Τι μπορεί να πει κανείς για τις αρχές και τις αξίες των απελευθερωτικών κινημάτων της Λατινικής Αμερικής, της Αλγερίας. Αυτές που ενέπνευσαν την αντιδικτατορική γενιά του Πολυτεχνείου και την γενιά των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης και του ΕΑΜ. Οι δεκαετίες που πέρασαν πριν την εξέγερση καθιστούσαν την χώρα δέσμια των Αμερικάνων ιμπεριαλιστών και του εν ελλάδι επιτετραμένου Τόμ Πιουριφόϊ, ο οποίος σε αγαστή συνεργασία με την στρατιωτική εξουσία και το παλάτι επέβαλλε το δόγμα του ισχυρού δια της παραπλανητικής γκεμπελικής μεθόδου, που ήθελε την μετεμφυλιακή Ελλάδα δίχως Ειρήνη και σύμπνοια, διαμελισμένη.Με τον κατασκευασμένο «κομμουνιστικό κίνδυνο» να έχει ακόμη το όπλο παρά πόδα, παραμονευόντας κάθε στιγμή, σύμφωνα πάντα με το θρυλούμενο σενάριο.
Γράφει ο Σωτήρης Νούσιας
Λίγο μετά την πτώση της χούντας το 1977, η εταιρία δημοσκοπήσεων ΜRB διεξήγαγε ερεύνα κατά την οποία ερευνούσε την στάση των Ελλήνων αναφορικά με την είσοδο της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ και την μελλοντική ένταξη της χώρας στην ΕΟΚ. Το εντυπωσιακό από πλευράς ευρημάτων ήταν ότι το 38% των ερωτηθέντων απάντησε πως δεν επιθυμεί την ένταξη της χώρας στο στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ(η χώρα είχε αποχωρήσει μετά την εισβολή του Ατίλλα στην Κύπρο), ενώ όσον αφορά την ένταξη της χώρας στην ΕΟΚ το 28% των ερωτηθέντων απάντησε πως δεν βλέπει θετικά μια τέτοια προοπτική.
Συνεπώς αν κρίνουμε από τα παραπάνω ευρήματα συμπεραίνουμε αφενός ότι στην χώρα είχαν ακόμη ισχυρό έρεισμα δυνάμεις της Αριστεράς με αναφορά στην αντιδικτατορική πάλη, το πρώτο και το δεύτερο αντάρτικο αλλά και αναδυόμενες δυνάμεις όπως το ΠΑΚ με πιο ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά και δημοκρατικές αρχές διακρινόμενες και από τις προαναφερθείσες παρατάξεις και οργανώσεις οι οποίες προσελκύονταν από την Σοβιετική Ένωση και το λεγόμενο ανατολικό μπλοκ.
Η νομιμοποίηση του ΚΚΕ και η κατάργηση της Βασιλείας μαζί με την ταυτόχρονη άνοδο του νεοσύστατου ΠΑΣΟΚ έδιναν την εντύπωση της υπαναχώρησης από την γραμμή της αποχουντοποίησης του κρατικού μηχανισμού, αλλά και της αδιαπραγμάτευτης ως τότε επανόδου μιας καθαρής και ανόθευτης δημοκρατίας μ’ ένα σύνταγμα που θα έβγαζε το λαό από το περιθώριο κάνοντας τον πρωταγωνιστή κι όχι ακολουθητή των εξελίξεων.
Το ανελέητο κυνηγητό από την εποχή του Πάγκαλου, οι διώξεις και το αποτυχημένο όραμα της εγκαθίδρυσης της λαοκρατίας(ελέω συμφωνιών Βάρκιζας-Λιβάνου-Καζέρτας) από το ΕΑΜ και τον οργανωτικό εκφραστή του, το ΚΚΕ έκαναν το κομμουνιστικό κόμμα να διατρανώσει την αντίθεση του απέναντι στην παραμονή της μοναρχίας προτάσσοντας ως λαϊκό αίτημα την αστική δημοκρατία.
Μια αστική δημοκρατία που το απομάκρυνε συν τω χρόνω από τις παραδοσιακές δημοκρατικές και λαοκρατικές του αρχές θέτοντας το στο ίδιο κάδρο μαζί με τις δυνάμεις του κεφαλαίου έστω και σε συνταγματικό πλαίσιο.Η πορεία ως τις μέρες μας δείχνει να δικαιώνει τον Κωνσταντίνο Καραμανλή που φαίνεται να γνώριζε πως μαζί με την νομιμοποίηση θα έρθει και η ανάλογη υπαναχώρηση της επαναστατικότητας για ενα ιστορικό κόμμα της Αριστεράς που εξέφραζε -όπως το κατανοούσε ανάλογα και με την κάθε συγκυρία- τους πόθους του λαού για ανεξαρτησία,δημοκρατία και ελευθερία.
Καθώς κύλησε ο καιρός κι η ιστορία όσο εδραιώθηκε τα τελευταία 30 χρόνια η δημοκρατία μέσω ενός φαλκιδευμένου δικομματισμού, κυριαρχούσαν τα πολιτικά, οικονομικά και συνδικαλιστικά «συμφέροντα» τα οποία έθεταν το πλαίσιο στην βάση της εκπλήρωσης των δικών τους συντεχνιών,άδηλων και δηλούμενων σκοπιμοτήτων που λειτουργούσαν διαμέσου πελατειακών σχέσεων και ψηφοθηρίας.Με λίγα από τους πολλούς και ελάχιστα έως καθόλου από τους λίγους.Σύνθημα που έφερε στο πολιτικό προσκήνιο για πρώτη φορά το ΠΑΣΟΚ την δεκαετία του ογδόντα και εκφράζει και ο ΣΥΡΙΖΑ το 2016.
Μια πλήρης σύμπνοια και συμφωνία για τα κεκτημένα του κεφαλαίου αλλά όχι και για τον μόχθο του λαού.
Κάπως έτσι το χρέος διογκώθηκε, η χώρα φτωχοποιήθηκε σε επίπεδο υλικής και κοινωνικής ανάπτυξης και απογυμνώθηκε σε αξιακό, παιδευτικό και πολιτισμικό επίπεδο.Η συνέχεια αβέβαιη…Η ενότητα οργανώσεων, παρατάξεων και δυνάμεων που αντιλαμβάνονται την απελευθέρωση και τη ανεξαρτησία από τα σημερινά δεσμά κάτι παραπάνω από αναγκαία.Με όχημα την δημιουργία του κινήματος επί τη βάσει του ριζοσπαστικού προγράμματος και κατάληξη τις εκλογές και την διεκδίκηση της εξουσίας.
Μέλος με Α.Μ. 13363
