα δύο και να απαλλαγεί θεσμικά και οριστικά από το άλλο. Εάν δεν το πράξει, θεωρούμε ότι θα πρέπει να υπάρξει επίσημη αντίδραση και παρέμβαση από την ίδια την πολιτική παράταξη (σε κεντρικό επίπεδο), στην οποία θα χρεωθούν δυστυχώς οι αλληλοσυγκρουόμενες πρακτικές του µέλους της, εκθέτοντάς την ανεπανόρθωτα απέναντι σε φτωχούς και απελπισμένους εργαζομένους, αλλά και σε όλη την τοπική κοινωνία».
Μέλος με Α.Μ. 13363
