Οι συνθήκες σύμφωνα με τα όσα μας μετέφεραν ήταν τριτοκοσμικές. “Βρεθήκαμε σε ένα ερείπιο που το ονόμασαν ιατρείο το οποίο ήταν το παλιό Διοικητήριο.Χωρίς πόρτες και χωρίς παράθυρα . Βάλαμε ναύλον στα παράθυρα , κουβέρτες στις πόρτες για να φτιάξουμε υποτυπώδη ιατρεία. Χωρίς νερό και ρεύμα. Το στρατόπεδο είναι στημένο εντελώς πρόχειρα και τώρα στήνονται σιγά σιγά οι υποδομες. Η αεροπορία κάνει οτι μπορεί αλλά δεν φτάνει. Η περιφέρια και η τοπική αυτοδιοίκηση είναι απούσες ή μάλλον πέρασαν για να φωτογραφηθούν. Μαζί και οι δύο βουλευτές. Εξετάσαμε πενήντα άτομα κυρίως μικρά παιδιά αλλά και ενήλικες με προβλήματα από τον πόλεμο. Ακούσαμε συγκινητικές ιστορίες τραυματισμών από τις βόμβες. Τους δώσαμε αρκετά φάρμακα από το κοινωνικό ιατρείο και καταγράψαμε τις ανάγκες του Είχαμε όλες τις ειδικότητες. Κανονίσαμε να τους επισκεπτόμαστε τακτικά Δεν περιμένουμε την πληρωμένη αδρά βοήθεια των ΜΚΟ. Θα κάνουμε και πολίτικες παρεμβάσεις να ανοίξουν τα σύνορα και να πάνε οι πρόσφυγες οπου επιθυμούν ή να μείνουν εδώ εφόσον το θέλουν .” μας δήλωσε χαρακτηριστικά ο καρδιολόγος κ. Νίκος Λιβιεράτος.
Το κέντρο επισκέφθηκαν ένας παιδίατρος,μια πνευμονολόγος, ένας καρδιολόγος ,μία παιδοψυχίατρος,ένας ψυχίατρος, ένας ορθοπεδικός, ένας γυναικολόγος και μια οδοντίατρος ενώ τους γιατρούς συνόδευσαν αρκετές νοσηλεύτριες από το νοσοκομείο και πολλοί αλληλέγγυοι πολίτες από την αντιρατσιστική πρωτοβουλία .
Μέλος με Α.Μ. 13363
